همشهری آنلاین-سروش جنابی: اهالی ری برای شب یلدا حسابی تدارک می‌دیدند و سنت‌های طولانی‌ترین شب سال در این منطقه متناسب با امکانات آن بوده است. احمد ابوحمزه، کارشناس تاریخ و ری‌شناس، می‌گوید: «در روزگار قدیم ری، باغدارها در فاصله یکی دو روز مانده به مراسم شب چله، انارهای باغ‌شان را با چرخ‌های طوافی به بازار ری می‌بردند و می‌فروختند و عده دیگری انارها را به نیازمندان تعارف می‌کردند و در واقع به کسانی که دستشان به دهانشان نمی‌رسید محترمانه می‌بخشیدند. بنابراین، فقرا و کسانی که قدرت خرید میوه شب یلدا را نداشتند با دست پر به خانه می‌رفتند.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سفره شب یلدا معمولاً با محصولات کشاورزی این منطقه تزیین می‌شد و سبزی تازه‌ای که محصول اصلی سبزی‌کاری‌های معروف ری به حساب می‌آمد پای ثابت سفره شب یلدای اهالی ری بود. ابوحمزه می‌گوید: «سبزی‌خوردن تازه یکی از عناصر اصلی شب یلدا در روزگار قدیم بود و پخت سبزی‌پلو با ماهی هم یکی دیگر از سنت‌های اهالی ری بوده است. ری در سال‌های دور، مثل قریه کن، درختان توت بسیار داشت و مردم در تابستان توت خشک می‌کردند تا تزیین‌کننده سفره شب یلدایشان باشد. بنا بر این، سنت‌ها و آیین‌های شب چله‌ای در ری دقیقاً با امکانات این منطقه همخوانی داشت و کمی با تهرانی‌ها متفاوت بود.»
ماجرای سنت‌های منحصربه‌فرد شب یلدا در ری به همین‌جا ختم نمی‌شود. اهالی ری این سنت‌ها را به حدی باشکوه برگزار می‌کردند که تهرانی‌ها برای سپری کردن شب یلدا به این قریه می‌رفتند. ابوحمزه با اشاره به سفرنامه‌های جهانگردان خارجی می‌گوید: «در بسیاری از سفرنامه‌ها از ری به‌عنوان تفرجگاهی برای تهرانی‌ها نام برده شده است. در روزگار قدیم، تهرانی‌ها با اسب و شتر و بعدها با کالسکه و درشکه خودشان را به ری می‌رساندند تا شب یلدا را در خانه‌های قاجاری این منطقه سپری کنند.»
تهران‌نشین‌ها اما، به گفته این ری‌شناس، فردای شب یلدا به زیارت حرم عبدالعظیم(ع) می‌رفتند و پس از آن در بازار حضرتی خرید می‌کردند و سوغات می‌خریدند. پس از راه‌اندازی ماشین‌دودی رفت و برگشت به شهرری سریع‌تر شد و مردم با سوار شدن به ماشین دودی به تفرج هم می‌پرداختند.