به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا دکتر علیرضا موحدی درباره جراحی‌های لوزه، دلایل، عوارض و راه‌های پیشگیری از آن اظهار داشت: نباید به بهانه کوچک‌شدن یا از بین رفتن خود به خودی لوزه، نسبت به جراحی و برداشتن آن بی‌تفاوت باشیم زیرا لوزه‌های بزرگ با بالارفتن سن کوچک می‌شوند ولی عارضه‌های آن تا همیشه با فرد همراه است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به نقش لوزه در بدن اظهار کرد: لوزه‌ها بخش لنفاوی دفاعی بدن است که دفاع موضعی بخشی از بدن را برعهده دارند.
وی با بیان اینکه تمام بخش سیستم دفاعی بدن را لوزه‌ها انجام نمی‌دهند و تنها دفاع منطقه‌ای و موضعی کار لوزه است، توضیح داد: در مواردی پیش می‌آید که لوزه‌ها متورم می‌شوند، شایع‌ترین علت این مسئله عفونت‌های مکرر و محیط مناسب لوزه‌ها برای رشد میکروب باکتری است.
موحدی با یادآوری این نکته که عوامل آلرژیک، استفاده از برخی غذاها، داروها و شرایط ایمنی بدن، می‌تواند منجر به بزرگ شدن لوزه‌ها شود اضافه کرد: البته در تمامی افراد بزرگ شدن لوزه‌ها مشکل‌آفرین نمی‌شود، ممکن است لوزه‌های فردی از حد معمول بزرگتر شده باشد ولی هیچ مشکلی هم ایجاد نکند.
چه کسانی کاندید جراحی برداشتن لوزه هستند
دکتر موحدی ادامه داد: چنانچه تورم لوزه‌ها اختلالاتی در خواب ایجاد کند به این معنی که فرد نتواند به راحتی نفس بکشد، خرخر شبانه داشته باشد یا اینکه گلودرد مکرر داشته باشد یا در سال بیشتر از سه بار دچار عفونت چرکی و میکروبی ناحیه گلو شود که هر سه بار هم نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک باشد یا دچار گوش دردهای مکرر شود، نیاز به بررسی توسط متخصص دارد.
متخصص گوش، حلق و بینی با بیان اینکه معمولا لوزه‌های متورم با لوزه سوم همراه است ادامه داد: محل لوزه‌های بزرگ در حفره دهانی و حلق است ولی لوزه سوم کف جمجمه و پشت بینی قرار دارد، بنابراین این موضوع می‌تواند مشکلات تنفسی در ناحیه گوش برای بیمار ایجاد کند.
وی یادآور شد: ایجاد مشکلات جدی در ناحیه گوش، حلق و گلو، عفونت‌های مکرر گوش و اختلال خواب از جمله مواردی است که باید توسط پزشک متخصص بررسی شود.
ردپای لوزه‌های بزرگ در روند رشد
موحدی اختلال در روند رشد را یکی دیگر از عوارض بزرگ شدن لوزه‌ها دانست و توضیح داد: فردی که نتواند از بینی نفس بکشد معمولا دچار کم اشتهایی هم می‌شود، یعنی تنفس از راه دهان، تنفس خشکی است که منجر به کاهش اشتها می‌شود.
استاد دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با اشاره به اینکه بزرگ شدن لوزه، همیشه نیاز به مداخلات جراحی ندارد خاطرنشان کرد: در برخی موارد با دارو درمانی، عفونت، نحوه نفس کشیدن، روند خواب کنترل و یا درمان می‌شود و نیاز به جراحی نیست، به شرط اینکه تنفس فرد، از راه بینی باشد و بیمار در طول شب راحت بخوابد، در این شرایط نیازی به جراحی نیست.
وی تاکید کرد: عفونت‌های مکرر، بدخوابی، خرخر شبانه و نهایتا اختلال رشد از مهمترین دلایلی است که فرد را کاندید جراحی برداشتن لوزه می‌کند.
سن مناسب برداشتن لوزه‌ها تا پنج سالگی است
دکتر موحدی درباره سن مناسب جراحی لوزه نیز توضیح داد: اگر فردی با دهان باز می‌خوابد، خرخر شبانه دارد و یا بیشتر از معمول دچار عفونت گلو می‌شود، چنانچه جراحی برداشتن لوزه‌ها دراو قبل از شکل‌گیری فک بالا و در سنین پایین یعنی حدود پنج سال باشد به مراتب بهتر است، چرا که با اختلالات دندانی و فکی مواجه نخواهد شد، ولی بعد از ۱۰ سالگی، ضایعات و عوارض دهانی و فکی و همچنین اختلال رشد متوجه فرد است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا با برداشتن لوزه‌ها با عارضه‌هایی همراه است یا خیر؟ توضیح داد: تا زمانی که فرد با مشکلاتی که به آن اشاره شد مواجه نشده باشد، جراحی برداشتن لوزه برای او انجام نمی‌شود، بنابراین برداشتن لوزه صرفا با هدف درمان و همچنین پیشگیری از ایجاد مشکلات بعدی انجام می‌شود.
متخصص گوش، حلق و بینی دانشگاه تاکید کرد: لوزه سوم تا سن ۱۰ سالگی آرام آرام تحلیل می‌رود و به عبارتی کوچکتر می‌شود اما در صورت نادیده گرفتن آن تا سنین بالاتر از ۱۰ سال خصوصا در مواردی که تفس را دچار مشکل کرده، قطعا اختلالات رشدی و فک به همراه خواهد داشت.
وی با بیان اینکه اختلال در رشد فک نیز نیاز به درمان‌های اختصاصی دارد ادامه داد: لوزه سوم در سن ۱۰ سالگی ممکن است به صورت کامل از بین برود ولی عارضه‌هایی از جمله اختلال رشد، فک، بدشکلی صورت برای فرد باقی می‌ماند بنابراین نیازی نیست تا ده سالگی صبر کنیم که لوزه از بین برود چرا که این اقدام عارضه‌های بیشتر و همیشگی را به دنبال خواهد داشت.
موحدی با بیان اینکه جراحی برداشتن لوزه‌ها با تشخیص پزشک و برای افرادی که دچارعارضه هستند ضرورت دارد، یادآوری کرد: اگر این جراحی به موقع انجام شود عارضه‌ای برای بیمار ندارد، اما چنانچه دیرتر از موعد(بالاتر از ۱۰ سال) انجام شود عملا فایده‌ای برای فرد نخواهد داشت ضمن اینکه سایر مشکلات رشدی، دهانی و فکی برای همیشه برای فرد باقی می‌ماند.