همشهری آنلاین – مریم سرخوش: جاکفشی‌ها پر شده از کفش‌های رنگ و وارنگ، بنددار و بدون بند، تخت و لژدار، روبسته و روباز یا اسپورت و رسمی. هر چند روز یکبار یکی‌شان را استفاده می‌کنند که طرح و رنگش با لباس‌های آن روز همخوانی داشته باشد. این که قرار است کجا بروند، چقدر پیاده‌روی داشته باشند، سرعت ترددشان چقدر است و... هم مهم نیست!
کلا خیلی‌ها کفش را جدی نمی‌گیرند و نمی‌دانند که سلامت پا به کفشی وابسته است که استانداردهای مشخص دارد و علمی‌تر این‌که هر کفشی مناسب هر پایی نیست. اینها را امیرشهاب شاه‌میری، عضو علی البدل اتحادیه کفاشان دست‌دوز تهران به همشهری آنلاین می‌گوید و درباره اهمیت کفش و استانداردهای خرید آن نکات جالبی را مطرح می‌کند.
کفش هم سازه مهندسی دارد
شاه‌امیری می‌گوید: «پا قلب دوم است»، این جمله را بارها شنیده‌اید، البته شاید کمی درباره آن اغراق شده باشد اما در طول روز مدت زمان زیادی روی این عضو از بدن می‌ایستیم و کفشی که به پا می‌کنیم علاوه بر حفظ زیبایی، مانع از بروز مشکلات جدی برای پا می‌شود.
او با بیان این که در گذشته هم در ایران و سایر کشورهای دنیا توجه چندانی به سلامت پا و مهندسی کفش نمی‌شد، ادامه می‌دهد: کفش یک سازه کاملا مهندسی است و حساب و کتاب دارد. تمام اجزای آن باید با هم هارمونی داشته باشند. در گذشته کفش‌هایی به پا می‌کردند که به دلیل زیبایی پنجه باریکی داشته باشد و روی آنها هم کوتاه بود. برخی کفش‌ها هم پاشنه بلند داشتند. دقیقا تمام این فاکتورها باعث آسیب به پا می‌شود، مناسب نیست و سلامت پا را تهدید می‌کند.
کفش‌های ایرانی متفاوت از سایر واقعی
این فعال حوزه کفش به یک اصطلاح رایج‌شده درباره برخی کفش‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: برخی تولیدکنندگان محصولاتشان را به اسم کفش طبی ارائه می‌کنند که نه تنها طبی نیست بلکه برای سلامت پا زیانبار هم است. طبی معادل ارتوپدیک است و برای پای یک نفر بر اساس مشکلاتی که دارد طراحی می‌شود. اما کفش‌های طبی موجود در بازار سری‌دوزی برای عموم دارند، به همین دلیل نمی‌توان به آنها طبی گفت و این اصطلاح به اشتباه رایج شده. اینها کفش راحتی هستند.
عضو اتحادیه کفاشان دست‌دوز تهران از آسیب این کفش‌های طبی به کودکان هم خبر می‌دهد و می‌گوید: از پیامدهای زندگی مدرن، این‌که والدین هم مایل به طبی بودن کفش فرزندان شده‌اند. این خوب است، اما کم‌کم در حال بدل شدن به یک آسیب است. پای کودکان هر ماه در حال رشد و تغییر سایز است. برخی کفی طبی برای کفش کودکان طراحی می‌کنند و داخل کفش می‌گذارند اما صنعت کفش‌دوزی ما هنوز به بلوغ نرسیده و در بسیاری موارد کفی‌ای ارائه می‌شود که برای پای کودک آسیب‌زاست.
شاه‌امیری با بیان این که ترکیب‌بندی استخوان‌ها در پاها متفاوت است تاکید می‌کند: در گذشته کمتر به این تفاوت‌ها توجه می‌شد اما اکنون دانش و آگاهی مردم افزایش پیدا کرده است. تحقیقی هم چند سال پیش در کشور انجام شد که نشان داد کفش‌های ایرانی، حدود 1 تا 1.2 با سایز واقعی تفاوت دارند. به همین دلیل کفش را به صورت حضوری بر اساس سایز و ساختار مناسب پا خریداری کنید.
ویژگی‌های کفش استاندارد
او درباره ویژگی‌های کفش بیان می‌کند: لزوما برند بودن یک کفش نشانه مناسب بودن آن نیست. کفش‌هایی که به اسم طبی عرضه می‌شوند، بیشتر راحتی هستند تا طبی! کفش راحتی باید مقداری لژ داشته باشند، حدود یک تا دو سانت ارتفاع. پاشنه کفش هم باید 2 تا 4 سانت باشد که حرکت را رو به جلو تسهیل کند. روی کفش باید پا را به طول کامل پوشش دهد چون اگر فقط پنجه پا را پوشش دهد هنگام راه رفتن شخص و حرکت سریع دچار لق‌شدگی می‌شود. در این شرایط افراد پنجه پا را جمع می‌کنند که خود عامل آسیب است. کفش‌هایی که بند دارند مناسب‌تر هستند چون با شل و سفت کردن آن اندازه پا می‌شوند. پنجه کفش هم نباید باریک باشد.
بیشتر بخوانید
قطب تولید کفش بچگانه کجاست؟
درد پاشنه پا را جدی بگیرید ؛ شاید مبتلا به این بیماری شده باشید
کفش‌های گران علی دایی خبرساز شد
این فعال حوزه کفش درباره جنس کفش برای مصرف روزانه توضیح می‌دهد: صد نوع کفش مختلف برای زندگی روزمره طبقه‌بندی شده و هر کدام کاربرد خودشان را دارد. در زندگی روزمره، کار اداری، حین تحصیل یا پیاده‌روی‌ها کفش باید همان ویژگی‌هایی که عنوان شد را داشته باشد. درباره جنس کفش، چرم طبیعی بهترین است و دلیل آن فقط بادوام بودنش نیست، بلکه تنفس پا در کفش چرم بیشتر است. چرم تا سال‌ها بافت نسبتا زنده به شمار می‌رود، به همین دلیل باید مرطوب نگه داشته شود و واکس بخورد تا خشک نشود. منافذی که روی چرم طبیعی است حالت مخروطی دارد و که بخش داخلی بزرگتر و بخار و عرق پا را به بیرون هدایت می‌کند. بخش کوچک هم در لایه بیرونی است و مانع از ورود آب باران به داخل کفش است. کفش‌های پارچه‌ای هم برای تابستان مناسب هستند، چون می‌توانند تهویه داشته باشند و گرمای داخل کفش را به بیرون هدایت کنند.
او در پاسخ به این سؤال که اگر کفشی استاندارد نباشد چه اتفاقی رخ می‌دهد، عنوان می‌کند: پا آسیب‌پذیرترین استخوان‌های بدن را دارد و اگر سائیدگی یا فشردگی در آنها ایجاد شود، راه‌رفتن فرد را دچار مشکل می‌کند. دردی هم که در پا به وجود می‌آید به اعصاب هم آسیب می‌زند.
کفش‌های برند هم
در ایران دوخته می‌شود
عضو اتحادیه کفاشان دست‌دوز تهران درباره کیفیت کفش‌های ایرانی موجود در بازار هم بیان می‌کند: پیشینه کفش در ایران قدمت زیادی دارد و مهندسی هم هست. بسیاری از واژه‌های چرم و کفش ما به دنیا منتقل شده است. بسیاری از مدل‌هایی هم که در دنیا رایج شده و به نام غربی‌هاست، مشابه آنها در سال‌های بسیار دور در کفش‌های ایرانی وجود داشته؛ از جمله کالج، پاشنه مخفی، کفش فانتوف و... تا چند سده اخیر حتی پای چپ و راست در بسیاری از کفش‌های غربی رعایت نمی‌شد و هر دو یک شکل بود اما در کفاش‌هایی که پای سربازان هخامنشی است تصاویر آن را می‌بینم، هم پاشنه مخفی دارند و هم پای چپ و راست متفاوت است.
او با تاکید بر این که در دوره صفوی و قاجار، ایران در مهندسی کفش دچار عقب‌ماندگی شد، ادامه می‌دهد: از حدود 100 سال پیش دوباره صنعت کفش در کشور رونق گرفت و ما اکنون طراحان و تولیدکنندگان درجه یک داریم. البته سه دهه پیش هم به دلیل واردات بی‌رویه کالای خارجی به ویژه چینی‌ها بسیاری از استادکاران بازنشسته و از چرخه خارج شدند اما کسی جایگزین آنها نشد. خیلی‌ها هم ترک کار کردند. این در حالی است که صنعت کفش ایران پتانسیل بسیار بالایی دارد که می‌تواند در دنیا جای خودش را باز کند و ارزآوری داشته باشد، اما راه حضور در دنیا را بلد نیستیم.
به گفته این فعال حوزه کفش، بسیاری از کفش‌هایی که در ایران وجود دارد و به نام برندهای خارجی عرضه می‌شود از دو دهه قبل کاملا دوخت ایران دارند. فیک هم نیستند چون نمایندگی این برندها را داشته‌اند. این مساله نشان می‌دهد که می‌توانیم تولید خوب داشته باشیم اما در بخش برندسازی و تجارت بین‌الملل مشکل داریم.