این نوشته قسمتی از یکی از کتیبه‌های متعدد داریوش کبیر در مکانی موسوم به نقش رستم است و چه جایی بهتر از سینه فراخ کوه حسین، تا بخشی از تاریخ کشورمان را بی‌پرده ببینیم.
باید نقش رستم را دیده باشید تا عظمت و ظرافت کنده‌کاری‌هایی در دل کوه را حس کنید.
مقبره‌های چهار پادشاه هخامنشی در این مکان قرار دارند؛ داریوش کبیر، خشایار شاه ، اردشیر اول و داریوش دوم. شاه نمادی از خورشید بود و همانطوری که خورشید در کوه غروب می‌‌کند، غروب شاه هم در کوه بود و از همین رو، کوه را مدفن آنها کردند. البته این نوع تدفین را از زمان ماد‌ها سراغ داریم. مقبره این پادشاهان در مرکز یک طرح صلیبی شکل قرار دارد که آن را سمبل مهر (خورشید) دانسته‌اند. علاوه بر مقبره پادشاهان، کتیبه‌ها و نگاره‌های هخامنشی، نگاره‌های عیلامی و نقش برجسته‌های ساسانی مربوط به تاجگذاری اردشیر اول، پیروزی شاپور بر امپراطور روم، تاجگذاری نرسه، نقش بهرام و درباریان و صحنه‌هایی از نبرد اسب‌سواران هم دیده می‌شوند. از آنجایی که ساسانیان خود را از تبار هخامنشیان می‌دانستند، این مکان بهترین محل برای بزرگداشت پیروزی‌ها و نمایاندن حق سلطنت آنها بود.
از مهمترین کتیبه‌های این زمان می‌توان به کتیبه کرتیر، موبد موبدان و رهبر دینی زرتشتی در دوران ساسانیان اشاره کرد. در واقع در کتیبه او برای اولین بار نام «ایران» دیده می‌شود. (می‌دانیم که تا قبل از سال 1935 میلادی همه کشورها ایران را به نام کشور پارس یا همان پرشیا می‌شناختند.)
علاوه بر اینها، یک ساختمان مکعب شکل در نقش رستم دیده می‌شود که به نام کعبه زرتشت مشهور است. برخی آن را محل نگهداری کتاب‌ها و اسناد دانسته‌اند. برخی دیگر آن را مکانی برای مومیایی اجساد شاهان قلمداد کرده‌اند و بعضی هم عقیده دارند که این مکان نوعی رصدخانه یا تقویم آفتابی است. همانند این ساختمان، یکی دیگر نیز در پاساگارد، محل دفن کوروش کبیر دیده می‌شود. از دیگر عناصر مجموعه نقش رستم، تعدادی استودان (استخوان‌دان) و دو آتشدان هستند.
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۸۵ - ۱۴:۰۶
"... مپندار که زمزمه‌های پنهانی و درگوشی بهترین سخن است. بیشتر به آنی فرادار که بی‌پرده می‌شنوی..."