او که سال‌ها محافظ دروازه تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ بود، در دوره شانزده ساله فعالیت ورزشی حرفه‌ای خود، به تمامی افتخارهایی که یک بازیکن فوتبال می‌تواند به آن‌ها دست یابد، دست یافت.
سپ مایر در تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۴۴در شهر «متن» واقع در ایالت باواریای آلمان چشم به جهان گشود. در هشت سالگی شروع به بازی فوتبال کرد. نخست در خط حمله بازی می‌کرد و حتی یک‌بار در نوجوانی آقای گل مسابقات محلی شد.
چهارده ساله بود که در بازی نهایی مسابقات جوانان، با تیم خود «اس. فاو. هار» در مقابل تیم جوانان بایرن مونیخ قرار گرفت. در آن بازی، دروازه‌بان اصلی تیم او به دلیل آسیب‌دیدگی نتوانست حضور یابد و مربی تیم به ناچار سپ مایر را درون دروازه جای داد.
مایر جوان و بی‌تجربه اگر چه نتوانست از شکست ۱۲ بر صفر تیم خود در مقابل تیم جوانان بایرن مونیخ جلوگیری کند، اما در آن بازی با پرش‌های شگفت‌انگیز و حرکات دلیرانه توانست مانع از شکست سنگین‌تر تیم خود شود. بی‌دلیل نبود که در همان بازی مورد توجه مربی تیم بایرن مونیخ قرار گرفت و وی به او پیشنهاد پیوستن به این تیم را کرد.
سپ مایر در آن زمان این پیشنهاد را رد کرد و در تیم خود ماند تا همچنان در خط حمله بازی کند. اما هر چه بیشتر می‌گذشت، مربی تیمش از او بیشتر به عنوان دروازه‌بان استفاده می‌کرد. سرانجام در سال ۱۹۵۹ به مونیخ رفت. تنها یک سال پس از آن، از طرف «هلموت شون» مربی نامدار آلمانی، برای بازی در تیم ملی فوتبال جوانان آلمان فراخوانده شد. مایر روی‌هم ۱۴ بازی برای این تیم انجام داد و از آن میان تنها یک‌بار درون دروازه جای نگرفت.
سپ مایر در سال ۱۹۶۴ دروازه‌بان ثابت تیم بایرن مونیخ و جزئی از محور اسطوره‌ای «مایر ـ بکن‌باوئر ـ مولر» شد. با همین بازیکنان بود که باشگاه بایرن مونیخ به دسته اول صعود کرد. پس از آن این باشگاه سیر صعودی بی وقفه خود را در گستره ملی و بعدها در سطح اروپا آغاز کرد.
در پی آن، سپ مایر به تیم ملی فوتبال آلمان دعوت شد و نخستین بازی خود را به عنوان دروازه‌بان این تیم در سال ۱۹۶۶ در دوبلین مقابل ایرلند انجام داد. در آن بازی آلمان با نتیجه چهار بر صفر حریف خود را درهم کوبید.
مایر در همان سال، در مسابقات جام جهانی فوتبال در لندن، همراه تیم ملی فوتبال آلمان بود، اگر چه به عنوان دروازه‌بان ذخیره.
آلمان در رقابت‌های آن دوره، در بازی نهایی در ورزشگاه ویمبلی و در نتیجه یک گل جنجالی، مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان شکست خورد و به مقام دوم رسید.
پس از آن دوره از مسابقات، عصر طلایی سپ مایر آغاز شد. او تدریجا با جاگیری‌های تیزبینانه، واکنش‌های سریع، شیرجه‌های شگفت‌انگیز، پرش‌های تماشایی و حرکات ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی، به دروازه‌بان شماره یک و بی‌چون‌وچرای آلمان تبدیل شد. دیگر همگان با اشاره به دهستان زادگاه او، از «گربه آنتسینگ» سخن می‌گفتند.
مایر در بازی‌های جام جهانی مکزیک در سال ۱۹۷۰ دروازه‌بان شماره یک آلمان بود. آلمان در آن دوره از مسابقات در دیدار یک چهارم نهایی در مقابل انگلستان با نتیجه سه بر دو پیروز شد، اما در بازی نیمه‌نهایی در مقابل تیم ملی فوتبال ایتالیا (در بازی قرن) با نتیجه چهار بر سه شکست خورد و در پایان پس از برزیل و ایتالیا به مقام سوم بسنده کرد. اگر چه این برای مایر افتخار کوچکی نبود، اما دریافت شش گل در آن دو بازی تاریخی، بسیاری از کارشناسان فوتبال را به این نتیجه رساند که اگر چه تیم ملی آلمان دارای یک دروازه‌بان خوب است، اما این دروازه‌بان هنوز در اندازه‌های جهانی نیست.
هلموت شون مربی تیم ملی فوتبال آلمان، بی‌توجه به منتقدان، همچنان به سپ مایر اعتماد کرد و او نیز در سال‌های بعد شایستگی کامل خود را نشان داد و منتقدان را خاموش ساخت. مایر در سال ۱۹۷۲ با تیم ملی فوتبال آلمان در بلژیک به مقام قهرمانی جام ملت‌های اروپا رسید و دو سال بعد در مسابقات جام جهانی فوتبال در آلمان قهرمان جهان شد. مایر را در این دوره، یکی از بزرگ‌ترین و موفق‌ترین دروازه‌بانان جهان لقب دادند.
فرانتس بکن‌بائر، «قیصر» فوتبال آلمان، مایر را با فاصله زیاد نسبت به دیگران، بهترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال آلمان می‌داند. در ستایش او می‌گفتند: هر گلی که وارد دروازه مایر شود، غیرقابل مهار بوده است!
از ویژگی‌های مایر، تمرینات غیرعادی او بود. برای نمونه مرغی را در میدان وسیع فوتبال رها می‌ساخت و سپس با شیرجه‌های تماشایی تلاش می‌کرد پرنده را به چنگ آورد! در انتقاد از قصور بازیکنان خودی صریح بود. حتی زمانی که بکن‌بائر، بازیکن استثنایی هم‌باشگاهی او در دو بازی پی درپی، اشتباها دو گل وارد دروازه خودی کرد، مایر از مربی تیم خواسته بود که یکی از مدافعان تیم را مامور کنترل «قیصر بکن‌بائر» کند تا او دوباره به تیم خودی گل نزند!
مایر خیال داشت تا چهل‌سالگی درون دروازه بایستد و به رکورد ۱۰۰ بازی برای تیم ملی دست یابد، اما در سال ۱۹۷۹ بر اثر یک حادثه سنگین رانندگی که به آسیب‌دیدگی شدید او منجر گردید، به فعالیت خود در میدان‌های ورزشی پایان داد. با این حال وی هنوز از فوتبال دل نکنده و امروز نیز مربی دروازه‌بانان باشگاه بایرن مونیخ است.
افتخارات زیادی در کارنامه ورزشی سپ مایر ثبت شده است. وی علاوه بر قهرمانی جهان و اروپا، چهار بار با بایرن مونیخ قهرمان آلمان، سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا و یک بار قهرمان باشگاه‌های جهان شد. مایر سه بار به عنوان بهترین بازیکن آلمان انتخاب گردید و افزون بر آن، کارشناسان فوتبال او را به عنوان بهترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال آلمان برگزیدند.
به گزارش دویچه وله، نام سپ مایر از طرف فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا)، در رده‌بندی بهترین دروازه‌بانان تاریخ فوتبال جهان، پس از لئویاشین دروازه‌بان افسانه‌ای شوروی، گوردن بنکس، گربه چالاک انگلستان و دینو زوف، دیوار استوار تیم ملی فوتبال ایتالیا، در جایگاه چهارم قرار گرفته است.
افتخارات
به عنوان بازیکن در تیم ملی:
نایب قهرمان جهان: ۱۹۶۶ (بدون بازی)
قهرمان اروپا: ۱۹۷۲
قهرمان جهان: ۱۹۷۴
نایب قهرمان اروپا: ۱۹۷۶
در باشگاه بایرن مونیخ:
قهرمان بوندسلیگا: ۱۹۶۹، ۱۹۷۲، ۱۹۷۳، ۱۹۷۴
قهرما جام حذفی آلمان: ۱۹۶۶، ۱۹۶۷، ۱۹۶۹، ۱۹۷۱
قهرمان جام در جام اروپا: ۱۹۶۷
قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۶
قهرمان جام باشگاه‌های جهان: ۱۹۷۶
به عنوان مربی دروازه‌بان‌ها
در تیم ملی:
قهرمان جهان: ۱۹۹۰
قهرمان اروپا: ۱۹۹۶
نایب قهرمان جهان: ۲۰۰۲
در بایرن مونیخ:
قهرمان بوندسلیگا: ۱۹۹۷، ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۸
قهرمان جام حذفی آلمان: ۱۹۹۸، ۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۸
قهرمان جام اتحادیه آلمان: ۱۹۹۷، ۱۹۹۸، ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۴، ۲۰۰۷
قهرمان جام یوفا: ۱۹۹۶
قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: ۲۰۰۱
قهرمان جام باشگاه‌های جهان: ۲۰۰۱