تراشه‌های مغزی یا ایمپلنت‌های عصبی، فناوری‌ای هستند که به واسطه‌ آنها می‌توان سیگنال‌های عصبی را دریافت و پردازش کرد.

به گزارش همشهری آنلاین، این فناوری که ابتدا به‌عنوان رویا و داستان‌ علمی‌تخیلی مطرح بود، امروزه با سرعت به واقعیت نزدیک می‌شود. با پیشرفت‌های اخیر، تراشه‌های مغزی نه‌تنها در آزمایشگاه‌ها بلکه در کاربردهای بالینی و روزمره نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ارتباط مغز به مغز
یکی از جذاب‌ترین کاربردهای تراشه‌های مغزی، امکان ارتباط مستقیم بین ۲ مغز انسانی است. این فناوری می‌تواند در آینده امکان تبادل افکار و احساسات را به‌صورت مستقیم فراهم کند و به یک انقلاب در ارتباطات انسانی منجر شود.

تاریخچه
ایده ارتباط مستقیم بین مغز انسان و رایانه به اوایل دهه ۱۹۷۰ بازمی‌گردد. نخستین تلاش‌ها در این زمینه توسط دانشمندانی مانند «هانس برگر» انجام شد که امواج مغزی را برای نخستین‌بار ثبت کرد. در دهه‌های بعد، با پیشرفت در زمینه‌های مهندسی زیستی و نانوفناوری، امکان ساخت تراشه‌هایی که بتوانند به‌صورت مستقیم با مغز انسان ارتباط برقرار کنند، فراهم شد.

کاربردهای پزشکی
یکی از اصلی‌ترین کاربردهای تراشه‌های مغزی در حوزه پزشکی است. این تراشه‌ها می‌توانند به بیماران مبتلا به اختلالات عصبی کمک کنند. برای مثال، بیماران پارکینسون می‌توانند با استفاده از تحریک عمیق مغزی، لرزش‌های ناشی از بیماری را کنترل کنند. این فناوری در درمان اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب نیز کاربرد دارد. همچنین افرادی که به‌علت آسیب‌های نخاعی یا سایر مشکلات قادر به حرکت نیستند، می‌توانند با استفاده از تراشه‌های مغزی دوباره توانایی حرکت خود را بازیابند.

بیشتر بخوانید: