به گزارش همشهری آنلاین، بعد از برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری و رای آوردن دکتر مسعود پزشکیان حالا اهالی ورزش می‌خواهند ببینند چه کسی در دولت او سکان هدایت وزارت ورزش را بر عهده خواهد گرفت. علاوه بر این، مراسم معرفی خوان کارلوس گاریدو به عنوان سرمربی جدید پرسپولیس هم اتفاق دیگری بود که در ورزش ایران به وقوع پیوست. این موارد و البته سایر اتفاقات رخ داده در فوتبال موجب شد تا سراغ محمد مایلی کهن برویم و با سرمربی اسبق تیم ملی که یک پرسپولیسی قدیمی هم محسوب می‌شود، همکلام شویم:
ابتدای مصاحبه را با قضیه وزارت ورزش شروع می‌کنیم. شما جدا از بحث مربیگری، سال‌ها یکی از مدیران ارشد سازمان تربیت بدنی هم بودید. الان چند نام برای قرار گرفتن بر مسند وزارت ورزش مطرح شده است. از مسعود سلطانی فر و رضا صالحی امیری گرفته تا علیرضا اسدی و البته هادی ساعی. نظر شما در مورد انتخاب وزیر جدید ورزش چیست؟
همه افرادی که شما نام بردید خوب و عزیز هستند. دکتر اسدی که خودش فوتبالی است و در بخش‌های دیگر جامعه مدیر بوده، آقای سلطانی فر سابقه حضور در وزارت ورزش را دارد، آقای صالحی امیری بر کمیته المپیک ریاست می‌کرد و هادی ساعی هم ورزشکار عزیز ماست که پرافتخارترین چهره ایرانی در المپیک محسوب می‌شود ولی به نظر من در کنار همه این افراد، فراموش نکنیم که انصافاً آقای کیومرث هاشمی وزیر کنونی ورزش هم انسان شریفی است. وقتی حمید سجادی از وزارت ورزش رفت من ناراحت شدم اما هنگامی که دیدم کیومرث هاشمی به جای او آمده، خوشحال شدم که چنین فرد بی‌حاشیه و شریفی جانشین آقای سجادی شده است. آدمی که واقعاً اهل کار کردن است.
شما چند وقت قبل اعلام کردید از گاریدو شناختی ندارید و ترجیح می‌دهید اظهار نظری نکنید اما حالا این شخص قطعاً سرمربی پرسپولیس شده و کار را برای لیگ بیست و چهارم و لیگ نخبگان دستش می‌گیرد.
به نظرم این انتخاب خطرناک است. هم برای پرسپولیس و هم برای خود این آقا. ایشان کوچکترین شناختی نسبت به بازیکنان پرسپولیس ندارند و تا بخواهد شناخت خود را تکمیل کند، ۶ ماه طول می‌کشد. شاید در همین 6 ماه همه چیز تمام شود و برود پی کارش. مگر استقلال در لیگ بیست و دوم ریکاردو ساپینتو را نداشت؟ مگر آقای پاکو خمس هدایت تراکتور را بر عهده نگرفت ؟ همان آقای خمس با هفت گل بازی را به استقلال واگذار کرد، دست آخر هم ول کرد رفت. البته گفتند خودش ول کرده و رفته. اگر یک مربی ایرانی با هفت گل بازی را می‌باخت چه برخوردی با او می‌کردند؟ شما ببینید پرسپولیس یک سرمایه ارزشمند به نام یحیی گل محمدی داشت که با این تیم نتایج بسیار خوبی گرفته بود. واقعاً برام عجیب است چطور یحیی در فولاد می تواند کار کند ولی در پرسپولیس نمی‌تواند؟! درود به شرف اوسمار ویرا که بعد از قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر پیراهنی را پوشید که عکس آقای گل محمدی روی آن بود و ارادتش را به سرمربی قبلی تیم ثابت کرد چون معمولاً در ایران وقتی یک تیم قهرمان می‌شود، همه عوامل غیر از سرمربی مدعی‌اند آنها تیم را موفق کرده‌اند اما هنگامی که همان تیم ناکام می‌شود، همه خود را کنار می‌کشند تا همه چیز گردن سرمربی بیفتد! به نظرم ویرا بیشتر به خاطر یحیی گل محمدی حاضر نشد سرمربی پرسپولیس در فصل آینده باشد. به خدا من هیچ خویشاوندی با محرم نویدکیا ندارم و بحثم فقط فنی است. این بچه هم در سپاهان و هم در مس رفسنجان خیلی خوب کار کرد. آیا واقعاً پرسپولیس نمی‌توانست به او پیشنهاد بدهد؟
این روزها ارقامی را در فوتبال و بحث نقل و انتقالات می‌شنویم که اصلاً با هیچ متر و معیاری جور در نمی‌آید و نمی‌دانیم چگونه می‌خواهند سقف بودجه را هم با آن رعایت کنند. نظر شما در این رابطه چیست؟
من همچنان معتقدم در فوتبال نسبت به خیلی از بخش‌های دیگر اصلاً هزینه‌ای نمی‌شود. شما هزینه استقلال و پرسپولیس در فصل قبل را محاسبه کنید. می‌شود بالغ بر ۱۰۰۰ میلیارد تومان. این پول اصلاً در مقایسه با برخی هزینه‌هایی که در مملکت می‌شود، عددی نیست ولی چون در ایران و تمام جهان فوتبال طرفداران زیادی دارد، چشمان فراوانی هم آن را دنبال می‌کنند و به همین خاطر هزینه‌های انجام شده داخل آن به مراتب بزرگ جلوه داده می‌شود.
برسیم به جام ملت‌های اروپا. به نظرتان کدام تیم قهرمان می‌شود و خودتان دوست دارید کدام تیم قهرمان بشود؟
تا اینجای کار اسپانیا از همه تیم‌ها بهتر کار کرده است. یک تیم جوان و سرپا که قابلیت قهرمانی دارد. البته برای من حالا دیگر خیلی فرقی نمی‌کند که بگویم دلم می‌خواهد کدام تیم قهرمان شود ولی هلند هم توانست خودش را به نیمه نهایی برساند. به نظرم فینال میان اسپانیا و هلند خواهد بود.
و به عنوان سوال آخر، اگر آن صحنه برخورد توپ به دست مدافع اسپانیا در وقت اضافه بازی این تیم مقابل آلمان در ایران رخ می‌داد چه فضایی برای داور به وجود می‌آمد؟
به نظرم آن صحنه خیلی واضح و آشکار پنالتی بود. در همین یورو صحنه‌هایی به مراتب کمتر از این را پنالتی گرفته بودند ولی این پنالتی‌ها آشکار را ندیدند. تازه ما در یورو کمک داور ویدیویی هم داریم ولی در ایران نداریم. از بابت شکل برخوردها در فوتبال ما و جام ملت‌ها، فاصله‌ها خیلی زیاد است.