دریاچه پایینی بزرگتر از بالایی است و فاصله خطی دو دریاچه، حدود 1600 متر است. سطح دریاچه گهر در ارتفاع 2300 متری است و از شهرهای دورود، ازنا به ترتیب 850 و 430 متر بالاتر است.
درازای گهر حدود 2100 متر و میانگین پهنای آن 355 متر و مساحت آن حدود 75/0 کیلومترمربع است.
چون این دریاچه در منطقه حفاظت شده اشترانکوه قرار دارد، میتوان این دریاچه را متعلق به هر دو شهرستان دورود و الیگودرز دانست.
اصلیترین گستره حوضه آبریز دریاچه، پهلوی جنوبی اشترانکوه یعنی «برآفتاب» با حدود 45 کیلومترمربع وسعت است.
آب دریاچه محدود به آبهای سطحی نیست و به نظر میرسد که بخشی از آب دریاچه، از چشمههای کف تأمین میشود.
دریاچه گهر در درهای به همین نام در پشت اشترانکوه شکل گرفته است در محل دریاچه تودة بزرگی از خاک و سنگ وجود دارد که چون سدی طبیعی در جلوی آبراهههای بالادره را گرفته و در نتیجه دریاچه به وجود آمده است.
بنابراین، بنیاد دریاچه را همین توده فروریخته و جنبش گسلهای گَهَر و دورود تشکیل میدهد.
زیباترین و راحتترین راه رسیدن به این دریاچه از طریق الیگودرز و از مسیر الیگودرز، خان آباد، تنگ تاپله و پس از آن پیادهروی تا گهر است است و نزدیکترین راه برای رفتن به این دریاچه از مسیر دورود است.
راه الیگودرز جنگلی و زیبا است ولی راه دورود سنگلاخی و مشکل میباشد این دریاچه که به «نگین اشترانکوه» معروف است یکی از زیباترین دریاچههای طبیعی ایران به شمار میرود و با ارتفاع ۲۳۶۰ متر از سطح دریا در میان منطقه حفاظت شده اشترانکوه واقع شدهاست.
دریاچه گهر زیستگاه مناسبی برای آبزیان و دیگر حیوانات وحشی است. ساحل آن به جز قسمت مدخل دریاچه (ضلع غربی) و قسمت مقابلاش (ضلع شرقی) که ساحلی ماسهای دارد و برای شنا مناسب است در سایر نقاط دارای ساحلی صخرهای است که برای شنا مناسب نیست.
از مهمترین ماهیهای این دریاچه میتوان به قزآلای رنگین کمان و قزل آلای خال قرمز اشاره کرد.
پستاندارانی چون کل و بز، آهو، قوچ، خرگوش، شغال، روباه، گراز، گرگ، پلنگ، خرس قهوهای و گربه وحشی را می توان از مهمترین گونههای شناسایی شده اشترانکوه به حساب آورد.
گونههای پرندگان این منطقه حفاظت شده 195 مورد است که مهمترین آنها میتوان به کبک دری، تیهو، شاهین اشاره کرد. همچنین 30 گونه از خزندگان و پنج گونه دوزیست نیز در این منطقه شناسایی شدند.
انوع مارها چون افعی یا گرزه مار نیز در این منطقه زندگی میکنند