به گزارش همشهری آنلاین، امیر قلعه نویی می داند کسی منکر پیشرفت رقبا نیست. آنها خلاف ما دست روی دست نمی‌گذارند. کار می‌کنند و برنامه دارند اما حتی باز با این همه فاصله فوتبال ایران با قرقیزستان خیلی بیشتر از این‌ها بود.
بار دیگر ثابت شد که فوتبال دوستان ایرانی فقط نتیجه نمی‌خواهند. مشکلی که این روزها یقه جواد نکونام در استقلال را هم گرفته، او فصل قبل ۶۷ امتیاز جمع کرد اما نوع نمایش تیمش چنگی به دل نزد. حالا تیم ملی هم برده، کاری که برخی بزرگان قاره مثل کره جنوبی یا استرالیا از عهده انجامش بر نیامدند اما چرا هیچکس خوشحال نیست؟
ما از قرقیزستان برای خودمان برزیل درست کردیم! برای پوشاندن ضعف‌ها و کم‌کاری‌هایمان رقیب را گنده کردیم. هیچکس منکر رشد سایر حریفان در قاره آسیا نیست اما مسئله اینجاست که ما کاری انجام نمی‌دهیم که مردم راضی باشند.
طارمی در یک ریباند به گل رسید، نه در یک کار ترکیبی و تمرین شده و دیدیم که مردم خیلی خوب این موضوع را متوجه شدند. دیدیم که بعد از مسابقه گفته شد همه دستور داشتند از همه چیز تعریف کنند! شما می‌توانید به کسانی که حقوق بگیر شما هستند دستور بدهید اما نمی‌توانید به مردم دستور بدهید که حقیقت را نبینند و از بازی که تماشایی نیست لذت ببرند!
مهدی طارمی بعد از بازی خود را جلو انداخت، کاری که باید به عنوان بزرگتر تیم ملی انجام می‌داد اما خود طارمی هم می‌داند این تیم مشکلات بسیاری دارد. این بازی را ما به لطف خلاقیت و انگیزه‌های شخصی ستاره‌ها بردیم، چون این تیم هیچ شباهتی به یک تیم فوتبال نداشت!
طارمی مهاجم اینتر است و سردار هم در آسیا بسیار مشهور، او به لیگ امارات آمده و بازی بعد مقابل تیم ملی این کشور کاملاً مهار خواهد شد. اتفاقی که برای طارمی هم می افتد، سوالی که مردم دارند این است که برنامه تیم ملی بدون خلاقیت این دو نفر چیست؟
در مراحل بعدی مقابل رقبای گردن کلفت که مثل ما ستاره بین المللی دارند، چه خاکی باید بر سر بریزیم؟ این‌ها چیزهاییست که مردم می‌بینند و نگرانش هستند...
طارمی با این گل به کریم باقری در عدد ۵۱ رسید و حالا دو گل دیگر با سردار در تاریخ فاصله دارد. او که دو سال دیرتر از سردار به تیم ملی آمد، اما با پشتکار این خلا را جبران کرد. طارمی دو سال و نیم هم از سردار بزرگتر است و دو سال بعد او آمده اما فرق بین انتخاب درست و غلط ، انگیزه و پول، در همین چیزها مشخص می شود.
اما این بحث‌های فرعی هم بماند برای وقتی دیگر، فعلاً مسئله این است که با این تیم و با این همه مشکل قرار است چه کار کنیم!