تنها در سال 2009 و در طول چند ماه گذشته، رسوایی‌هایی که این نخست‌وزیر به بار آورده، باعث تزلزل قدرت او در این پست شده است. این رسوایی‌ها هم به مشکلات اخلاقی باز می‌گردد و هم به دست داشتن او درقاچاق مواد‌مخدر.
در هر دوزمینه او دارای شاکیان خصوصی و عمومی است. در همین ارتباط، از یک سو اخباری از فساد اخلاقی او در مطبوعات ایتالیا منتشر می‌شود و از سوی دیگر ادعایی‌هایی از دست داشتنش در قاچاق و خرید و فروش هروئین وجود دارد که نشان می‌دهد قاچاق مواد در رم به دستور او صورت گرفته است.
در هفته گذشته 2 حکم دادگاه علیه برلوسکنی به خبر اول رسانه‌های این کشور تبدیل شد. حکم اول مربوط به پرونده فساد مالی او می‌شود که در اوایل دهه 1990 صورت گرفته بود. موضوع این پرونده همکاری و صدور حکم از سوی یک قاضی دادگاه به نفع شرکتی به مالکیت برلوسکنی است که مبالغی را به‌عنوان رشوه دریافت کرده بود.
در این حکم برلوسکنی محکوم به پرداخت جریمه‌ای معادل 750 میلیون یورو به‌عنوان خسارت شد. حکم دیگر مربوط به دادگاه قانون اساسی است که براساس آن قانونی که نخست‌وزیر را از مصونیت سیاسی و منع تعقیب جزایی برخوردار می‌سازد، ملغی شد. بنابراین برلوسکنی براساس این قانون باید برای دادرسی‌های بعدی درخصوص پرداخت رشوه و پاسخگویی به شبهاتی در مورد روابطش با مافیا، در دادگاه حاضر شود.
اما سیلویو برلوسکنی، نخست‌وزیر ایتالیا تمامی این اتهام‌ها را رد کرده و هیچ کدام از آنها را نپذیرفته است. او برای حکم پرداخت جریمه درخواست تجدید نظر کرده و حکم دادگاه قانون اساسی را مورد انتقاد قرارداد. او مدعی است که قربانی شکارچیان جادوگر جناح چپ، کمونیست‌ها و تجار ذی‌نفع خارجی شده است.
ممکن است فکر کنید وجود این مشکلات کافی است تا برلوسکنی 73 ساله و این میلیونر خود ساخته، تصمیم بگیرد که از سمت سیاسی خود کناره‌گیری کند. اما کاملا اشتباه فکر می‌کنید. برنامه‌های برلوسکنی در راستای ماندن در صحنه سیاست است. به‌نظر می‌رسد او تا به اینجا در کار خود موفق بوده است.
نظرسنجی‌ای که اخیرا صورت گرفته نشان می‌دهد که او همچنان از حمایت 63 درصدی مردم برخوردار است و این مسئله باعث برآشفته شدن رقبای او در حزب چپ شده است. همچنین در حزب راست نیز تلاش‌هایی از سوی هم حزبی‌های برلوسکنی برای جانشینی جایگاه او، در حال انجام است.
درصورتی که برلوسکنی از حکم جدید دادگاه برای اعمال فشار در انتخابات استفاده کند این اقدام او حتی ممکن است به تقویت اکثریت حامیان او در مجلس بینجامد.زمان آن فرا رسیده است که ایتالیا در شرایط فعلی یک تصمیم صحیح اتخاذ کند. اینکه گفته شود سیلویو، اکنون زمان رفتن است، نه یک توطئه است و نه یک حس ترحم. بلکه یک قضاوت صحیح و یک احساس عمومی است.
در آمریکا ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید: دوستان به دوست خود اجازه رانندگی در حالت مستی نمی‌دهند. شاید برلوسکنی هرگز چنین حالتی را نداشته است، اما شواهد حاکی از آن است که هر روزی که می‌گذرد او بیشتر مست قدرت می‌شود. درصورتی که برلوسکنی همچنان در پست نخست‌وزیری ایتالیا قرار داشته باشد، نه تنها باعث فلج شدن کشور ایتالیا می‌شود بلکه برای اروپا و حتی پیمان آتلانتیک شمالی هم مشکلاتی به‌وجود می‌آورد.
در حال حاضر، زمان برای رم بسیار حساس و حیاتی است. ایتالیا هم‌اکنون با مشکلات و فشار‌های زیادی مواجه شده است. در نتیجه این سابقه جنجالی، فشارها از جمله تعقیب‌های قانونی، دسیسه‌های کمونیست‌ها و برنامه‌ریزی‌های رقبای برلوسکنی برای کنار زدن او باعث شده که نخست‌وزیر وقت ایتالیا به جای اینکه متوجه مسائل پیش رو باشد، سرگرم بازسازی گذشته خود شده است.
دیگر زمان آن فرا رسیده که برلوسکنی به‌خود به‌عنوان ناجی کشور ایتالیا نگاه کند. شاید انتخاب او برای وارد شدن در سیاست در اوایل دهه1990 تا اندازه‌ای خودخواهانه به‌نظر می‌رسید اما این تصور وجود داشت که اگر او نمی‌توانست راهی را برای به قدرت رساندن خود یا یکی از نزدیکانش پیدا کند، امپراتوری گسترده او قربانی مسائلی نظیر فساد مالی و ... شده و وضعیتی نگران‌کننده پیدا می‌کرد.
بسیاری از اقدامات تجاری او با همکاری سیاستمدارانی که با وی همدست بودند صورت گرفته است. اما در آن زمان برلوسکنی نقش بسیار مهمی را نیز در سیاست ایتالیا بازی کرده است. سازمان تجسس درخصوص فساد مالی که دست‌های تمیز نامیده می‌شود فشار زیادی روی طبقه سیاستمداران این کشور وارد کرده است. این سازمان توانست هسته مرکزی حزب راست که برلوسکنی به سادگی آن را مدیریت کرده و پیش می‌برد با چالش‌های جدی مواجه سازد.
برلوسکنی دیگر به یک تاجر ضد‌سیاستمدار تبدیل شده است. بی‌اعتمادی او به دولت و تنفر او از مالیات به نفع تجار کوچکی شده که به نیروی محرکه اقتصاد ایتالیا تبدیل شده‌اند. او همچنین با طبقه کارگر که به‌دلیل ورود مهاجران و رقابت شغلی با آنان احساس خطر کرده‌اند، مذاکره کرده است. در همین حال حزب چپ ایتالیا که به سختی رشد کرده است همچنان درصدد تهمت زدن به نخست‌وزیر این کشور است.
ایتالیا همچنان دارای رتبه هفتم در اقتصاد جهان است. این کشور هچنین عضو پیمان ناتو، جی 20 و منطقه اروپا و یکی از کشور‌های قدرتمند جهان محسوب می‌شود. طنز‌های ناشایست و رسوایی‌های برلوسکنی باعث نارضایتی سایر رهبران نیز شده است.
مسئله ناراحت‌کننده این است که کشور ایتالیا که دارای روشنفکران و هنرمندان بااستعداد و مسئولان دولتی و رهبران تجاری خلاق است، می‌تواند از شرایط مناسب تری برخوردار باشد.
از چند نفر به‌عنوان جانشینان احتمالی برلوسکنی نام برده می‌شود. جیانو فینی رئیس شرکت فیات، فراتینی وزیر خارجه، ترمونتی وزیر سابق اقتصاد و ماریو راگی رئیس بانک مرکزی از جمله این افراد هستند.
نیوزویک – 12 اکتبر 2009