تقریباً در هر فرهنگی بر نقش پدر دررشد و تربیت فرزندان تاکید شده است؛ نقشی که با نام‌هایی مانند محافظ، تأمین‌کننده و تأدیب کننده تعریف می‌شوند. البته شاید نقش و نوع حضور پدردر طول سال‌ها تغییر کرده باشد؛ اما از اهمیت و نقش و جایگاه مهم او کم نشده است.

همشهری آنلاین -یکتا فراهانی: متاسفانه گاهی نقش پدر در مسائل اقتصادی خلاصه می‌شود؛ در صورتی که نقش عاطفی هر کدام از والدین و توجه آن‌ها به فرزندانشان اهمیت بسیار زیادی در شکل گیری شخصیت آن‌ها خواهد داشت. ؛ به گونه‌ای که اگر به‌اندازه کافی به آن توجه نشود مشکلات زیادی به دنبال خواهد داشت؛ مشکلاتی که به سادگی نمی‌توان آن‌ها را بررسی و حل و فصل کرد.

نقش پدر در رشد کودک

نقش پدر مانند مادر می‌تواند حتی قبل از تولد فرزند نیز آغاز شود. حس پدرانه از لحظه بارداری مادر آغاز خواهدشد و او می‌تواند در همه مراحل رشد کودک، معاینات پزشکی و آنچه مادر تجربه می‌کند در کنار مادر و کودک حضور داشته باشد. بهتر است مادر و پدر قبل از تولد نوزاد هر دو با هم در مورد شیوه‌های فرزندپروری جدید مطالعات و بررسی‌های لازم را داشته باشند تا بتوانند تا حد امکان در این زمینه هماهنگی لازم را با همدیگر داشته باشند. همچنین می‌توانند در مورد رشد هفتگی کودک خود قبل و بعد تولد آگاهی‌های لازم را داشته باشند و در مورد آنچه به فرزندشان مربوط می‌شود تحقیق کنند و از نقش و وظایف خود نیز کاملاً مطلع باشند. شاید به نظر برسدکه این اقدامات چندان مهم نیستند، اما می‌توانند در شکل گیری انسجام در خانواده بسیار مؤثر واقع شوند.

پدران یکی از اولین کسانی هستند که کودکان به آن‌ها دلبستگی و وابستگی پیدا می‌کنند. به این ترتیب این دلبستگی‌های اولیه به شکل گیری پایه‌ای برای روابط آینده در زندگی کودکان کمک موثری خواهد کرد. در واقع کودکان از طریق اولین روابط خود یاد می‌گیرند که چطورمی توانند به دیگران اعتماد کنند و به آن‌ها وابسته باشند.

کودکان از سنین پایین شروع به جست و جوی ثبات و ایجاد اعتماد با والدین خود می‌کنند. والدین نیز با دادن اعتماد و حمایت می‌توانند شروع به ایجاد پیوندهایی با فرزندشان کنند که تا بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد. ایجاد این اعتماد در اوایل زندگی آن‌ها همچنین می‌تواند بر نحوه درک آن‌ها از جهان و نحوه برخورد آن‌ها با دیگران تأثیر بگذارد.

بیشتر بخوانید

نقش پدران در زندگی فرزندان

دلبستگی به جای وابستگی

مدل‌سازی روابط سالم

نیکلاس هاردی، مددکار اجتماعی بالینی و روان‌درمانگر در هیوستون می‌گوید: وقتی پدری در زندگی کودک فعال است، به‌ویژه زمانی که رابطه خوبی بین آن‌ها شکل گرفته باشد آن کودک با هویت مثبت‌تر و عزت نفس بیشتری بزرگ خواهد شد. ضمن آنکه حضور پدر هم این ثبات را به کودک می‌دهد که مورد توجه و حمایت دیگران خواهد بود.

به نظر هاردی؛ اما وقتی پدری غایب است، تأثیر عکس خواهد داشت. یعنی توانایی کودکان در ایجاد روابط سالم زیر سؤال می‌رود و باورهای ناخودآگاه آن‌ها در مورد روابط به روش‌های ناسالم تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

تغییر مسئولیت‌های پدران

توجه داشته باشیم نقش پدران قطعاً در طول زمان تغییر کرده است. یعنی شاید دهه‌ها پیش، پدران کمتر درگیر کارهای خانه بودند و معمولاً فقط با کار کردن بیرون از خانه به خانواده کمک می‌کردند. اما در حال حاضر با توجه به اینکه در اکثر خانوارها، والدین هر دو شاغل هستند؛ نیاز به تقسیم کار بیشتری در خانواده وجود خواهد داشت.

این تغییر برای بسیاری از پدران در روابط خانوادگی و ازدواج نیز تغییرات مثبتی ایجاد کرده است؛ به طوری که رضایت والدین به تربیت فرزندان سالم کمک خواهد کرد.

در حال حاضر پدران علاوه بر انجام بیشتر کارهای تربیتی مانند تعویض پوشک، غذا دادن به کودک، نقش حمایت عاطفی را نیز بر عهده گرفته‌اند؛ به خصوص زمان‌هایی که حضور بیشتری در خانه دارند.

تقریباً از دو سالگی به بعد نقش تربیتی و ایجاد دلبستگی به پدر پر رنگ‌تر می‌شود؛ یعنی کودکان کم کم سعی می‌کنند از قلمرو عشق مطلق مادر به سمت همانندسازی با پدر بروند. البته این کار کودکان کاملاً وابسته و مشروط به رابطه پدر ومادر با همدیگر است.

یعنی هر قدر رابطه پدر و مادر بهتر و کامل‌تر باشد؛ این پیش روی نیز بهتر و سریع‌تر انجام خواهد شد.

اگر پسری پدر را در تعامل مناسب و مهر آمیز با خود بیابد خیلی سریع‌تر شروع به تحکیم روابط با او خواهد کرد. و تحکیم رابطه در این سن نیز باعث می‌شود در ذهن کودک الگوی مقتدرانه و قدرتمندی از پدر نقش ببندد.

مشکلات حضور کم رنگ پدر در خانواده

اگر پدر به هر دلیلی نمی‌تواند به‌اندازه کافی در کنار کودک حضور داشته باشد حتماً باید جایگزینی مانند پدر بزرگ، عمو یا دایی برای کودک وجود داشته باشد؛ البته اگر به آن‌ها اعتماد و اطمینان کافی داشته باشیم.

بهتر است این افراد هنگام تصمیم گیری‌های سخت یا موقعیت‌های دشوار در کنار کودکان خصوصاً پسرها باشند تا آن‌ها کمتر احساس تنهایی کنند.

اما توجه داشته باشیم پدرانی که به دلیل مشغله کاری نمی‌توانند برای فرزندان خود زیاد وقت بگذارند باید کیفیت زمان حضور خود را تا حد امکان بالا ببرند. یعنی در همان مدت کوتاه که در کنار فرزندانشان هستند تمام توجه خود را به آن‌ها بدهند و به طور غیر مستقیم یا مستقیم به فکر آموزش مسائل مختلف زندگی به فرزندان خود باشند؛ خصوصاً به فرزندان پسر. چون بعضی موضوعات مهم در زندگی حتماً باید از طریق پدر به پسرها آموزش داده شود تا تاثیرگذار باشد.

منبع:

https: //psychcentral. com/lib/fathering-in-america-whats-a-dad-supposed-to-do

منبع: همشهری آنلاین