به گزارش همشهری آنلاین، مسابقه برگشت ایران و ازبکستان در مرحله پیش‌مقدماتی جام‌جهانی در حالی بدون گل به پایان رسید که این بازی واجد ارزش‌های قابل تحلیل چندانی نبود. هر دو تیم پیش از این صعودشان به مرحله بعد را قطعی کرده بودند و مسابقه تشریفاتی محسوب می‌شد. ازبکستان به کسب یک تساوی مقابل ایران راضی بود و از اینکه در ادامه مسیر رو به رشدش توانست بعد از ۱۲سال در بازی با تیم کشورمان کلین‌شیت کند، خرسند به‌نظر می‌رسید. تیم ایران هم نیمه‌اول را از دست داد و در نیمه‌دوم کمی جلو آمد که اتفاق مهم و بزرگی را رقم نزد. یک‌بار شوت طارمی به دیرک دروازه ازبک‌ها خورد و در مجموع تیم ملی در این مسابقه تنها یک ضربه داخل چارچوب داشت. به این ترتیب و با توجه به اینکه ایران در بازی رفت با ازبکستان هم با نتیجه مساوی ۲- ۲متوقف شده بود، شاگردان امیر قلعه‌نویی بار دیگر در عبور از سد یک حریف جدی ناکام ماندند. شاید به جرأت بتوان گفت در این مدت، ژاپن تنها رقیب قدرتمندی بوده که مقابل تیم قلعه‌نویی شکست خورده است.
نکته مهم‌تر مستتر در این بازی اما چیز دیگری است؛ عقب‌نشینی فوری از داستان جوانگرایی. پیش از این کاهش میانگین سنی تیم ملی به بعد از مسابقات جام ملت‌های آسیا موکول شده بود و در یکی، دو اردو هم شاهد حضور بازیکنان جوان‌تر بودیم. در دیدار قبلی با هنگ‌کنگ، حتی نفراتی همچون آریا یوسفی و امین حزباوی در ترکیب اصلی قرار گرفتند اما قلعه‌نویی مقابل تیمی که کمی قدرتمندتر بود، به سرعت به محدوده امن خود بازگشت و کوچک‌ترین ریسکی را کنار گذاشت. میانگین سنی ترکیبی که بازی با ازبکستان را شروع کرد، عدد بسیار بالای ۲۹.۷سال بود؛ یک معدل ترسناک که به وضوح نشان می‌دهد هیچ عزمی برای جوانگرایی در تیم ملی وجود نداشته است. تازه باید به یاد داشته باشیم به‌زودی رامین رضاییان هم به این ترکیب باز خواهد گشت! همه اینها در حالی است که بازی با ازبکستان کاملا تشریفاتی بود و اگر تیم ملی ۱۰گل هم می‌خورد، هیچ فرقی برایش نداشت. بسیار بدیهی است که شما در این شرایط باید به جوان‌ترها بازی بدهید تا کسب تجربه کنند، اما کادرفنی تیم ملی اعتقادی به این قبیل مسائل ندارد. الان که این اتفاق رخ نداد و مطمئن باشید در مرحله بعدی و حساس‌تر انتخابی جام‌جهانی هم شاهد چنین رویکردی نخواهیم بود!