این دریاچه که بیش از 70 هزار متر مربع مساحت دارد، در ارتفاع 1800 متری از سطح دریا واقع شده است. طول آن در طویل‌ترین قسمت 325 متر و عرض آن 275 متر می‌باشد.
بخشی از آب این دریاچه از آب چشمه‌های زیرزمینی موجود در بستر دریاچه و بخش ناچیزی نیز هنگام بارندگی تامین می‌شود اما به صورت سطحی و کم.
غلیان دایمی آن باعث صافی و زلالی آب دریاچه شده است. عمیق‌ترین بخش این دریاچه به عمق حدود 6متر می‌رسد که در جنوب شرقی آن واقع شده است.
از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می‌شود که آب آن مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است.
در تابستان این دریاچه محل ماهیگیری، آب تنی و قایق سواری و در پاییز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی سواری است.
در این دریاچه انواع ماهی‌های قزل‌آلای خال‌دار، کپور و اردک ماهی وجود دارد.
غیر از گونه‌های درختی دست کاشت نظیر بید، چنار تبریزی، سیب، آلبالو، گیلاس، سنجد، فندق و گردو و گیاهان علفی مانند گون، کنگر، شیرین بیان و گونه‌های مختلف دیگر از خانواده‌های گراشینه و لگرینبدره هم در حوزه آبخیز راوان وجود دارند.
حیات وحش این حوزه آبخیز شامل کل و بز، پلنگ، خرس قهوه‌ای، روباه، شغال، گرگ، گراز است که به علت شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه آنان کاهش چشمگیری یافته است.
دریاچه اوان با حضور نماینده سازمان ملل و برافراشتن پرچم سازمان ملل و پرچم ایران رسماً به‌عنوان قطب گردشگری جهان اعلام شده است.
این دریاچه همچون نگینی زمردین می‌درخشد و با چشم‌انداز مسحورکننده‌اش گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را در چهار فصل به خود جذب می‌کند.