همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی : حاج احمد کریمی اصفهانی نه تنها در حوزه صادرات و تجارت فرش، بلکه در عرصه‌های دیگر هم حامی تولیدکنندگان بود. شاید یکی از دلایلی که فرزندان حاج احمد، امروز تولیدکننده بزرگ وسایل توانبخشی و ویلچر هستند، همین دیدگاه و اهمیت دادن به تولید در کشور باشد.
خواندنی بیشتر را اینجا ببینید
حاج‌احمد کریمی علاقه بسیاری داشت تا چرخ صنعت و تولید بچرخد و توسعه پیدا کند. به همین خاطر ایده‌های مولد برایش ویژه و خاص بود. به اعتقاد جوانانی که با او سر و کار داشتند، از کارهای اقتصادی مثل پول در بانک گذاشتن و سود گرفتن بدش می‌آمد و کار مولد را اساس تولید و چرخیدن چرخ صنعت می‌دانست. او بعد از صادرات فرش، کارخانه‌ای برای ساخت تخت بیمارستان در دهه ۷۰ راه‌اندازی کرد.
اهل جوان‌گرایی بود و عمل می‌کرد. با استخوان‌خردکرده‌های زیادی در صادرات فرش آشنا بود، ولی عملاً یک گروه با حضور جوانان در عرصه صادرات را با عنوان انجمن صادرکنندگان جوان، راه‌اندازی و فرصتی ایجاد کرد که آنها به میدان بیایند و حضور آنها پررنگ و قابل بحث باشد. جالب است که کسانی برای ملاقات و عیادت از او در بستری بیماری به او سر می‌زدند که اغلب جوان بودند. او اعتقاد داشت اگر صادرکننده‌ها نباشند، هرقدر تولید کنیم راه به جایی نمی‌بریم؛ تولید انجام می‌شود، ولی خروجی آن چیست؟ باید یکی بخرد و یکی بفروشد و صادر کند. حاج‌احمد یک جمله فراموش‌نشدنی داشت: «شاید صادرکننده‌ای پیدا نکنید که خانه تولیدکننده را آباد کرده باشد، که اینطور نیست، ولی قطعاً آن خانه را روی سرش خراب نکرده است.»
وقتی تولیدکننده تولید کند و فروش نداشته باشد، عملاً سرمایه‌اش از بین رفته است. او می‌گفت: «اگر اقشار طبقۀ متوسط یا طبقات بالای جامعه نتوانند فرش‌های دستبافشان را بعد از مدتی بفروشند تا فرش جدید بخرند، کار تولید می‌خوابد. بخش قابل توجهی از فرش‌های فروخته‌شدۀ آنها هم توسط صادرکنندگان صادر می‌شود. اگر امکان این تبادل و جایگزینی وجود نداشته باشد، رغبتی به خرید فرش نو باقی نمی‌ماند و در این صورت، کار بافندگان هم از رونق می‌افتد و کساد می‌شود. هیچ‌چیز جز صادرات به تولید کمک نمی‌کند. اگر بازار صادرات رونق داشته باشد، تولید هم رونق پیدا می‌کند.»