اما علت تشنج کردن این جوان پیچیده‌تر از اینها بود. این دانشجوی تربیت بدنی ۲۵ ساله راست‌دست در جریان یک تعطیلات در حین اسکی‌بازی در زیر ریزش بهمن برای مدتی مدفون شده و برای حدود ۱۵ دقیقه مغزش از رسیدن اکسیژن محروم مانده بود یا به اصطلاح پزشکی دچار هیپوکسی شده بود. او بعد از این حادثه هنگامی که می‌خواست صحبت کند، دچار انقباض‌های ناگهانی عضلات در دهانش هنگام سخن گفتن و انقباض مشابهی در پاهایش در هنگام راه رفتن می‌شد.
او همچنین دچار تشنج‌های خودبخودی در بازوی چپش شد. پزشکان برای او داروهای ضد صرع تجویز کردند و فکر می‌کردند این تشنج‌ها را تحت کنترل دارند
با این حال، این مرد چند هفته پس از ترخیص از بیمارستان، دچار تشنج در بازوی چپش شد... اما فقط هنگامی که معماهای سودوکو حل می‌کرد.
در نهایت، پزشکان به ریشه مشکل پی بردند: آن مرد قدرت تخیل قوی «سه‌بعدی» داشت که هر بار که این معماهای محرک مغز را حل می‌کرد، فعال می‌شد. قسمتی از مغز او که هنگام فکر کردن درباره چیزها به شکل سه بعدی استفاده می‌شد، همان قسمتی در مغز او بود که در اثر 15 دقیقه محرومیت از اکسیژن زیر برف، بیشترین آسیب را دیده بود. فعال‌سازی بیش از حد این قسمت آسیب‌دیده مغز، عامل ایجاد تشنج‌های آن مرد بود. متاسفانه او مجبور بود حل کردن سودوکو را کنار بگذارد تا بتواند به‌طور کامل بهبود پیدا کند.