دریای خزر یا دریای کاسپین از شمال به روسیه، از جنوب به ایران، از غرب به جمهوری آذربایجان و ازشرق به جمهوری‌های ترکمنستان و قزاقستان محدود می‌شود.
بزرگترین دریاچه جهان، به علت وسعت زیاد (۶.۵برابر دریاچه «اورال» و ۱۳ برابر دریاچه «بایکال» و زمانی تمامی سطح خشکی‌های آسیای جنوب باختری را می‌پوشانید) از همان زمان‌های پیش دریا خوانده می‌شد.
طول و عرض خزر به ترتیب ۱۲۰۴ و ۲۰۴ کیلومتر و مساحت آن ۴۳۶۰۰۰ کیلومتر مربع است.
سطح خزر در حدود ۲۸ متر از سطح آب‌های آزاد پایین‌تر و عمق متوسط آن در حدود ۱۸۰ متر برآورد شده است.
سه بخش شمالی، جنوبی و میانی که عمق و بستر متفاوتی از یکدیگر دارند بر اثر برجستگی زیرآبی در امتداد ارتفاعات قفقاز به وجود آمده‌اند.
نمک‌های محلول در آب دریای خزر با آب اقیانوس‌ها متفاوت است. در حاشیه شرقی خزر میانی کولاب قره بغاز قرار دارد که با ویژگی‌های خاص خود بر عجایب طبیعی بزرگترین دریاچه افزوده است. این کولاب به صحرای گرم و خشک ترکمنستان مشرف است.
از ۶۳۸۰ کیلومتر طول سواحل خزر حدود ۹۲۲ کیلومتر از آستارا تا رود اترک متعلق به ایران است.
دریای خزر از نظر صید ماهی اهمیت بسیار دارد و ماهیان خاویاری آن دارای شهرت جهانی هستند. سالیانه حدود ۳۰۰ تن خاویار از صید این ماهی‌ها به دست می‌آید. حدود ۹۰ درصد خاویار جهان نیز از این دریا به دست می‌آید.
در این دریا حدود ۱۰۰ گونه ماهی زندگی می‌کند که درحال حاضر تنها حدود ۱۵ نوع آن مورد بهره‌برداری است.
دریای خزر دارای ذخایر نفت و گاز است و کل ذخایر اثبات شده نفت در این دریا ۵۰ میلیارد بشکه است و این یعنی حدود ۴ درصد از کل ذخایر نفت.