با این وجود یکی از عمیق‌ترین تضاد‌ها، این است که آینده روشن و درخشان ما منوط به توانایی ما در توجه و تمرکز به زمان اکنون است.
زندگی درلحظه اکنون متجلی می‌شود اما اغلب، از آن غفلت می‌کنیم و می‌بینیم که این اکنون به راحتی از ما می‌گریزد و تبدیل به گذشته‌ای دور و غیرقابل دسترس می‌شود. نگران آینده‌ایم و در اندیشه گذشته‌های سپری شده، غافل از اینکه در حال از دست دادن ثانیه‌های پر ارزش زندگیمان در زمان اکنون هستیم.
یک محقق به نام بی‌آلن والاس میگوید: ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که با جهشی وصف‌ناپذیر به سوی شکست، از هم پاشیدگی و آشفتگی روحی پیش می‌رود. ما اغلب مشغول انجام کاری هستیم و زمان اندکی را صرف تمرین آرامش و سکوت می‌کنیم.
هنگامی‌که مشغول کار هستیم، آرزو داریم در تعطیلات و مرخصی باشیم. هنگامی‌که در تعطیلات هستیم، به خاطر انبوه کارهای انباشته‌شده روی میز کارمان نگرانی داریم. مدام در خاطرات آزار‌دهنده گذشته دست و پا می‌زنیم یا نگران چیزی هستیم که ممکن است در آینده رخ دهد و یا رخ ندهد. قدر زمان اکنون را نمی‌دانیم زیرا ذهن نا‌آرام ما از فکری به فکر دیگر در حال جستن و پریدن است، همانند میمون‌ها که مدام از درختی به درختی دیگر آویزانند.
اغلب ما آگاهانه مراقب افکارمان نیستیم، بلکه این افکارمان هستند که ما را تحت کنترل خود دارند. جان کابات زین، دانشمندی که مدیتیشن را اساس علم طب معرفی کرده است، میگوید: افکار روزمره، همچون آبشاری کرکننده در ذهن ما در جریان است. به‌منظور کنترل افکار و زندگیمان و برای رسیدن به احساس تعادل و توازنی که از ما می‌گریزد، باید از این جریان، خارج شویم، برای لحظاتی مکث کنیم و همان‌گونه که کابات زین گفته است در آرامش بیاساییم و بدون انجام هیچ عملی، فقط به همان لحظه‌ای که در آنیم تمرکز کنیم.
زیستن در لحظه یعنی توجه کامل، آشکار و هشیارانه بر زمان اکنون. در این هنگام می‌یابید که دیگر در اختیار افکارتان نیستید بلکه آنها در اختیار شما هستند و شما مراقب لحظه به لحظه آنها خواهید بود. به جای اینکه عمرتان سپری شود بی‌آنکه زندگی کرده باشید، از این خواب غفلت بیدار شده، زندگی را تجربه کنید.
مراقبه، باعث کاهش استرس، افزایش ایمنی بدن، کاهش دردهای مزمن، کاهش فشارخون می‌شود و نیز به بیماران سرطانی کمک می‌کند تا بر این بیماری فائق آیند. اگر استرس را کاهش دهیم و تنها چند دقیقه در روز را صرف تمرکز بر‌زیستن در لحظه کنیم، حملات قلبی را کاهش خواهیم داد.
انسان‌های اهل توجه، انسان‌هایی شادتر، دلسوزتر و نیز انسان‌هایی استوارترند، دارای عزت نفس بالایی هستند و اغلب، ضعف‌ها و کاستی‌های خود را می‌پذیرند. تمرکز بر لحظه و زیستن در آن، اعمال و واکنش‌های مختلفی را که زمینه افسردگی، اعتیاد و مشکلات روحی است، کاهش می‌دهد. افراد متفکر، قادر به پذیرفتن انتقادهای منفی، بی‌هیچ ترسی هستند، با همسران خود کمتر نزاع کرده و اغلب به تفاهم می‌رسند، کمتر حالت تدافعی دارند و خلاصه اینکه زوج‌های متفکر و هوشیار، روابط خوبی با هم دارند.
الن لانگر، روانشناس شاغل در هاروارد میگوید: همه انسان‌ها بر این امر واقف و نیز موافقند که زیستن در لحظه بسیار مهم است، اما مشکل این است که چطور این کار را انجام دهیم. وقتی انسان‌ها در لحظه زندگی نمی‌کنند، چون از آن بی‌بهره‌اند، به ارزش آن نیز پی نمی‌برند. رهایی از حواس پرتی و آشفتگی و نیز هشیاری نسبت به اکنون، مستلزم داشتن اراده و تمرین است.
Jay Dixit
magportal.com