چیزی که مرا به کلبه‌ام وابسته کرده تداعی خاطراتی است که به هنگام زندگی با همسرم در آن مکان داشته‌ام.» دادی ابراهیم، بیوه‌ای است 65ساله که به تنهایی در کلبه‌ای کاهگلی در حوالی کراچی زندگی می‌کند. او می‌گوید از زمانی که من به یاد دارم در همین خانه بوده‌ام و هنگام وزش توفان‌های سهمگین و باران‌های ویرانگر با کشیدن کاهگل سوراخ‌ها و درزهای خانه را مسدود کرده‌ام تا از آسیب سرمای زمستان و گرمای تابستان تا حدی در امان باشم.
او یکی از25 خانواده مستمندی است که در روستا‌یش تحت پوشش طرحی به نام طرح« بی‌نظیر بوتو» قرار گرفته است. این طرح از اول ماه می2009 به یاد خانم بی‌نظیربوتو شروع به کار کرده و هدف آن خانه دار کردن افراد مستمند و بی‌بضاعتی است که در برابر حوادث طبیعی بی‌دفاع بوده و یار و یاوری ندارند.
براساس گزارش2004 انجمن بین‌المللی غیردولتی حفظ طبیعت بالغ بر دو‌سوم از افرادی که در حومه ایالت سند پاکستان زندگی می‌کنند در برابر هجوم بلایای طبیعی آسیب‌پذیرند و این موضوع در حالی است که این استان بیشترین درآمد ملی را در پاکستان دارد. دادی ابراهیم زمانی را به یاد می‌آورد که روستای او که در دلتای ایندوس در 98کیلومتری جنوب بندر کراچی واقع شده، یکی از مرفه‌ترین روستاهای منطقه بوده اما امروز در اثر مواجهه‌شدن با توفان‌های سهمگین و گردبادهای موسمی و خطرات سیلاب به فلاکت و بدبختی عجیبی دچار شده است.
طبق گفته اتحادیه ماهیگیران منطقه و ان‌جی اوهایی‌که در پی احقاق حق این قشر کم‌بنیه و بومی هستند حدود 2/2میلیون هکتار از زمین‌های حاصل‌خیز دلتای ایندوس که زمانی قطب کشاورزی منطقه بود در 2 دهه گذشته به زیر‌آب رفته و بر مشکلات افزوده است.
طرح بی‌نظیربوتو که در حال حاضر برنامه ساخت 500 واحد مسکونی را در دستور کار خود دارد، با همکاری فرمانداری استان و سازمان ملل در حال اجراست و برای نخستین بار از تکنولوژی جدید و ابتکاری استفاده می‌کند.
جواد‌شا، رئیس پروژه مذکور می‌گوید: مواد ساختمانی به‌کار رفته در این طرح کاملاً بومی و قابل دسترس است و تکنولوژی آن هم کاملاً بومی طراحی شده است. او در مورد نحوه ساخت این مصالح ساختمانی می‌گوید: مواد اولیه این مصالح شن‌های‌ریزی هستند که در اثر وزش توفان‌های شدید به منطقه حمل می‌شوند.
این شن‌های رها‌شده شامل 6درصد سیمان و 94درصد سنگ هستند که بر اثر فشار و تراکم زیاد، آنها را به شکل بلوک‌هایی در می‌آوریم که برای ساختن دیوار به کار می‌روند. این بلوک‌ها در مقابل آب، نم، گرما و سرما مقاوم بوده و به کنترل دمای ساختمان کمک می‌کنند. برخلاف کوره‌های آجرپزی که با محیط‌زیست ناسازگار بوده و موجب آلودگی هوا و مشکلات تنفسی می‌شوند این مصالح دوستدار محیط‌زیست هستند.
مسعود ماحسار، مجری طرح می‌گوید: مصالح به کار رفته در این پروژه در مقابل تغییرات آب و هوا مقاوم بوده و سقف خانه‌ها مخروطی شکل و از مواد سبک ساخته می‌شوند. این کار از چکه‌کردن آنها جلوگیری کرده و در مقایسه با سقف‌های سنتی سبک‌تر، کم هزینه‌تر و در مقابل زلزله، توفان و گردبادهای موسمی و فشار‌های جانبی مقاوم‌ترند. همچنین روشنایی این خانه‌ها از انرژی خورشیدی تأمین می‌شود که در مقایسه با فانوس‌های نفتی قدیمی کم‌خرج‌تر و سالم ترند.
ساخت این پروژه با مشارکت افرادی است که در این طرح ذی‌نفع هستند. بیش از 700نفر از افراد بومی برای ساخت و کاربرد مصالح جدید آموزش دیده‌اند. سازمان ملل نیز تعهد کرده که 200میلیون دلار کمک مالی کند و تا‌کنون در پیشرفت 50درصد از پروژه که حدود 3/2میلیون دلار هزینه در بر داشته کمک‌های لازم را انجام داده است.
پیشرفت‌های صورت گرفته در پروژه این امید را در دل مستمندان به‌وجود آورده که خانه‌ای که برایشان ساخته می‌شود در برابر تندبادها و سیلاب‌ها هرگز فرو نمی‌ریزد. دیگر از باد و باران و سرما و گرما هراسی نخواهند داشت و فضای خانه در فصل تابستان سرد‌تر از کلبه‌های قبلی خواهد بود. یکی از آنها در مورد خانه جدیدش گفته؛ رفتن من به خانه جدید شبیه به زندگی در یک عمارت مجلل است.
داشتن آشپزخانه، بالکن، اتاق خواب و حتی یک دستشویی مستقل برای ما یک رؤیا است. او داشتن یک توالت در منزل را اوج تجمل‌گرایی می‌داند چون تا به حال مجبور بوده که برای دفع حاجت به مکان‌های باز پناه برده و در محیط‌های باز استحمام و نظافت کند. او از انعکاس نور سبزی که از بام مخروطی خانه‌اش به چشم می‌خورد و نور ماه که در شب از طریق پنجره به اتاقش می‌تابد مسرور و خوشحال است.
Ipsnews.net