نور خورشید نیز نقش قابل‌توجهی در تولید روزانه ویتامین D در بدن دارد و تنها حدود ۱۰ دقیقه در روز قرار گرفتن در معرض نور آفتاب برای پیشگیری از کمبود این ویتامین کافی است.
اشکال شیمیایی متعددی از ویتامین دی وجود دارد. دو شکل این ویتامین در انسان‌ها نقش دارند: اگوکلسیفرول (ویتامین D2) و کوله‌کلسیفرول (ویتامین D3). ویتامین D2 در گیاهان ساخته می‌شود. ویتامین D3 در پوست انسان هنگام قرار گیری در معرض پرتوهای ماورای بنفش B نور خورشید ساخته می‌شود. مواد غذایی را ممکن است با ویتامین D2 یا D3 غنی کنند.
کارکرد زیستی اصلی ویتامین دی حفظ میزان طبیعی کلسیم در خون است تا به حفظ استحکام استخوان‌ها کمک شود. پژوهش‌های اخیر نشان داده‌اند که ممکن است ویتامین دی به حفاظت در مقابل پوکی استخوان،فشار خون بالا، سرطان، و چندین بیماری خودایمنی کمک کند.
ویتامین دی در اغلب فراورده‌های مولتی‌ویتامین وجود دارد و معمولا دوز آن بین ۵۰ تا ۱۰۰۰ واحد بین‌المللی است. مقدار توصیه شده روزانه دریافت این ویتامین ۵ میکروگرم یا ۲۰۰ واحد بین‌المللی برای افراد زیر ۵۰ سال است. برای افراد ۵۰ تا ۷۰ ساله روزانه ۱۰ میکروگرم یا ۴۰۰ واحد بین‌المللی توصیه می‌شود. مقدار توصیه‌شده برای افراد بالای ۷۰ سال ۱۵ میکروگرم یا ۶۰۰ واحد بین‌المللی است.
برخی از دانشمندان این سوال را مطرح کرده‌اند که آیا مقادیر توصیه‌شده فعلی برای رفع نیازهای فیزیولوژیک به خصوص در افرای که از نور خورشید محرومند، کفایت می‌کند، یا نه.
حد بالایی دوز مجاز ویتامین دی ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی در روز است که به خاطر امکان بروز مسمومیت در دوزهای بالاتر است.