همشهری - سعیده مرادی: امامزاده صالح(ع) از قدیمیترین بناهای تهران است که تاریخچه آن به دوره ایلخانی باز میگردد. این بنا در سال ۱۳۵۱ ثبت ملی شد.
یادگاری از قرن ۵ هجری قمری
طبق روایات بنای اولیه بقعه امامزاده صالح متعلق به قرن ۵ هجری قمری است که در جریان حمله مغول تخریب شد. بازسازی حرم به شکل ظاهری اولیه، در قرن هفتم یا هشتم قمری توسط ایلخانان انجام گرفت. بنای امامزاده در دورههای بعدی خصوصا قاجار توسعه پیدا کرد و پس از انقلاب اسلامی ایران نیز ایوان و شبستانهای جدیدی بر آن ساخته شد. نقشهای گوناگونی که در ساختمان حرم به کار رفته به همراه طاقها و طرحهای چهار گوشه آن نشانی از سبک دورههای ۷ و ۸ هجری قمری دارد.
امامزادهای با کاشیهای آبی
زمین آرامگاه امامزاده صالح(ع) وسعتی به اندازه ۳ هزار متر دارد، در نتیجه میتوان آن را یکی از امامزادههای بزرگ ایران هم به شمار آورد. این امامزاده دارای قسمتهای مختلفی است که بخشی از آنها قدیمی هستند، اما در آن بخشهای تازهتری هم به چشم می خورد. امامزاده صالح در حال حاضر یک ایوان و ۴ رواق دارد. این رواقها صورت آینه کاری شدهاند. هنر منبت کاری هم در درهای این بخش به چشم میخورد. در این حرم مطهر همچنین ۳ ورودی در ضلعهای جنوب، شرق و غرب وجود دارد که ورودی جنوبی و شرقی به بازار تجریش و ورودی غربی به ترمینال درون شهری تجریش منتهی میشود. آنچه در اینجا برجذابیتهای زیارت میافزاید، کاشیهای آبی، طاقها و طرح چهارگوشه این بناست. حیاط امامزاده هم با وجود مقبره شهدای گمنام و حوضی بزرگ از بخشهای دیدنی آن محسوب میشود. کتابخانه، دارالقرآن، کتابفروشی، پارکینگ، ویلچر، سرویس بهداشتی، وضوخانه از امکانات امامزاده صالح محسوب میشود. بعد از زیارت و بازدید از بخشهای مختلف امامزاده صالح میتوان از بازار تجریش، پاساژ ارگ، کاخ سعدآباد، باغ موزه هنر ایرانی و ... به عنوان جاذبههای گردشگری اطراف بازدید کرد.