سعید بیگی با حضور در غرفه موسسه فرهنگی مطبوعاتی همشهری در نمایشگاه مطبوعات در گفتگو با خبرنگار ما پیرامون بحث داغ رسمی شدن شغل دستفروشی که مخالفان و منتقدان زیادی از جمله در شورای اسلامی شهر تهران دارد، با تاکید بر اینکه رسمی شدن شغل دستفروشی از سوی دولت کلید خورده و دنبال می‌شود، در تکمیل صحبت های خود گفت: این موضوع سیاست و تصمیم دولت است و ارتباطی به شهرداری تهران ندارد. دولت طبق مطالعات انجام شده که البته مورد تایید ما نیز قرار دارد و همسو با مطالعات صورت گرفته از سوی مدیریت شهری است، دست فروشی کسب و کاری غیر رسمی محسوب می شود؛ اما بالاخره یک نوع کسب و کار به شمار می رود.
او افزود: یعنی در طی آن داد و ستد و خرید و فروش صورت می گیرد. با توجه به اینکه دستفروشی یک شغل غیر رسمی محسوب می شود، دولت هم طبیعتا نظارتی بر آن ندارد. مطالعات انجام شده از سوی دولت نشان می‌دهد که اکثر کشورها و دولت هایی که تجربیات و عملکرد موفقی در این حوزه دستفروشی داشتند، این شغل را به عنوان یک شغل رسمی قلمداد کرده اند.
بیگی با بیان اینکه هنوز برخی‌ها تصور درستی از موضوع رسمی شدن شغل دستفروشی ندارند، افزود: رسمی شدن به این معنا است که اولا دستفروشان شناسایی و شناسنامه دار شوند و متناسب با نوع فعالیت‌شان در ذیل یکی از اتحادیه‌های کشور قرار بگیرند. یعنی اگر لباس می‌فروشند زیر نظر اتحادیه پوشاک قرار بگیرند. یا اگر غذا و خوراکی عرضه می‌کنند زیر نظر اتحادیه مربوطه فعالیت کنند و مجوز و استانداردهای بهداشتی را دریافت کنند چرا که با جان و سلامت مردم سر و کار دارند.
مدیرعامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر تهران این موضوع را تنها راه حل اساسی و امتحان پس داده برای حل و فصل معضل قدیمی دستفروشی می داند و می گوید: با پذیرفتن یا نپذیرفتن دستفروشی به عنوان یک شغل که چیزی تغییر نمی‌کند چون آنها در کوچه و خیابان و معابر حضور دارند و فعالیت خودشان را انجام می‌دهند. در واقع نپذیرفتن دستفروشی به عنوان یک شغل رسمی و رها کردن و نادیده گرفتن آن همان حکم پاک کردن صورت مساله را دارد. بحث دستفروشی موضوع امروز و دیروز نیست و در سال‌های گذشته بارها شهرداری برای جمع آوری و ساماندهی آنها در قالب یک شغل غیر رسمی اقدام کرده، اما توفیقی نداشته است.
او گفت: سابقه دستفروشی در تهران به حدود ۸۰ سال قبل بر می‌گردد و حتی به نظام جمهوری اسلامی محدود نمی‌شود. حتی بحث دستفروشی صرفا منحصر به ایران هم نبوده و یک موضوع جهانی است. نگاه ما به موضوع دستفروشی باید نگاهی علمی باشد و اگر نظریه و راهکاری در این رابطه داریم باید آن را در مجامع و محافل علمی مطرح کنیم و به بحث و بررسی بگذاریم.
بیگی در مورد مخالفت و نگرانی های برخی از اعضای شورای شهر تهران هم گفت: تصور من این است که شورای شهر تهران در بحث رسمی کردن شغل دستفروشی یک مقدار نگران این موضوع است که تعریف ما از دست فروشی چه خواهد بود؟ یعنی رسمی شدن به این معنا است که هرکسی در هرکجا که دلش خواست می‌تواند بساط کرده و دستفروشی کند؟ در شرایطی که منظور از رسمی شدن این قبیل موضوع و موارد نیست. رسمی شدن دستفروشی یعنی مشخص شود که اینها می‌خواهند چه فعالیتی را و در کجا انجام دهند و آیا برای شهر و شهروندان مزاحمتی دارند یا ندارند؟
او رسمی شدن شغل دستفروشی را به سود مردم و دستفروشان می‌داند و می گوید: یکی از آثارو نتایج رسمی شدن شغل دستفروشی بیمه شدن دستفروشان است یا اینکه جنسی که فروخته می‌شود مشخص باشد که توسط چه کسی و چگونه عرضه شده است. منظور و مقصود دولت از رسمی شدن شغل دستفروشی به این قبیل موارد بر می گردد.
شناسایی ۲۰ نقطه پر از دستفروش در تهران
مدیرعامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر تهران درخصوص ساماندهی دستفروشان در برخی از نقاط پر تردد شهر نیز گفت: تا زمان تعیین تکلیف و نهایی شدن موضوع رسمی شدن شغل دستفروشی،با چالش هایی در این زمینه روبرو هستیم. خب ما نمی‌توانیم منتظر و معطل این موضوع، بحث دستفروشی در شهر را رها کنیم. در نتیجه ۲۰ نقطه در شهر را که حضور و فعالیت دستفروشان بیشترین مزاحمت را برای شهروندان ایجاد کرده بود شناسایی و ساماندهی شد. این نقاط امروز مناسب سازی شده و دیگر شرایط قبل را ندارد. البته دستفروشان واقعی این نقاط شناسایی شدند و برای آنها بازارچه هایی ایجاد شده است.
او افزود: حتما ما در دور جدید مدیریت شهری با دستفروشی که واقعی است و مغازه ندارد و مافیا نیست و برای خودش کاسبی می کند، مشکلی نداریم، حتی وظیفه ما است که کمک و حمایت کنیم تا شغل اش سر و سامان بگیرد. در طرحی که به شهردار تهران دادیم، گام نهایی ما توانمند کردن دستفروشان است. یعنی اینها شناسایی بشوند و فضاهای فروش مناسب برایشان ایجاد شود و در ادامه توسط معاونت اجتماعی و سایر بخش های مرتبط مانند کمیته امداد امام خمینی(ره) و بهزیستی توانمند سازی شوند.