همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی: تاریخچه رقابت پرهیاهوی دو تیم بزرگ پایتخت به دهه ۴۰ برمی‌گردد. اولویت معدود رسانه‌های ورزشی آن دوره، مسابقات کشتی و به طور کلی رقابت‌های برون‌مرزی بود، اما هیجان دیدار تاج سابق و پرسپولیس آن قدر ادامه پیدا کرد تا حواشی پررنگ سرخابی به خبر نخست رسانه‌های ورزشی تبدیل شود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
دو تیم روز ۱۶ فروردین ۱۳۴۷ برای نخستین بار در امجدیه به مصاف هم رفتند و در آن مسابقه تاریخی هیچ گلی رد و بدل نشد. در نیمه دوم دهه ۴۰ هنوز مجله‌های ورزشی سیاه و سفید چاپ می‌شد و تصاویر دیدار دو تیم به گونه‌ای بود که پیراهن قرمز و آبی دو تیم را از هم تفکیک نمی‌کرد. بعدها معلوم شد که پرسپولیس با پیراهن قرمز و تاج با پیراهن آبی به مصاف هم رفته بودند و از همان موقع بود که رنگ آبی و قرمز به نماد کری‌خوانی و البته جنجال در فوتبال تهران تبدیل شد.
نکته جالب اینکه در نخستین دربی بزرگ پایتخت در سال ۱۳۴۷ برای نخستین بار از چند کودک برای جمع کردن توپ‌ها استفاده کردند و واژه «توپ‌جمع‌کن» از همان بازی وارد دایره المتعارف فوتبال تهران شد. دربی اساسا به دوئل دو رقیب سنتی در یک شهر اطلاق می‌شود و اگر این تعریف را مبنا قرار بدهیم باید از نبرد تیم‌های تاج سابق و شاهین در سال‌های قبل از شکل‌گیری باشگاه پرسپولیس به عنوان نخستین دربی‌های پایتخت نام ببریم.
شاهین و تاج نخستین بار در سال ۱۳۲۵ به مصاف هم رفتند که یک بر یک مساوی شد. نکته جالب اینکه دو تیم استقلال و شاهین آخرین بار در سال ۱۳۷۰ رودرروی هم قرار گرفتند که آن دیدار هم با نتیجه یک بر یک به پایان رسید.
مصاف تاج و شاهین همواره با حساسیت زیادی در امجدیه برگزار می‌شد به گونه‌ای که تا یک دهه نماد رقابت دو تیم همشهری بود. این بازی تا قبل از انحلال شاهین در سال ۱۳۴۶ دربی اصلی تهران بود و اغلب اوقات به جنجال هم کشیده می‌شد. با قدرت گرفتن پرسپولیس و تعطیلی دوساله باشگاه شاهین به دستور دربار، آرام‌آرام از حساسیت دربی کاسته شد و نبرد تاج و پرسپولیس جای آن را گرفت.