هفته دفاع مقدس در پیش است و دوباره هزاران حرف ناگفته و خاطرات تداعی نشده از روزهای مقدسی که در چارچوب قاب‌های غبارگرفته ذهنمان، بایگانی شده است سر باز می‌کند و واقعه 8 سال جنگ و جهاد را برایمان روایت می‌کند.

در این روزها که از جنگ جز تعدادی نخل‌های سوخته، خاک‌های پرمین، تصویر شهیدی در کنار طاقچه قدیمی و ردپایی از ویلچر مرد جانباز باقی نمانده است، رسالتی بر دوش کسانی که 8 سال دفاع مقدس را تجربه کرده‌اند، سنگینی می‌کند. عده‌ای با تعریف خاطرات، تعدادی با حفظ حرمت و ارزش‌های شهدا و تعدادی نیز با به تصویرکشیدن وقایع آن روزها در قالب فیلم و نماهنگ و ... دینشان را نسبت به آنان که رفته‌اند و آنان که در پی تقدیرشان مانده‌اند، ادا می‌کنند.

 «محسن خرمدره» بازیگر و کارگردان، چهره آشنای فیلم‌هایی است که موضوع دفاع مقدس را روایت می‌کنند.او معتقد است: «دفاع مقدس نباید به یک موضوع فصلی و مناسبتی تبدیل شود بلکه باید در تمامی لحظات روزمره زندگی جاری باشد تا بتوانیم ارزش‌های آن دوران را الگوسازی کنیم.»

این هفته به مناسبت آغاز هفته دفاع مقدس، با مردی که نقش رزمنده، شهید جانباز، فرمانده و بازمانده از قافله جنگ را ایفا کرده است و حرف‌ها و خاطرات بسیاری را از آن روزهای دور به یاد دارد، به گفت‌وگو می‌نشینیم.

  •  خودتان را معرفی کنید و تاریخچه‌ای از فعالیت سینمایی‌تان را عنوان کنید.

«سید محسن خرمدره» هستم و بیش از 35 سال است که در شهرری سکونت دارم. در سال 71 از سوی سیروس مقدم و مجید میرفخرایی برای بازی در سریال امام علی¨ع© دعوت شدم و این سریال نقطه شروع من برای ورود به عرصه سینما بود. با توجه به علاقه خاصی که به موضوع جنگ و دفاع مقدس داشتم، مسیرم را به سوی سینمای جنگ تغییر دادم و با اجرای نقش در فیلم جنگی «حماسه مجنون» توانستم علاقه و استعدادم را در قالب نقشی که برعهده داشتم به تصویر بکشم و به جرگه حرفه‌ای‌ها بپیوندم. 

  • چطور شد از بازیگری به کارگردانی فیلم‌های جنگی، مشغول شدید؟

 پس از اجرای بازیگری، احساس کردم هنوز حرف‌های بسیاری از دوران جنگ، ناگفته مانده است که باید روایت شود و از آنجایی که خودم از اعضای خانواده شهید بودم و به عنوان یک رزمنده در جبهه حضور داشتم با موضوعات و مسائل بسیاری مواجه می‌شدم که احساس می‌کردم اگر به آنها پرداخته نشود و شرایطی برای واگویه  آنها فراهم نکنم در حق شهدا و خانواده‌هایشان کوتاهی کرده‌ام، بنابراین با جمع‌آوری خاطرات خانواده‌ها و رزمنده‌ها و خواندن وصایای شهدا و ... سعی کردم رسالتم را بعد از اتمام جنگ در قالب فیلم دفاع مقدس، انجام دهم و خوشحالم که می‌توانم در این حوزه کاری انجام دهم.

  • در حال حاضر به چه فعالیتی مشغول هستید؟

اخیراً مجوز مؤسسه سینمایی یاسین فیلم ماهان را از وزارت ارشاد، دریافت کرده‌ام که این مؤسسه شرایط مناسبی را برای ساخت و پشتیبانی فیلم‌های دفاع مقدس فراهم می‌کند و در حال حاضر تهیه‌کنندگی دو فیلم را برعهده دارم  کارگردان یکی از فیلم‌ها، خودم هستم که موضوعی پیرامون حاشیه دفاع مقدس دارد. 

  • فکر نمی‌کنید یک روز برای ساخت فیلم در مورد جنگ، سوژه کم بیاورید یا این موضوع بوی کهنگی و تکرار بگیرد؟

جنگ و دفاع مقدسی که صورت گرفت، مقوله‌ای است که هرگز دچار کهنگی نمی‌شود و اتفاقات این دوران باید برای تمامی نسل‌های آینده روایت و تکرار شود. هر جانباز، هر فرزند شهید، هر عملیات جنگی و ... می‌تواند سوژه‌ای نو از واقعه جنگ باشد و هر کدام از ما در هر مسئولیت و پست و مقامی که هستیم وظیفه داریم ارزش‌ها و حرمت‌های آن 8 سال مقدس را به تصویر بکشیم و نگذاریم خاطرات آن روزها در پس زندگی مدرن امروز غبار بگیرد و فراموش شود.

  •   برای ساخت فیلم‌هایتان چقدر از ظرفیت‌ها و سوژه‌های منطقه استفاده می‌کنید؟

 روایت زندگی شهدای این منطقه و تلفیق آن با سوژه‌های فیلم‌هایم در اولویت قرار دارد. برای مثال فیلم «سرنوشت» که در هفته دفاع مقدس از تلویزیون پخش می‌شود زندگینامه «شهید علیپور» از اهالی ری را به تصویر می‌کشد یا نماهنگ سید اهل قلم، شهید آوینی که از محل سکونتش در این منطقه برداشت شده بود بر این ادعا استوار است و در مورد ظرفیت‌ها نیز، باید اعتراف کنم من با توجه به شناختی که از منطقه دارم بیشتر فیلم‌هایم را در فضاهای حاشیه‌ای  منطقه تصویربرداری می‌کنم و بیشتر تصاویر فیلم سرنوشت در محله هفت دستگاه برداشت شده است که با همکاری دوستان توانستیم محله را به جبهه کردستان شبیه‌سازی کنیم بطوری که بعد از اتمام فیلم برای خودمان این همه شباهت، جای تعجب و شگفتی داشت.

  • اما حرف آخر...؟

 حرف‌های جنگ هیچ وقت تمام نمی‌شود. شاید روزی خانواده شهدا در میان ما نباشد. فرزندان آنان بزرگ شوند، جانبازها به نداشته‌هایشان عادت کنند اما جنگ و خاطراتش مثل یک بغض فروخورده در حنجره ایران باقی می‌ماند که نباید اجازه دهیم در میان دغدغه‌های زندگیمان به یک عادت روزمرگی تبدیل شود بلکه باید مطابق با نیازهای روز از آن بهره ببریم. 

همشهری محله - 20