حمدالله مستوفی هم می‌نویسد: «آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد.
چنانچه سرو کشمیر و بلخ شهرتی داشته و اکنون این از آنها بلندتر و بزرگتر است. می‌گویند این پیرترین ساکن کویر، 5هزارسال قدمت دارد. درخت مقدسی که با 25متر ارتفاع در قلب ایران زندگی می‌کند.
اصولاً سرو، قدیمی‌ترین موجود زنده جهان است و به خاطر زندگی طولانی در ایران باستان نماد اهورامزدا بوده است و در روایات آمده که بعضی از درختان سروی که در ایران وجود دارند، توسط زرتشت کاشته شده‌اند.
شهرت سرو ابرقو و دیگر سروهای کهن ایران، با قلم جهانگردان به همه دنیا رسیده است. سرو چنان نقش اساسی را در فرهنگ و هنر سرزمین ما بازی می‌کند که می‌توان از آن به عنوان نماد ایران باستان یاد کرد.
در نگاره‌های تخت‌جمشید دیده می‌شود. در نقش قالی‌ها و فرش‌ها کاملاً نمایان است. در ادب فارسی حضوری همیشگی دارد. در همه باغ‌های ایرانی وجود دارد. روح سرو در نگارگری ایرانی و همچنین در آیین‌های سوگواری و شادی همیشه با ماست.
