|
آشنايي با باشگاه هاي بزرگ اروپا
اينترناسيونال ،قدرت دوم ميلان
|
|
|
تاريخچه باشگاه اينترناسيونال ميلان
۱۹۰۸
در سال هاي ابتدايي قرن بيستم هيچ بازي دربي در شهر ميلان وجود نداشت، در حقيقت تنها باشگاه كريكت و فوتبال ميلان (در حال حاضر ا سي ميلان) وجود داشت، اما در تاريخ نهم مارس ۱۹۰۸ تيمي تشكيل شد كه به دليل آن كه تمام خارجيان حق داشتند در آن بازي كنند نام آن را اينترناسيونال(بين المللي) نهادند. نخستين كاپيتان اين تيم يك سوئيسي بود به نام هرنست مانكتي. رنگ هاي باشگاه، طلايي، آبي و مشكي بودند كه تا به امروز نيز پابرجا هستند.
۱۹۱۰
اينتر براي نخستين بار فاتح ليگ ايتاليا شد. كاپيتان تيم قهرمان يعني ويرجيليو فوساتي در جنگ جهاني اول جان خود را از دست داد اما اينتر بدون او باز هم در ۱۹۲۰ قهرمان ايتاليا شد.
۱۹۳۰
در طول دوران فاشيستي، اينتر به ناچار با باشگاه ميلانزه يونيون اسپورتيوو ادغام شد و سومين اسكودتو را فتح كرد. در آن زمان جوزپه مه آتزاي افسانه اي در اين تيم حضور داشت كه به جز اين جام به همراه تيم ملي ايتاليا فاتح جام جهاني ۱۹۳۴ ايتاليا شد. دو سال بعد فروسي و لوكاتلي به همراه تيم ملي المپيك ايتاليا مدال طلاي المپيك برلين را فتح كردند.
۱۹۳۸
بازيكنان اينتر مثل فراري، لوكاتلي و مه آتزا به ايتاليا كمك كردند تا فاتح جام جهاني ۱۹۳۸ فرانسه شود تا براي دومين بار در تاريخ موفق به كسب جام شده باشند. در همان سال اينتر موفق به فتح چهارمين اسكودتوي خود شد و در سال بعد نيز براي اولين بار جام حذفي ايتاليا را فتح كرد. در ۱۹۴۰ نيز اينتر بار ديگر اسكودتو را فتح كرد و در اكتبر ۱۹۴۵ نام آمبروسيانا كه از زمان فاشيست ها بر اين تيم گذاشته شده بود، از اين تيم برداشته شد و همان نام اينتر جاي آن را گرفت.
۱۹۴۷
جوزپه مه آتزا آخرين بار با پيراهن اينتر به ميدان رفت و ركورد چهارصد و هشت بازي براي اينتر را از خود به جا گذاشت و علاوه بر آن ركورد دويست و هشتاد و هفت گلي را براي باشگاه به ثمر رساند هنوز هم او را به عنوان برترين گلزن تاريخ باشگاه در صدر فهرست گلزنان قرار داده است.
۱۹۵۳
اينتر ششمين اسكودتوي خود را نيز فتح كرد و باز هم در فصل بعد اين مقام را تكرار كرد. اين افتخار به لطف چهار بازيكن فوق العاده اين تيم يعني لورنزي، اسكوكلانه، ويلكس و نيرس به دست آمد.
۱۹۶۳
دوران طلايي اينتر شروع شد. آنجلو موراتي رئيس باشگاه بود و سرمربي هلينو هررا بود و بازيكنان بزرگي در اين تيم بازي مي كردند: سارتي، بورگينچ، فاكتي، بدين، گوارنري، پيچي، ژاير، ماتزولا، ميلاني، سوارزوكورسو.
اينتر بزرگ موفق شد سه سال پياپي يعني ۱۹۶۶ و ۱۹۶۵ و ۱۹۶۴ اسكودتو را فتح كند تا اين تيم به ازاي ده قهرماني اش يك ستاره روي پيراهن خود داشته باشد. علاوه بر اين سه جام، اينتر در سالهاي ۱۹۶۵ و ۱۹۶۴ دوبار پياپي فاتح جام باشگاههاي اروپا شد. اين تيم در ۱۹۶۴ رئال بزرگ را مغلوب كرد و سال بعد نيز بنفيكاي قدرتمند را از پيش رو برداشت. در ۱۹۶۴ سوارز بازيكن اسپانيايي اين تيم به همراه تيم ملي اسپانيا فاتح جام ملتهاي اروپا نيز شده بود.
۱۹۶۸
بورگنيچ، دومنگيني، فاكتي، گوارنري و ماتزولا بازيكنان اينتر به همراه تيم ملي ايتاليا فاتح جام ملتهاي اروپا در سال ۱۹۶۸ شدند. سه سال بعد مشكي و آبي ها يازدهمين اسكودتوي خود را فتح كردند.
۱۹۸۲
پس از فتح دوازدهمين اسكودتو در سال ،۱۹۸۰ آلتوبلي، برگومي، بوردون، ماريني و اوريالي به همراه تيم ملي ايتاليا فاتح جام جهاني ۱۹۸۲ اسپانيا شدند.
۱۹۸۹
اينتر در ۱۹۸۹ سيزدهمين و آخرين اسكودتوي خود تا به امروز را فتح كرد و ركورد جديدي با پنجاه و هشت امتياز از سي و چهار بازي (در آن زمان هر برد دو امتياز داشت) از خود به جا گذاشت. سال بعد در جام جهاني ۱۹۹۰ ايتاليا، سه بازيكن بزرگ اين تيم يعني بره مه، ماتيوس و كلينزمن در رم فاتح جام جهاني شدند. در همان سال لوتار ماتئوس به عنوان نخستين بازيكن تاريخ اينتر توپ طلاي اروپا را كسب كرد و مرد سال فوتبال اروپا شد.
۱۹۹۱
لوتار ماتئوس به عنوان نخستين بازيكن تاريخ فوتبال به عنوان مرد سال فوتبال جهان برگزيده شد. در تاريخ بيست و دوم ماه مه ،۱۹۹۱ درست بيست و شش سال پس از آ خرين موفقيت بين المللي آنها، اينتر در بازي فينال جام يوفا و در مجموع دو بازي رفت و برگشت دو بر يك رم را مغلوب كرد و قهرمان جام يوفا شد. ماتئوس و برتي در بازي رفت برابر اين تيم موفق به گلزني شده بودند. سه سال بعد اينتر با شكست سالزبورگ فاتح دومين جام يوفاي تاريخ خود شد.
۱۹۹۸
رونالدو به عنوان دومين بازيكن تاريخ اينتر عنوان مرد سال فوتبال اروپا و جهان را كسب كرد. آنها در رقابتي تنگاتنگ با يوونتوس در كالچو، نهايتاً نايب قهرمان ليگ شدند ولي براي سومين بار جام يوفا را با شكست سه بر صفر لاتزيو در فينال كسب كردند. دو بازيكن اينتر يعني ژركائف و رونالدو به ترتيب از فرانسه و برزيل در فينال جام جهاني ۱۹۹۸ فرانسه حضور داشتند كه در پايان اين فرانسه بود كه سه بر صفر برزيل را مغلوب كرد و قهرمان جهان شد.
۲۰۰۰
در دوازدهم آوريل، همه از مصدوميت شديد رونالدو و در بازي نهايي جام حذفي برابر لاتزيو متأسف شدند. رونالدو كه به «پديده» معروف است در فصل جديد به فوتبال بازگشت و باز هم براي اينتر گلزني كرد. در سال ۲۰۰۰ لوران بلان بازيكن اينتر به همراه تيم ملي فرانسه يورو ۲۰۰۰ را فتح كرده بود.
۲۰۰۱
در پايان فصل اينتر بالاتر از ميلان كه پنجم شده بود قرار گرفت. در طول تابستان بازگشت رونالدو به فوتبال جشن گرفته شد و آن روز را «روز رونالدو» نام نهادند. در ماه نوامبر، يكي از بازيكنان افسانه اي اينتر يعني جياچينتو فاكتي به عنوان نايب رئيس باشگاه برگزيده شد. در ماه دسامبر رئيس باشگاه هواداران اينتر جوزپه پريسكو متأسفانه درگذشت. اين اتفاق چند روز پس از تولد هشتاد سالگي وي افتاد.
۲۰۰۲
اينتر با يك امتياز بيشتر نسبت به يووه در صدر جدول قرار دارد و در آخرين بازي ليگ بايد به مصاف لاتزيو برود. آنها در رم چهار بر دو مغلوب اين تيم شدند و جام را به يووه سپردند و مكان خود را نيز پس از باخت به لاتزيو به رده سوم تنزل دادند و رم به مقام قهرماني رسيد؛ درست مثل سال ،۱۹۶۷ به نظر مي رسد آخر فصل براي اينتر مرگبار است.
۲۰۰۴
هكتور كوپر با اينتر به نيمه نهايي جام قهرمانان مي رسد تا در يك بازي تاريخي با تيم ميلان، رقيب و همشهري خود بازي كند و در مجموع دو بازي با قانون گل زده در خانه حريف از راهيابي به فينال باز مي ماند.
۲۰۰۵
نخستين فصل مانچيني به عنوان سرمربي در اينتر با فتح جام حذفي ايتاليا (كوپا ايتاليا) همراه است. اينتر در بازي فينال در مجموع دو بازي رفت و برگشت سه بر صفر رم را شكست داد و قهرمان شد. اين تيم در پايان فصل در ليگ سوم شد و با حضور در ليگ قهرمانان به مرحله يك هشتم نهايي راه يافت. اينتر در فصل ۵-۲-۴-۲ تنها سه باخت داشت. در ماه آگوست در ديدار سوپر جام ايتاليا يك بر صفر يوونتوس را با گل ورون مغلوب كرد و به اين عنوان دست يافت.
مربيان ادوار گذشته
۱۹۲۶-۱۹۲۴ پائولو شيدلر
۱۹۲۸-۱۹۲۶ آرپاد ويشر
۱۹۲۹-۱۹۲۸ جوزف ويولا
۱۹۳۱-۱۹۲۹ آرپاد ويشر
۱۹۳۲- ۱۹۳۱ استوان توت
۱۹۳۴-۱۹۳۲ آرپاد ويشر
۱۹۳۶-۱۹۳۵ جيولا فلدمن
۱۹۶۰ كاميلو آچيلي
۱۹۶۰ جوليو كاپلي
۱۹۶۸-۱۹۶۰ هلينو هره را
۱۹۶۹- ۱۹۶۸ آلفردو فوني
۱۹۷۱-۱۹۶۹ هريبرتو هره را
۱۹۷۳-۱۹۷۱ جيوواني اينورنيتزي
۱۹۷۳ اني ماسيه رو
۱۹۷۳ هريبرتو هره را
۱۹۷۴ اني ماسيه رو
۱۹۷۵-۱۹۷۴ لوئيز سوآرز
۱۹۷۷-۱۹۷۶ جوز په چياپلا
۱۹۸۲ -۱۹۷۷ يوجين برسليني
۱۹۸۳-۱۹۸۲ رينو ماركزي
۱۹۸۴-۱۹۸۳ لوئيجي رادس
۱۹۸۶- ۱۹۸۴ ايلاريو كاستاگنر
۱۹۸۶ ماريو كورسكو
۱۹۹۱-۱۹۸۶ جيوواني تراپاتوني
۱۹۹۱ كورادو اوريكو
۱۹۹۲ لوئيز سوآرز
۱۹۹۴-۱۹۹۲ اسوالدو باگنولي
۱۹۹۴ جياميرو ماريني
۱۹۹۵-۱۹۹۴ اوتاويو بيانچي
۱۹۹۵ لوئيز سوآرز
۱۹۹۷-۱۹۹۶ روي هاجسون
۱۹۹۷ لوچيانو كاستليني
۱۹۹۸-۱۹۹۷ لوئيجي سيموني
۱۹۹۸ ميركالوچسكيو
۱۹۹۹ لوچيانو كاستليني
۱۹۹۹ روي هاجسون
۲۰۰۱-۱۹۹۹ مارچلو ليپي
۲۰۰۱ ماركو تاردلي
۲۰۰۳-۲۰۰۱ هكتور رائول كوپر
۲۰۰۳ كورادو وردلي
۲۰۰۴ آلبرتو زاكه روني
۲۰۰۴ روبرتو مانچيني
|
