وی دومین فرزند خانواده بود و یک برادر بزرگتر از خود داشت. مادر و پدرش تمام اوقات خود را به دعوا و نزاع با یکدیگر می گذراندند. مادر که از فقر و تنگدستی به ستوه آمده بود، هنگامی که نورمن ۹ ساله بود، خانه را ترک کرد و بی اعتنا به خانواده از همسرش جدا شد و دو پسر کوچکش را به حال خود رها کرد.
از آن به بعد پدر مسئولیت نگهداری از بچه ها را به عهده گرفت، اما نورمن و برادرش که دو سال از او بزرگتر بود از این وضعیت راضی نبودند. پدر نورمن راننده کامیون بود و نورمن را از همان ۹ سالگی با خود به این شهر و آن شهر می برد.
نورمن در ۱۱ سالگی به امید این که بتواند زندگی بهتری بیابد از خانه فرار کرد و برای سیرکردن شکمش به کارهای مختلفی مانند پادویی، روزنامه فروشی، پیشخدمتی و ظرفشویی در رستورانها دست زد.
اما از آن جایی که به درس علاقه داشت لذا با تلاش زیاد توانست در کنار کار به مدرسه نیز برود، ولی از عهده هزینه تحصیل و سیرکردن شکمش برنیامد.
در ۱۳ سالگی علی رغم میل باطنی‌اش مدرسه را ترک کرد و موفق شد در یک معدن ذغال سنگ کار پیدا کند. با این حال که سن و سالش برای چنین کارهای سختی کم بود، اما مجبور شد که از سن کودکی درگیر انواع کارهای مختلف شود که از آن جمله پادویی در کشتی بود.
او چندی بعد وارد ارتش شد و به عنوان یک نظامی در ارتش انگلیس به هند اعزام شد. او در آن محیط خشک و نظامی به یک مسئله مهم پی برد که سبب دگرگونی زندگی اش شد نورمن فهمید روحیه اش با چنین محیط خشک و مقرراتی و نظامی نامانوس و ناسازگار است.
او در فضای نظامی گری ارتش متوجه شد که استعداد زیادی به خنداندن مردم دارد. و می‌تواند با حرکات و رفتار هنرمندانه اش مردم را دلشاد نماید.
در سال ۱۹۴۶ و در سن ۳۱سالگی تصمیم گرفت ارتش را ترک کند و توانست در مدت بسیار کوتاهی استعداد نهفته اش را شکوفا کند و به همگان نشان دهد.
نورمن در سال ۱۹۴۸ به تلویزیون انگلیس راه یافت و به این نحو چهره کمدین او را همگان مشاهده کردند و طرفداران زیادی پیدا کرد.
در همان سال، نخستین فیلم کمدی‌اش را با نام قرار ملاقات یک آدم رویایی بازی کرد. با این که اولین تجربه اش بود؛ اما با استقبال بی نظیر مردم روبه رو شد.
وی در سال ۱۹۵۳ فیلم دیگری بازی کرد با نام «دردسر در فروشگاه» که با این فیلم به شهرت جهانی رسید. او در دو دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی چندین فیلم کمدی با نام‌های «نقطه اوج در دنیا»، «سربزنگاه»، «تعقیب یک ستاره»، «مرد با اهمیت»، «سحر خیز»، «یک گردش خوب» و... را بازی کرد.
نورمن ویزدم از سال ۱۹۶۵به بعد فیلمهایش را به طریقه رنگی پخش کرد. با این عمل مردم بیشتری جذب فیلمهایش شدند زیرا فیلمهای رنگی، آن هم فیلمهای کمدی برایشان تازگی داشت.
وی در فیلمهایش آواز نیز می خواند. او که در دوران جوانی صدای دلنشین و گرمی داشت، در سال ۱۹۵۴ آواز مرا نخندان نورمن را خواند که مورد استقبال مردم قرار گرفت.
وی در سال ۱۹۶۵ در تئاتر انگلیس به اجرای چندین تئاتر کمدی پرداخت. در همان سال به نیویورک سفر کرد و فیلم «قدم‌های شاد» را بازی و روانه سینما کرد. حتی در تلویزیون امریکا نیز با او مصاحبه کردند. نورمن در سال ۱۹۹۲ در لیست بهترین مردان کمدی انگلیس در راس بن هی و فرانکی هورد جای گرفت.
نورمن ویزدم در سال ۱۹۹۵ به آلبانیا سفر کرد و مهمان وزیر فرهنگ و هنر آنجا شد و به او چندین مدال افتخار اهدا کردند. او در آن سال فیلم پیامهای مارکسیست را اجرا کرد. یکی دیگر از جوایز مهمی که در طی کارهای هنری اش دریافت کرده است، جایزه ای با نام تونی در سال ۱۹۶۷ است.
وی در استودیو پین وود فیلمهایش را در سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۹۴ تهیه کرد. این استودیو را دوست داشت زیرا توانسته بود به موفقیتهای چشمگیری دست یابد.
در سال ۱۹۹۷ دولت انگلیس یک مدال شجاعت و لیاقت به او اهدا نمود. در ضمن رادیو بی.بی.ال برای نورمن به مناسبت ساخت و اجرای فیلمهای کمدی او جشن گرفت و جوایزی اهدا کرد.
همچنین به عنوان ۵۰ سال خنداندن مردم در مرکز شهر لندن از او تقدیر شد. در آستانه سال ۲۰۰۰ به دلیل خنداندن مردم و ساخت و تهیه و اجرای فیلمهای جالب کمدی از ملکه الیزابت لقب سر یا شوالیه را دریافت کرد.
نورمن جوزف ویزدم کمدین سرشناس بریتانیایی در سال ۲۰۱۰ و در سن ۹۵ سالگی در آسایشگاهی در جزیره «من» بریتانیا درگذشت.
برخی از آثار هنری نورمن ویزدم:
قرار ملاقات با یک آدم رویایی، دردسر فروشگاه، یک گردش خوب، مرد لحظه ها، نقطه اوج در دنیا، سربزنگاه، میخ مربع، تعقیب یک ستاره، سحر خیز، پرنده صبح گاهی، مرد ساندویچی، برای اتوچی خوبه، ایکس دوبل.