همشهری آنلاین- رابعه تیموری:گاهی هم به این شعر و شعارهای پرسوز و گداز رضایت نمی‌دهند و تقدیر و پیشانی نوشتشان را در قالب متن و کلامی با هم مسیران خود و سایر استفاده‌کنندگان راه و جاده‌ها در میان می‌گذارند، گاهی هم اختلاط‌های بین راهی مکتوب‌شان برای کوچکترها بدآموزی دارد و از دایره ادب خارج می‌شوند. البته نوشتن این نامه‌های کوتاه جورواجور خودرویی از خودشان برنمی آید و باید کار را به بغل نویسان خودرو بسپارند تا آنها را با دم و دستگاه مخصوص‌شان و با خطی خوش روی شیشه، کاپوت و بدنه خودروی‌شان حک کنند. بسیاری از آنها هم نمی‌دانند پلیس راهور این درددل‌های بی‌وقت و نابجا را قدغن و ممنوع کرده است:
بیشتر بخوانید:نوشتن و برچسب زدن روی خودرو ممنوع است | بیشترین شکایت مردم به پلیس راهور از ۳ مورد
اگر مناسبتی در پیش باشد و بخواهند همانطور که کوچه و خیابان‌های شهر و جاده‌ها را گز می‌کنند، حس و حال خود را در قالب کلمه یا جمله و طرحی به دیگران نشان دهند، خطاط‌ها کارشان را راه می‌اندازند و دلنوشتههای آنها را با قلم مو و رنگ روغنی بر اساس اصول خوشنویسی نستعلیق و خط شکسته روی قسمت‌های مختلف خودرو نقش می‌بندند. وقتی هم مناسبت دل‌نوشته‌های‌شان به‌پایان رسید، خودروی پرنقش و نگارشان را به‌کارواش می‌سپارند تا به آب و کفی جانانه آن را پاکیزه کنند. اگر چه شاید احتمال آسیب رسیدن به رنگ خودرو هم نتواند شیفتگان دلنوشتههای پشت ماشینی را از تصمیم‌شان منصرف کند، ولی علی کاظمی یقین دارد که این نوع بغل‌نویسی، کم‌یا زیاد رنگ خودرو را از بین می‌برد.
سلطان جاده‌ها؛ مشتری ویژه
در فروشگاه پر و پیمان کاظمی انواع شابلون‌ها و لیبل‌های کوچک و بزرگ یافت می‌شود و آنقدری هم از خطاطی سررشته دارد که مشتری‌های مناسبتی خود را راضی کند. البته اگر هم سرش شلوغ شود آنقدر زبان می‌ریزد تا مشتری مجاب شود او می‌تواند با گذاشتن شابلون بر روی شیشه و بدنه خودرو و رنگ پاشی با پیستوله تابلوی هنری به وجود آورد که حرف‌های دل صاحب خودرو را از چند فرسخی فریاد بزند. اما دستگاه برش لیزری ته فروشگاه علی آقا فقط به‌کار مشتریان ویژه اش می‌آید که اغلب آنها راننده جاده و بیابان هستند و دوست دارند نقش و نگار روی مرکب‌های قلدر و یکه‌تازشان ماندگار و خیلی خاص باشد. دلنوشتههای آنها هم حسابی اشک درمی آورد و رانندگان و سرنشینان سایر خودروها را وسط جاده و کوه و کمر و لابه لای سبقت و سرعت‌های راه و نیمراه مانند پیری عاقل پند می‌دهد: «دست اندازهای این جاده‌ها پیرم کرد... کاشکی عاشقت نبودم... عاقبت دانشگاه آزاد... حاصل دست رنج پدر.... با این همه دست‌انداز مگه می‌مونه پس‌انداز... ماییم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم...»
به سبک گرافیست‌های باتجربه
علی آقا دیپلم نگرفته درس و مدرسه را بوسیده و پی کار و کاسبی رفته، ولی به پشتگرمی ١٠ سال تجربه اش در بغل‌نویسی خودرو ادعا می‌کند بهتر از گرافیست‌های تحصیلکرده می‌تواند شعر و شعارهای راننده‌های رقیق الاحساس را حروف چینی کند، با کنار هم نشاندن خطوط، اشکال و نقاط تصویر بسازد و خطوط و تصاویر طراحی شده را به‌دستگاه برش لیزری بسپارد تا با حک کردن آنها بر روی ورق‌هایی شبرنگ یا روز رنگ، برچسب‌هایی بادوام بسازد که در باد و بوران جاده‌ها خم به ابرو نیاورند. در یکی از فایل‌های سنگین و پرحجمی که در سیستم رایانه علی آقا ذخیره شده، اشعار و نوشته‌ها و طرح و نقاشی‌های جورواجور مناسبتی و غیرمناسبتی وجود دارد که اغلب راننده‌ها یکی از آنها را حتما می‌پسندند، ولی تعدادی از مشتریانش هم از او می‌خواهند کلمات و طرح‌هایی عجیب و غریب و خارج از عرف مانند تصاویر غنچه گل خشخاش، چاقو و قمه، حیوانات وحشی و نمادهای گروه‌ها و فرقه‌های نوظهور را بر روی خودروی آنها نقش ببندد.
مشتریان قانونمدار
٢ سال پیش پلیس راهنمایی‌ورانندگی بغل‌نویسی و نشاندن تصویر و نشان بر روی خودروها را ممنوع کرده تا این درددل‌ها و گپ‌وگفت‌های مکتوب خودرویی حواس سایر رانندگان را پرت نکند و باعث حادثه و تصادف جاده‌ای نشود. اگر هم چشم‌های تیزبین ماموران و دوربین‌های راهور چنین اشکال و عباراتی را بر روی خودروها مشاهده کنند، حتما آنها را جریمه می‌کنند. مرکز خدمات خودرویی هم ملزم شده‌اند به صاحبان این خودروهای متخلف خدمات ندهند، اما در کنار اغلب مشتریان قانون گریز علی آقا که برای هوار زدن حرف دلشان در راه و جاده، پیه جریمه شدن را به تن‌شان می‌مالند، تعدادی هم بعد از گرفتن مجوز پلیس راهنمایی‌ورانندگی برای نصب آرم یا نوشته و لوگویی رسمی به او مراجعه می‌کنند. ترسیم این آرم و لوگوهای رسمی هم‌اندازه و قاعده دارد و باید طوری بر روی خودروها بغل‌نویسی شوند که عامل حواسپرتی سایر راننده‌ها نباشند.
کتاب دلنوشتههای پشت ماشین‌ها
ادبیات و شیوه گفتگوی راننده‌هایی که علاقه‌مندند با بغل‌نویسی خودروهای‌شان با دیگران حرف بزنند، آنقدر جذاب و خاص بوده که روانشناسان و جامعه‌شناسان بسیاری به‌دنبال چندوچون و جوانب مختلف این شیوه گفتگو و ابراز احساسات هستند و حتی گلچینی از این دلنوشته‌ها در کتاب‌های مختلفی با عناوین «دل نوشته‌های پشت ماشین ها»، «۵٠٤ جمله پشت نیسان آبی»، «ادبیات به سبک کامیونی» و... گردآوری و منتشر شده است.