به گزارش همشهری‌آنلاین، به‌نظر می‌رسد داستان جواد نکونام در استقلال پایان پذیرفته و با وجود بیانیه شل‌وولی که باشگاه چند روز پیش مثلا در حمایت از این مربی صادر کرد، او دیگر جایی روی نیمکت آبی‌ها نخواهد داشت. مذاکرات باشگاه با مربیان خارجی در جریان است و در زمان تنظیم این مطلب، خبرهای زیادی در مورد توافق نهایی با یکی از آنها منتشر شده بود. همزمان اما یک ایراد منطقی هم به‌صورت گسترده نسبت به برکناری جواد نکونام وارد می‌شود؛ اینکه تازه ۳هفته از شروع فصل جدید گذشته و هیچ باشگاهی در جهان در چنین مقطعی سرمربی‌اش را عوض نمی‌کند. این موضوع به‌قدری جدی است که حتی برخی منتقدان و مخالفان نکونام هم به آن اشاره کرده‌اند. مثلا آتیلا حجازی که این اواخر مصاحبه‌های تندی علیه جواد انجام می‌داد هم گفته بعد از ۳هفته نمی‌شود در مورد یک مربی تصمیم گرفت. آیا چنین استدلالی درست است؟
مطلقا در مقام و جایگاه تصدیق یا زیر سؤال بردن تصمیم مدیران استقلال نیستیم و هیچ نظری هم در مورد اینکه رویکرد آنها درست بوده یا نه، نداریم. با این حال، به‌نظر می‌رسد یک مغالطه در جریان است که نمی‌شود بی‌تفاوت از کنارش عبور کرد. حقیقت آن است که نکونام نه ۳هفته، بلکه ۳۳هفته فرصت داشت خودش را ثابت کند. هم‌اکنون حامیان جواد، فصل کامل گذشته را در کارنامه او محاسبه نمی‌کنند و این غلط است. در حقیقت نکونام را باید در یک دایره گسترده‌تر یک سال و خرده‌ای دید؛ تصمیمات فنی‌اش را، رفتارهای کنار و بیرون زمین او را و نیز افقی که با این مربی قابل تصور است. استقلال اگرچه پارسال نتایج خوبی گرفت، حتی در پایان فصل هم کسی با اطمینان نمی‌دانست که این مربی باید بماند یا برود. واقعا اجماع قاطع روی جواد وجود نداشت و یکی از دلایلش سبک بازی تدافعی و نه‌چندان جذاب تیم او بود. در شروع فصل جدید وقتی دیده شد حتی تزریق ستاره‌های فراوان به تیم هم باعث تغییر آشکاری در نوع فوتبال تیم نکونام نشده و او حتی همچنان از بهانه عجیب «دست‌های خالی» استفاده می‌کند، تردیدها در مورد این مربی دوچندان شد. پس داستان (درست یا غلط) مربوط به یک فصل و ۳هفته است، نه فقط ۳هفته.