همشهری آنلاین - فاطمه عباسی: این ویژگی خاص ماه رمضان است که همه را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. انگار آدم‌ها ناخودآگاه حال دیگری می‌شوند، آمار جرم و جنایت و دزدی پایین می‌آید و خلافکارها هم یک ماه بساط‌شان را جمع می‌کنند.
در این ماه است که مهربان‌تر می‌شویم و زبان‌مان خواسته و ناخواسته کمتر می‌جنبد. حواس‌مان به رفتارهای‌مان و آدم‌های اطراف‌مان بیشتر جمع می‌شود.
ماه رمضان خیلی از ما آدم دیگری می‌شویم، اما به محض تمام شدن ماه و خوردن نخستین صبحانه همه چیز تمام می‌شود و روز از نو، روزی از نو. همه آن مهربانی نسبت به آدم‌ها با یک دقیقه ماندن توی ترافیک از یادمان می‌رود و همه آن سیر و سلوک تعطیل می‌شود تا رمضان بعدی.
قصه ما قصه زولبیاست. ماه رمضان که می‌شود برایش صف می‌کشند و کلی محبوب می‌شود. ولی کافی است هلال ماه شوال رویت شود، آن وقت است که مجانی‌اش هم به درد کسی نمی‌خورد.