همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: کاوشگرهای دوقلوی وویجر ناسا از جهاتی تبدیل به کپسول‌های زمان عصر خود شده‌اند: هر کدام یک نوار پخش هشت مسیری برای ضبط داده‌ها حمل می‌کنند. اما حدود ۳ میلیون برابر کمتر از تلفن‌های همراه مدرن حافظه دارند و اطلاعات را هم حدود ۳۸۰۰۰ برابر کندتر انتقال می‌دهند.
با وجود این، وویجرها همچنان در لبه برش اکتشافات فضایی هستند. آنها که توسط آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا مدیریت و اداره می‌شوند، تنها کاوشگری هستند که تابه‌حال فضای بین ستاره‌ای - اقیانوس کهکشانی که خورشید ما و سیاراتش از آن عبور می‌کنند - کشف کرده‌اند.
طولانی‌ترین مأموریت ناسا
وویجر ۲، طولانی‌ترین مأموریت ناسا، نپتون را طی یک رویارویی تاریخی در ۲۵ اوت ۱۹۸۹ کاوش و اولین نماهای نزدیک بشر از این سیاره را ارسال کرد و همچنین یکی از آخرین عکس‌های نپتون توسط کاوشگر وویجر ۲ ناسا ثبت شد.
اهمیت و خاص بودن این موضوع بیشتر به این دلیل است که تا کنون تنها یک فضاپیما از هشتمین و دورترین سیاره از خورشید بازدید کرده است.
بیشتر بخوانید :
وویجر 2 مرزهای منظومه شمسی را در می‌نوردد
«نپتون» سرشار از زندگی‌ست
گشت تور بزرگ
در ۲۵ آگوست ۱۹۸۹، فضاپیمای وویجر ۲ ناسا اولین تصاویر نزدیک از نپتون را گرفت. آخرین عکس‌های فول دیسک گرفته شده قبل از پایان کاوشگر «گشت تور بزرگ» سیارات - به یکی از نمادین‌ترین عکس‌ها تبدیل شد؛ عکسی که نپتون را به صورت آبی لاجوردی عمیق نشان داد که درک عموم از سیاره را برای دهه ها رنگ آمیزی کرد. (یعنی تا زمانی که در اوایل سال جاری، بررسی جدیدی از تصاویر وویجر ۲ نشان داد که رنگ واقعی نپتون سبز آبی روشن تر است.)
فیلترهای آبی و سبز
تصاویر اصلی وویجر ۲ با رنگ کاذب با استفاده از فیلترها گرفته شده است؛ تکنیکی استاندارد که توسط ستاره‌شناسان سیاره‌ای استفاده می‌شود.
در این مورد، فیلترهای آبی و سبز در کنار فیلتری که نور را در طول‌موج جذب شده توسط گاز متان از خود عبور می‌دهد، استفاده شد. به گفته دانشمندان، هیدروژن و هلیوم بر جو نپتون تسلط دارند، اما متان با جذب نور قرمز به آن ظاهر آبی می‌دهد.
فیلترها متان را به رنگ آبی تیره نشان می‌دهند، اما آنها همچنین یک‌لایه مه نیمه شفاف را در سراسر سیاره نشان می‌دهند.
شلیک فضاپیمای سریع‌السیر
لبه قرمز روشن اطراف نپتون به دلیل مه پراکنده نور خورشید در ارتفاعات بالاتر است و بیشتر متان ایجاد می‌شود. وویجر ۲ این عکس را تقریباً ۱۲ سال پس از پرتاب بر روی موشک تیتان - سنتور از کیپ کان اورال فلوریدا گرفته است.
ویجر پس از بازدید از مشتری در سال ۱۹۷۹، زحل در سال ۱۹۸۱ و اورانوس در سال ۱۹۸۵، نزدیک‌ترین نزدیکی ویجر به نپتون در ۲۵ آگوست ۱۹۸۹ است.
ازآنجایی‌که نپتون حدود ۳۰ برابر از خورشید دورتر از زمین است، تنها بخشی از یک درصد از نور خورشید زمین را دریافت می کند، به این معنی که وویجر ۲ باید عکس هایی با نوردهی طولانی می گرفت. بنابراین مهندسان پیشران فضاپیمای سریع السیر را شلیک کردند تا آن را بچرخانند و دوربین بتواند متمرکز بماند.
کشف ۶ قمر جدید
به گزارش سایت Space تصاویر وویجر ۲ از نپتون آخرین تصاویر آن بود که به‌عنوان سیگنال‌های رادیویی با فرستنده‌های ۱۳ واتی فرستاده شد؛ یعنی به گفته ناسا، تقریباً به‌اندازه قدرتی برای روشن‌کردن یک لامپ یخچال.
به‌این‌ترتیب چهار ساعت طول کشید تا در سراسر منظومه شمسی به شبکه فضایی اعماق ناسا سفر کرد. در طول پرواز، ویجر همچنین از دو قمر نپتون، تریتون و نیرید هم بازدید و ۶ قمر جدید را کشف کرد.