همشهری آنلاین- زهرا رفیعی: سرزمین خوش آب و هوایی که در ایام تعطیلات گردشگران را پذیراست، از دیرباز درگیر زباله‌های مهمانان خود بوده است. اصلی‌ترین روش مدیریت پسماندها همیشه محدود به تلنبار کردن در عمق جاده‌های جنگلی، حاشیه رودخانه‌ها و مزارع برنج، بالادست حوزه‌های آبریز، حاشیه شهرها و روستاهای دورافتاده بوده است. اجرای این روشها هزاران میلیارد تومان از بودجه کشور را به شهرداری‌های استانهای شمالی سرازیر کرده در حالی که برنامه‌هایی که می‌تواند نتیجه بهتری را درپی داشته باشد، مانند اخذ مالیات تولید زباله، راه‌اندازی زباله‌سوز و هاضم، کاهش تولید پسماند، تفکیک زباله از مبدا و از همه مهمتر فرهنگسازی برای مدیریت پسماند درمبدا به کندی صورت می‌پذیرد. از ۶۰۰ مرکز پسماند در کشور فقط در ۵-۴ مرکز زباله‌ها پردازش می‌شود و بقیه عمدتا بدون هیچ کار خاصی دپو می‌شود. این روش مدیریت پسماند سالانه ۸۷ همت به محیط زیست آسیب وارد می‌کند. فقط ۲۰ درصد از زباله‌های شهری (۴ میلیون تن) به نوعی مدیریت می‌شود. مابقی یعنی ۱۶ میلیون تن زباله بدون هیچ گونه پردازش راهی حاشیه شهرها شده و دفع می‌شوند یعنی حتی تلی از خاک هم برای زودتر تجریه شدن روی آنها ریخته نمی‌شود.
سرنوشت زباله هایی که در شمال جا می گذاریم
چرا شرایط استانهای شمالی خاص است؟
مهاجرپذیرند
دائما گردشگر دارند
بارش و رطوبت بالاست
تراز آب زیرزمینی بالاست
زمین کم و گران است
تراکم جمعیت بالاست
سالانه چقدر زباله در کشور تولید می کنیم
۲۰ میلیون تن پسماند عادی
۱۵۹ هزار تن پسماند عفونی و بیمارستانی
۱۳۳ میلون تن پسماند کشاورزی
۱۰ تا ۱۱ میلیون تن پسماند صنعتی ویژه