ترجمه عبدالحسین غلامرضایی: در آخرین بیانیه لستر براون - رئیس انجمن سیاستگذاری زمین- آمده است: تمدن ما (تمدن اوایل قرن 21‌) بین دو چیز گرفتار شده، گسترش بیابان‌ها و طغیان آب دریا‌ها و اقیانوس‌ها.

امروزه تعداد افرادی که بر اثر مشکلات زیست‌محیطی خانه و کاشانه خود را رها کرده و آواره شهرها و کشورهای دیگر می‌شوند رو به افزایش است. زمین در حال چروکیدن است و تراکم جمعیت در حال افزایش.

در زمان‌های گذشته تراکم جمعیت در یک منطقه فقط بر اثر تولید مثل و افزایش نسل صورت می‌گرفت اما امروز چنین نیست.

امروزه تراکم جمعیت زاییده پیشرفت بی‌رحمانه بیابان‌ها و در آینده نزدیک ممکن است بر اثر طغیان آب دریا‌ها و اقیانوس‌ها و زیر آب رفتن زمین‌های کشاورزی باشد. سفره‌های آب زیرزمینی فروکش کرده‌اند و در نتیجه آن میلیون‌ها نفر مجبورند در جست‌وجوی آب، آوارگی را پذیرا شوند.

بسط و توسعه بیابان‌ها در کشورهای آفریقای سیاه میلیون‌ها نفر را مجبور به ترک وطن و آواره شهر‌ها و کشورهای دیگر کرده است.

در کنفرانس سازمان ملل که در سال‌2006 در مورد کویر‌زایی در کشور تونس برگزار شد بر این نکته اساسی تاکید شده بود که تا سال‌2020 بیش از 60‌میلیون نفر از محدوده صحرای بزرگ آفریقا به آفریقای شمالی و اروپا مهاجرت خواهند کرد. این روند از سالیان پیش شروع شده و هر روز بر ابعاد آن افزوده می‌شود.در نیمه اکتبر‌2003 مقامات رسمی ایتالیا به قایقی برخورد کردند که تعدادی از آوارگان آفریقایی را به ایتالیا می‌برد.

این قایق در دریا دچار توفان شده و پس از 2 هفته تلاش و تمام شدن سوخت و مواد‌غذایی تعدادی از افراد جان سپرده بودند. افراد نجات یافته ابتدا اجساد را به عرشه کشتی رسانده اما در نهایت به‌علت ضعف قوای جسمانی توان رسیدن به ساحل را نداشتند و در بین اجساد در حال جان دادن بودند. یکی از ناجیان، این صحنه را به جهنمی دلخراش توصیف کرده است.احتمال می‌رود که بیشترین مهاجرت‌ها از طرف کشور سومالی به سمت یمن باشد.

برآورد شده که در سال2008 بیش از 50 هزار مهاجر و بی‌خانمان به کشور یمن انتقال یافته‌اند و این رقم 70‌درصد بیش از سال قبل است. در طول سه ماهه اول سال‌2009 نیز این روند 30‌درصد نسبت به سه‌ماهه مشابه سال قبل رشد داشته است. افزایش این تعداد جمعیت بدون شک فشار مضاعفی است بر فشار‌های غیرقابل تحمل دولت یمن و باعث کمبود منابع آب، غذا و مایحتاج دیگر زندگی خواهد شد.

برای افرادی که در کشور‌های آمریکای مرکزی نظیر هندوراس، نیکاراگوا، گواتمالا و السالوادور زندگی می‌کنند مکزیک اغلب به‌عنوان دروازه ورودشان به ایالات متحده آمریکاست. در سال‌2008 مقامات رسمی مهاجرت مکزیک گزارش کرده‌اند که تعداد 39‌هزار نفر را که قصد خروج غیرقانونی از کشور را داشته بازداشت کرده و تعداد89 هزار نفر نیز مهاجرت کرده‌اند.

در شهر تاپاچولا که در مرز گواتمالا- مکزیک واقع است مردان جوانی را می‌بینید که در جست‌وجوی یافتن کار در امتداد گذرگاه‌ها منتظر قطار‌های باربری ایستاده‌اند؛ عده‌ای از آنها در هنگام عبور قطار از گذرگاه به‌علت کند بودن سرعت قطار به آنها چنگ زده و موفق به سوار شدن می‌شوند و تعدادی نیز که بدشانش‌ترند دستشان از قطار رها شده و ممکن است در زیر ریل‌ها کشته و یا دچارنقص عضو شوند.‌به‌طور متوسط سالانه حدود 100‌هزار نفر از روستا‌نشینان مکزیکی به بهانه کوچک بودن زمین‌های کشاورزی و یا فرسایش خاک روستاها را به مقصد شهرهای بزرگ ترک می‌کنند.

عده‌ای نیز که با جرأت‌ترند جان برکف تلاش می‌کنند که هر طور شده به صورت قاچاق از صحرای آریزونا عبور کرده و خود را به ایالات متحده برسانند غافل از اینکه بر اثر گرمای فوق‌العاده زیاد عده‌ای از تشنگی جان می‌بازند. از سال‌2001 تا‌کنون به‌طور متوسط هر سال تعداد 200 جسد در امتداد مرزهای آریزونا پیدا شده است.

Enn.com