این دریاچه در جنوب شرقى شیراز قرار گرفته و توسط سه رودخانه نوبهاى خشک، حمزه و سروستان و همچنین روان آب هاى کوههاى مجاور تغذیه مىشود.
رودخانه خشک از کوههاى شمال غربى شیراز شروع شده و از مرکز شیراز مىگذرد.
رودخانه حمزه بیشتر از کوه سبز پوشان در جنوب غربى شیراز تغذیه شده و در قسمت غرب به دریاچه مىپیوندد و رودخانه سروستان از کوههاى سیاه و احمدى و سایر ارتفاعات شرقى دریاچه بوجود مىآید.
این دریاچه صحرائى است و به دریاى آزاد راهى ندارد. پهناى دریاچه 15-10 کیلومتر، طول آن 28 کیلومتر و وسعت آن 257 کیلومتر مربع است که از آن 54 درصد دریاچه فعلى، 22 درصد پوشش نمکى و 24 درصد پوشش گلى است.
عمیقترین نقطه آن در بهار کمتر از یک متر آب دارد و ارتفاع آن از سطح دریا 1460 متر است.
ارتفاع این دریاچه، 1460 متر از سطح دریا و بیشینه ژرفای آن 3 متر است. به همین دلیل میزان تبخیر بالاست و بخشی از بستر آن را لایهای از نمک میپوشاند و فقط در بخشهای شمالی و مرکزی آن، آن هم با ژرفای خیلی کم و شوری زیاد،آب وجود دارد.
دریاچه مهارلو در یک فرونشست ناودیس مانند با روند شمال باختری - جنوب خاوری، شکل گرفته که گسل جوان و لرزهای سروستان از آن میگذرد.