به گزارش همشهری آنلاین عزاداران حسینی در شهر لاهیجان گیلان با چهره پوشیده و ناشناس از کوچه‌های قدیمی شهر عبور می‌کنند و در خانه‌های بزرگان و سیدان محل را با قاشق یا کفگیر می زنند.
معمولا هم افراد آن خانه در حال پخت نذری که معمولا شیرین پلو و فسنجان است، هستند.
در این مراسم زن‌ها با کفگیر به در می‌کوبند و زمانی که در باز شد، صاحب‌خانه بدون هیچ حرفی قابلمه آن زن را می‌گیرد و برای او مقداری شیرین‌پلو می‌آورد. مراحل گرفتن لال پله که تمام شد، شخص به خانه می‌رود و ۵ یا ۷ قاشق از آن غذا به مریضش می‌دهد و شروع به حرف‌زدن می‌کند و اعتقاد دارد که وی شفا می‌یابد.
این رسم بنا به نیت افراد در ۴۰ یا ۷۲ خانه که در طول سال واعظ و منبری داشتند، انجام می‌شد. در پایان آنچه را که جمع کرده بودند که در اصطلاح محلی نثار نامیده می‌شود به خانه برده و از آن نثار در طول روزهای متفاوت می‌خوردند تا حاجت و نذرشان برآورده شود.
این مراسم لال پله نام دارد؛ ترکیبی از دو کلمه لال و پله که در زبان گیلکی به معنای پلو است. بخش اول نام هم به این دلیل است که نذری داران و زنان پوشیه زده در تمام مدت هیچ سخنی نمی‌گویند و همیشه آن چیزی که از نذری داران طلب می کنند، مقداری پلو است.
بیشتر بخوانید:
آیین های عزاداری محرم در استان ها | روضه های خانگی ۵۰۰ ساله شهرضا