به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از اسپیس، دانشمندان اعلام کردند که توانسته‌اند با استفاده از شهاب سنگ‌های مریخ و روبات مجهز به هوش مصنوعی، ترکیباتی را سنتز کنند که می‌توانند برای تولید اکسیژن از آب استفاده شوند.
در ماموریت‌های سفر انسان به مریخ، به اکسیژن نیاز است. نه فقط برای تنفس فضانوردان، بلکه حتی برای استفاده به عنوان پیشران موشک. یکی از راه‌های کلیدی برای مقرون‌به‌صرفه کردن چنین ماموریت‌هایی در درازمدت، استفاده از منابعی موجود در سیاره سرخ برای تولید اکسیژن است. این کا بسیار ساده‌تر از حمل اکسیژن و یا مواد تولیدکننده اکسیژن از زمین است.
مریخ دارای ذخایر قابل توجهی از آب یخ‌زده است و چون آب از هیدروژن و اکسیژن ساخته شده، دانشمندان به دنبال راهی برای برداشت عنصر دوم از ذخایر مریخ هستند. ترکیباتی که به عنوان کاتالیزور شناخته می‌شوند، قادر به تحریک واکنش‌های شیمیایی‌ای هستند که مولکول‌های آب را برای تولید اکسیژن و گاز هیدروژن تجزیه می‌کنند.
در یک مطالعه جدید، محققان با کمک هوش مصنوعی برخی از آن کاتالیزورهای شکافت آب را آزمایش کردند و نکته مهم اینکه این آزمایش‌ها با مواد یافت‌شده در مریخ انجام شد. این تیم روی پنج دسته مختلف از شهاب‌سنگ‌های مریخی تمرکز کردند. این شهاب‌سنگ‌ها، سنگ‌هایی هستند که پس از برخوردهای کیهانی از سیاره سرخ به زمین سقوط کرده‌اند.
هوش مصنوعی از یک بازوی روباتی برای جمع‌آوری نمونه از شهاب‌سنگ‌های مریخی و سپس از لیزر برای اسکن آن‌ها استفاده کرد. ظرف شش هفته، بدون هیچ‌گونه مداخله انسانی، شیمیدان هوش مصنوعی ۲۴۳ مولکول مختلف را انتخاب، سنتز و آزمایش کرد. بهترین کاتالیزوری که روبات پیدا کرد می‌تواند آب را در دمای منفی ۳۷ درجه سانتی‌گراد تجزیه کند، دمایی که در مریخ می‌توان تجربه کرد.
جون جیانگ، یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه و دانشمند دانشگاه علم و فناوری چین گفت: «وقتی پسربچه بودم، رویای اکتشاف بین ستاره‌ای را در سر می‌پروراندم. وقتی در نهایت دیدیم که کاتالیزورهای ساخته‌شده توسط روبات واقعا می‌توانند با شکافت مولکول‌های آب، اکسیژن تولید کنند، احساس کردم رویای من در حال تحقق است. حتی شروع کردم به تصور اینکه خودم هم در آینده در مریخ زندگی خواهم کرد.»
بیشتر بخوانید:
محققان تخمین می‌زنند که برای یک دانشمند انسانی چیزی حدود ۲۰۰۰ سال طول می‌کشد تا با آزمون و خطا، بهترین کاتالیزور را بیابد. جیانگ گفت: «اگرچه این یافته‌ها نشان می‌دهد که هوش مصنوعی می‌تواند در علم بسیار مفید باشد، اما در عین حال به راهنمایی دانشمندان انسانی نیاز دارد. روبات شیمیدان هوش مصنوعی تنها زمانی باهوش است که ما انجام کاری را به او آموزش دهیم.»