همشهری آنلاین- در فصل نقل‌وانتقالات لیگ برتر ایران و در حالی که همه تیم‌های مدعی برای خرید بازیکنان گران‌قیمت و پرستاره کردن تیمشان صف کشیده‌اند، پرسپولیس یک هدف دیگر را هم دنبال می‌کند که خرید بازیکنان بسیار جوان و بعضا گمنام برای آینده است. پرسپولیس تیمی است که اگرچه در سالیان اخیر قهرمانی‌های فراوانی کسب کرده اما ستاره‌هایش نفراتی هستند که اغلب ثابت مانده و پا به سن گذاشته‌اند؛ مدیران باشگاه هم نتوانسته‌اند در این مدت استعدادهای جوان و جدیدی به تیم تزریق کنند و میانگین سنی نفرات اصلی کم‌کم به مرز ۳۰سال رسیده است. فرسوده شدن این بازیکن‌ها به‌علاوه مصدومیت آنها که باعث افت ناگهانی تیم سرخپوش خواهد شد، خطر بزرگی است که باشگاه پرسپولیس را تهدید می‌کند و حالا مدیران باشگاه به این نتیجه رسیده‌اند که بازیکنان جوان ۱۹-۱۸ ساله را به تیم اضافه کنند و در کنار تیم فعلی تیمی برای آینده تشکیل دهند. خرید عرفان شیروانی، عرفان ملاپور، یعقوب براجعه و اضافه شدن علیرضا عنایت‌زاده و ابوالفضل سلیمانی که از رده‌های پایه پرسپولیس می‌آیند، نشانه‌های این نگاه جدید سرخپوشان و فکر کردن آنها به آینده تیم است.
رویانیان؛ اجرای غلط یک کار درست
این اتفاق البته در پرسپولیس بی‌سابقه نیست و مدیران این باشگاه در مقاطع دیگری هم به انجام این کار و جذب دسته‌جمعی چندین بازیکن از تیم ملی جوانان مبادرت کرده بودند. به‌خصوص در سال۱۳۹۱ که محمد رویانیان در حال خریدن سریالی ستاره‌ها بود و چندین بازیکن درجه‌اول و گران‌قیمت را به پرسپولیس برد اما در کنار آنها گوشه‌چشمی هم به خرید بازیکنان ۱۸-۱۷ ساله و شکل دادن به آینده پرسپولیس داشت. در آن سال که اکبر محمدی سرمربی تیم ملی جوانان بود، پرسپولیسی‌ها محمدحسین کنعانی‌زادگان، جعفر برزگر، افشین اسماعیل‌زاده، روح‌الله سیف‌اللهی و چند بازیکن دیگر را از تیم ملی جوانان و یا از آکادمی خود باشگاه به جمع بزرگسالان اضافه کردند اما از میان آنها هیچ بازیکنی تبدیل به ستاره و بازیکن اصلی باشگاه نشد. حتی کنعانی‌زادگان که حالا مدافع اصلی پرسپولیس و تیم ملی است در آن مقطع کوچک‌ترین فرصتی برای نشان دادن استعدادش پیدا نکرد و بعد از رفتن از پرسپولیس و بازی در ملوان و استقلال و ماشین‌سازی و سایپا و... دوباره و این بار به عنوان یک بازیکن سرشناس و ملی‌پوش به جمع سرخپوشان بازگشت. کلا استعدادیابی با این روش و پیدا کردن جوان‌های گمنامی که اولین درخشش خود در لیگ برتر را با پیراهن پرسپولیس انجام بدهند، اتفاقی است که تا کنون به ندرت برای قرمزها رخ داده است. معمولا بازیکن‌ها باید در تیم‌های رده دوم لیگ بدرخشند و به عنوان ستاره لیگ به تیم‌های قرمز و آبی بروند.
نکونام؛ فقط اگر مجبور باشد
پرسپولیس امسال گاریدوی اسپانیایی را روی نیمکت داد و گویا این سرمربی علاقه فراوانی به پیدا کردن جوان‌های بااستعداد و میدان دادن به آنها دارد. به همین دلیل است که جوان‌های پرسپولیس امروز با انگیزه بالا و امید به بازی کردن در لیگ برتر تمرینات خود را دنبال می‌کنند. اما به موازات اتفاقی که برای پرسپولیس رخ داده، در استقلال تقریبا هیچ خبری از بازیکنان جوان و هیچ نشانه‌ای از استقلالِ سه چهار سال آینده دیده نمی‌شود. همه خریدهای استقلال بازیکنان امروز هستند و خبری از بازیکنان فردا در میان آنها نیست. البته استقلالی‌ها به اندازه پرسپولیس مشکل بالا بودن میانگین سنی را ندارند اما وقتی صحبت از میدان دادن به امیدها و حضور بازیکنان آن رده در لیست تیم‌ها به میان می‌آید باید گفت حواس آبی‌پوشان در این سال‌ها کمتر به بازیکنان آن رده بوده است. همین فصل گذشته در استقلال تنها بازیکن‌های زیر ۲۳سالی که فرصت کردند در تیم نکونام بازی کنند محمدرضا خالدآبادی و سامان تورانیان بودند که بازی کردن آنها هم بسیار کوتاه و البته به اجبار بود. خالدآبادی فقط یک بازی به‌خاطر محرومیت حسینی درون دروازه قرار گرفت و تورانیان هم در روز غیبت حردانی یک نیمه بازی کرد. محمدحسین زواری و امیرعلی صادقی دیگر بازیکنان زیر ۲۳سال استقلال بودند که اصلا فرصت بازی نداشتند و در خط حمله هم سینا عامری از آکادمی استقلال در لیست بود که بازی به او نرسید.
فرهاد مجیدی؛ جوان و حامی جوان‌ها
یک فصل قبل‌تر از نکونام، زمانی که ریکاردو ساپینتو سرمربی استقلال بود محمد محبی و مهدی قائدی بازیکنان رده امید استقلال بودند که البته هیچ یک از آنها کشف ساپینتو نبودند و درخشش آنها از چند سال قبل شروع شده بود. در لیست ساپینتو علیرضا رضایی، محمدحسین زواری، امید حامدی‌فر، سبحان خاقانی، امیرعلی صادقی هم بودند که همگی زیر ۲۳سال سن داشتند و به هیچ یک از آنها بازی نرسید به جز علیرضا رضایی که چند بار به‌اجبار درون دروازه ایستاد و برخلاف فصل گذشته‌اش نمایش خوبی هم نداشت. سال قبل از ساپینتو، فرهاد مجیدی سرمربی استقلال بود و در چند بازی دروازه‌بان‌های بزرگش را نیمکت‌نشینِ علیرضا رضایی کرد. رضایی آن فصل با ۲۲سال سن نمایش‌های بسیار خوبی در دروازه استقلال داشت اما این درخشش برای او تداوم پیدا نکرد. دیگر جوان‌های حاضر در تیم فرهاد مجیدی به ترتیب ابوافضل جلالی، متین کریم‌زاده، امیرعلی صادقی، فردین رابط، رضا آذری، امیرحسین حسین‌زاده، سبحان خاقانی و محمدرضا آزادی بودند که از میان آنها امیرحسین حسین‌زاده با ۲۱سال سن بازیکن اصلی تیم و ستاره آن فصل شد و از بین بقیه هم جلالی و خاقانی هر کدام ۵بازی، رضا آذری ۲بازی و محمدرضا آزادی یک بازی در ترکیب اصلی بودند. اگر مجموع بازی‌های این نفرات -چه فیکس چه ذخیره- را بخواهید این عددها تقریبا دوبرابر می‌شوند. در مجموع می‌توان گفت هیچ سرمربی دیگری در استقلال به اندازه مجیدی به جوان‌هایش میدان نداد و بعضی از جوان‌هایی که او آنها را در ترکیب اصلی می‌گذاشت یا بعدا مثل حسین‌زاده افول کردند و دیگر فصل درخشانی نداشتند و یا مانند رضا آذری کلا از چرخه خارج شدند و کسی آنها را ندید. حتی امیرعلی صادقی که مثل یک علامت سوال بزرگ همیشه در لیست استقلال هست و هیچ کسی هم به او بازی نمی‌دهد، در فصل قهرمانی فرهاد مجیدی ۹بار به عنوان بازیکن جایگزین به زمین رفت و ۱۳۰دقیقه بازی به او رسید.