سیراب کردن تشنگان همواره در فرهنگ ایرانی از اهمیت بالایی برخوردار بوده و زیربنای شکل‌گیری سقاخانه‌ها هم همین است.

به گزارش همشهری ‌آنلاین واقعه کربلا با عطش گره خورده است و شیعیان بعد از نوشیدن جرعه آبی بر اباعبدالله (ع) سلام و درود می‌فرستند. سقاخانه‌های قدیمی هم همیشه محلی بر رفع تشنگی رهگذران و گاه ایستادن و زیر لب دعایی خواندن بوده‌است. یکی از زیباترین سقاخانه‌های ایران در بافت قدیمی شهرکرد است.

سقاخانه ارباب میرزا که با نام سقاخانه حضرت ابوالفضل (ع) نیز شناخته می‌شود، این روزها به محلی برای برپایی روضه‌ تبدیل شده است.
قدمت این سقاخانه به دوره قاجار بازمی‌گردد و با توجه به ارزش تاریخی، سقاخانه ارباب میرزا در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
سقاخانه ارباب میرزا تزئیناتی از جمله نقاشی‌، آینه‌کاری و کاشی‌کاری بسیار زیبایی دارد. در دو طرف در ورودی سقاخانه دو سکوی سنگی ساخته شده. در دو طرف و پیشانی نمای جنوبی بخشی از مرثیه معروف محتشم کاشانی نوشته شده. در بالای در ورودی هم تصویری از دو فرشته بالدار روبروی یک دیگر قرار دارد که کتیبه یا ابا عبدالله الحسین(ع) را در دست گرفته‌اند. سقاخانه ارباب میرزا شهرکرد تا کنون دو بار در سال‌های 1384 و 1386 مرمت شده است.



آب سقاخانه در قدیم از چاه تامین می‌شد و در فصول سال مورد استفاده مردم قرار می‌گرفت. مردم هم با یاد سقای کربلا و به نیت شفا از این سقاخانه آب می‌نوشیدند. آب این چاه بعدها به علت خیابان‌کشی خشک شد.
سنگی هم داخل سقاخانه قرار گرفته که یک متر ارتفاع دارد. داخل سنگ توخالی است و با آب پر می‌شود. قطر دهنه سنگ 107 سانتی‌متر و ضخامت لبه آن 10 سانتی‌متر است. در حاشیه فوقانی سنگ اشعاری به یاد شهدای کربلا، نقوش ساده تاریخ و نام حضرت ابوالفضل(ع) در چهار سوی این سنگ نوشته شده‌است.
سوگواران بعد از اتمام روضه شمعی در سقاخانه روشن می‌کنند و برای روا شدن حاجات یکدیگر دعا می‌کنند.

بیشتر بخوانید:
کوچک‌ترین کلیسای جهان در یک روستای ایران است | مساحت این کلیسا چقدر است؟
آیین های عزاداری محرم در استان ها | نخل گردانی جاجرم با قدمتی 350 ساله