به گزارش همشهری آنلاین «احمد طاهری‌فرد» مغازه‌اش را کارگاه هنری می‌داند که ۶ دهه است خلاقیت و تلاش را با هم تلفیق می‌کند. می‌گوید هیچ هنرمندی از کارش خسته نمی‌شود، من هم از خیاطی. اهالی کاشان او را به انصاف و خوش‌خلقی می‌شناسند. در کنار پارچه‌ها و نخ‌های رنگارنگ مغازه او یک اتوی قدیمی حسابی جلب توجه می‌کند که همراه ۵۰ ساله احمدآقاست. با او درباره یک عمر دوخت و دوز گپ زدیم.
مشتری‌ها و اهل محل می‌گویند از اول صبح که کرکره مغازه را بالا می‌دهید تا آخر روز با انرژی شوق و انرژی مشغول خیاطی هستید و جوان‌ها هم به پای شما نمی رسند.
متولد ۱۳۲۵ هستم و انگیزه‌ام از آن روست که مثل روز اول عاشقم؛ عاشق خیاطی. مثل وقتی که ۱۸ سالم بود و شاگرد خیاط شدم و ریزه‌کاری‌های این حرفه را یاد گرفتم.
به هر حال خیاطی هم یک حرفه است که در این سال‌ها از آن امرار معاش کرده‌اید.
خیاطی برای من نه کار است و نه شغل، بلکه یک هنر است. از صبح به کار هنر مشغولم تا شب. درست است که امرارمعاش من از این راه می‌گذرد ولی خیاطی برای من هنر است. تا به حال دیده‌اید که یک هنرمند از هنر نقاشی خسته بشود؟ من هم هیچ‌وقت از خیاطی خسته نمی‌شوم. وقتی با نخ و سوزن و پارچه مشغولم اصلا گذر زمان را متوجه نمی‌شوم چون خودم را مشغول خلق و ساختن می‌بینم. هنوز هم وقتی مشتری برای پرو لباس می‌آید یا روزی که لباسش را تحویل می‌گیرد من لذت می‌برم و مثل اولین روزی که کت و شوار دوختم کیف می‌کنم.
دست تنها هستید. چرا شاگرد ندارید؟
خیاطی صبر می‌خواهد و حوصله. جوان‌های الان دنبال کارهایی هستند که سریع و فوری به نتیجه برسد. حوصله خیاطی ندارند. ۳دختر و ۲ پسرم کمابیش خیاطی بلد هستند. از طرفی روزگار گرانی است. بیشتر کار و بار این روزهای من هم با تعمیرات لباس می‌گذرد. آن‌چنان خبری از سفارس کت و شلوار نیست. وقتی اجرت دوخت یک دست کت و شلوار دست‌دوز حدود ۳میلیون هزینه دارد و با خرید پارچه حدود ۶ میلیون تمام می‌شود، کمتر کسی می‌تواند از عهده چنین خرجی بیاید. در تهران که خیاطی می‌کردم، مشتری خارجی داشتم و طراحی لباس هم انجام می‌دادم.
در تهران هم خیاط‌خانه داشتید؟
از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۸ در میدان امام‌حسین (ع) تهران تولیدی لباس و خیاطی داشتم و تخصصم دوخت کت و شلوار بود. متولد طاهرآباد کاشان هستم. بعد از ازدواجم در کاشان کارم را ادامه دادم.
بیشتر مشتری‌ها از کار کردن شما با این اتوی قدیمی وسنگین تعجب می‌کنند. چرا سراغ اتوهای جدید نرفته‌اید؟
این اتو از ۵۰ سال پیش همراه خیاطی من است. قبلا زغالی بود. بعدها که دیگر اتوهای زغالی کنار رفت، من همین اتو را برقی کردم و حالا با برق کار می‌کند. اما هنوز عصای دست من است. از این اتو دل نمی‌کنم، زیرا به دلیل وزن زیاد و سنگینی لباس را اصطلاحا خوب عمل می‌آورد. یعنی بعد از دوخت وقتی با این اتو لباس را اتو می‌زنم، خط اتوی شلوار دیگر با شستن هم از بین نمی‌رود. کت هم شکل و شمایل درست خودش را برای همیشه حفظ می‌کند. حالا شما همین لباس را با اتوی بخار یا اتوهای امروزی و جدید اتو بزن. محال است چنین نتیجه‌ای بگیری. بارها به من گفتند با اتوهای جدید پرسی کار کن، سبک‌تر است و به دست و شانه‌ات فشار نمی‌آورد. من قبول نکردم. معتقدم باید کار را درست و حسابی به مشتری تحویل داد و کاری که من از آن راضی باشم و به دلم بنشیند با همین اتوی قدیمی سنگین حاصل می‌شود.
کت و شلوارهای دامادی
خیاط کهنه‌کار کاشان بهترین خاطره‌اش را دوختن کت و شلوار دامادی می‌داند. می‌گوید: احمد طاهری‌فرد «مشتری‌هایی دارم که با برای دوخت کت و شلوار برای پسرشان می‌آیند و هنوز کت و شلوار دامادی خودشان را که من دوخته‌ام به یادگار نگه‌داشته‌اند. خاطره خوشی که از من در ذهن دارند بزرگترین افتخار زندگی من است.» او برای مشتریانش وقت می‌گذارد. به آنان گوش می‌دهد و بهترین گزینه برای دوخت پیراهن یا کت و شلوار را پیشنهاد می‌دهد. خودش می‌گوید: «به تجربه می‌دانم که یک پارچه خوب و دوخت دقیق چقدر می‌تواند بر روحیه یک فرد تاثیر بگذارد و یک خاطره خوش برایش به جا بگذارد. با هر دوخت، عشق و علاقه به کار را به پارچه منتقل می‌کنم. برای ماندگاری در این حرفه فقط مهارت خیاطی کافی نیست. مشتری‌مداری حرف اول را می‌زند.»
بیشتر بخوانید:
دوستی عجیب صیاد هرمزی و یک کبوتر + فیلم