به گزارش همشهری آنلاین، شهریار از همین طایفه بود. جوان خوش‌تیپ و آینده‌داری که دانشجوی پزشکی بود و آینده درخشانی انتظارش را می‌کشید. سال‌های آخر تحصیل را می‌گذراند و کم‌کم همه داشتند خودشان را به اسم «دکتر محمدحسین بهجت» عادت می‌دادند که برق نگاهی همه‌چیز را به هم ریخت.
دانشجوی جوان عاشق شده بود؛ عاشق ثریا دختر عبدالله امیرطهماسبی. بعد از چند سال که با هم نامزد بودند، دختر با چراغعلی سالارحشمت، معروف به امیر اکرم، ازدواج می‌کند. شهریار ۶ماه مانده به گرفتن مدرک دکتری، دانشگاه و پزشکی را رها می‌کند و می‌رود خراسان و ۴سال در اداره‌های ثبت اسناد مشهد و نیشابور کار می‌کند و در سال۱۳۱۵ در بانک کشاورزی استخدام می‌شود. چند سال بعد انتقالی می‌گیرد و به شهر تبریز بازمی‌گردد.
در مدت زمانی که در تهران بود، با بزرگانی مثل ابوالحسن صبا، محمدتقی بهار و عارف قزوینی دوستی و همنشینی داشت. در سال‌های بعد با نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج و امیری فیروزکوهی آشنا و همنشین شد.
بیشتر بخوانید:
-
به یاد حسین منزوی | شاعر عشق و غزل
-
به مناسبت سالروز تولد قیصر امین پور | لحظه‌های کاغذی
-
به بهانه سالروز تولد محمدعلی بهمنی | شاعر شنیدنی است
-
به بهانه تولد احمدرضا احمدی، شاعر تنهایی
اولین کتاب شعرش در سال۱۳۰۸ و با کوشش دوست صمیمی‌اش ابوالقاسم شیوا منتشر شد. او همچنین نخستین دفتر رسمی شعرش را در سال۱۳۱۰ با مقدمه ملک‌الشعرای بهار و سعید نفیسی منتشر کرد. از همان ۱۲-۱۰سالگی که فهمیده بود می‌تواند شعر بگوید، تخلص «بهجت» را برای خود برگزیده بود اما بعد از مدتی و پس از تفأل به دیوان حافظ نام شعری «شهریار» را برای خود برگزید. شهریار بین سال‌های ۱۳۲۹ و ۱۳۳۰ منظومه مشهور خود را به نام «حیدر بابایه سلام» به زبان ترکی آذربایجانی سرود که بعدها به ۷۵ زبان زنده دنیا ترجمه شد.
شهریار بیش از ۲۸هزار بیت شعر به زبان فارسی و حدود ۳هزار بیت شعر به زبان ترکی سروده است. اگرچه در سرودن انواع قالب‌های شعر فارسی مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و همچنین اشعار نیمایی چیره‌دست بود ولی غزل‌هایش شهرت بسیاری دارد و به‌خصوص اشعار عاشقانه‌اش بسیار دلنشین است.
محمدرضا شفیعی‌کدکنی درباره شهریار گفته: «شهریار بی‌هیچ تردیدی بزرگ‌ترین شاعر رمانتیک زبان فارسی است. روی کلمه رمانتیک باید قدری درنگ کنیم. اگر بگویند فلان شاعر رمانتیک است، مردم از این کلمه آبکی بودن و سطحی بودن و یا اشعار سوزناک و بی‌ارزش را می‌فهمند و نمی‌دانند که بزرگ‌ترین جنبش فرهنگی - ادبی و هنری تاریخ بشری در اروپا و آمریکا همین جنبش رمانتیسم است.»
شهریار پس از ۸۳سال زندگی شاعرانه پربار در ۲۷شهریورماه ۱۳۶۷ درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبره‌الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. این روز را برای ادای احترام به این شاعر بزرگ، با عنوان روز ادب و شعر پارسی نامگذاری کرده‌اند.