ناگهان حدود 300نفر از عوامل رژیم در لباس زاغه‌نشینان معروف به کولی با دردست داشتن چوب و میله‌آهنی به مسجد حمله کردند و با میله و چوب به جان مردم افتادند و پس از ضرب‌وشتم، قسمتی از وسایل مسجد و ساختمان ازجمله قرآن‌ها را سوزاندند. علاوه بر آن مغازه‌هایی که تصویر امام(ره) را نصب کرده بودند، غارت کرده و آسیب فراوانی زدند. این حادثه موجب نفرت شدید مردم شد و امام‌خمینی(ره) در پیامی این اعمال را نتیجه حمله‌های جنون‌آمیز دانستند.
سرانجام طرح اداره ایران زیرنظر یک هیأت امنای سه نفره!
24 مهرماه سال 1322 (16 اکتبر 1943- دوران جنگ جهانی دوم) وزیران امورخارجه شوروی و انگلستان که با آمریکا، ایران را در اشغال نظامی داشتند به تهران آمده بودند تا مقدمات نشست سران این سه‌کشور را که در جنگ بر ضد‌آلمان و ژاپن با هم متحد بودند در پایتخت ایران فراهم سازند و سپس برای تنظیم برنامه مذاکرات به مسکو بروند. تعیین تکلیف ایران پس از جنگ، هم از جمله برنامه‌های این نشست بود.به استناد اعترافات دین‌آچسن، وزیر امورخارجه پیشین آمریکا که در کتاب خاطرات او منعکس است، دولت‌های لندن و مسکو در سال1941 (1320 و زمان اشغال نظامی ایران) قرار گذاشته بودند که پس از جنگ (جنگ جهانی دوم)، ایران با حفظ تمامیت ارضی تا تدوین و تصویب یک قانون اساسی تازه، زیر نظر یک هیأت امنای سه نفره (نمایندگان 3کشور)! اداره شود و تا آن زمان، وضعیت (نظام سلطنتی) به همان صورت- ولو ظاهرا- باقی بماند. در اجلاس سران دولت‌های سه‌گانه در تهران که از ششم آذر (28نوامبر 1943) آغاز به‌کار کرد این تصمیم لغو شد و سران سه‌دولت در پایان اجلاس خود ضمن اعلامیه‌ای علاوه بر تمامیت ارضی، استقلال و حاکمیت ملی؛ عملا نظام حکومتی ایران (قانون اساسی وقت) را هم تضمین کردند.
قطع مناسبات ایران با انگلستان و نطق دکتر مصدق در مجلس
دکتر مصدق 24 مهرماه 1331 در مجلس شورای ملی حضور یافت و قطع روابط با انگلستان را اعلام داشت. وی گفت که قطع رابطه با این دولت مداخله‌گر تأثیری در روابط و علایق مردم دوکشور نخواهد داشت. ما در 19 ماه گذشته کوس رسوایی دولت استعمارگر انگلستان را زدیم و آبرویش را در دنیا بردیم و اقتدار آن را تا توانستیم تضعیف کردیم. این دولت در این مدت از تحریم اقتصادی ما، توسل به دولت‌های دیگر برضد ما، رشوه‌دادن به دست‌نشاندگان داخلی و تحریک ایادی خود در ایران و تهدید و ارعاب نتیجه نگرفت. قبلا تهدیدهای نظامی آن دولت هم اثری نکرده بود. ما خواستیم که با قطع روابط به این تحریکات و تشبثات پایان دهیم. در طول تاریخ، از این روابط رنج‌های فراوان برده‌ایم.دکتر مصدق یک بار دیگر گفت که شرکت نفت انگلستان، دیگر روی ایران را هم نخواهد دید. مجلس اقدام رئیس دولت را با کف زدن و ابراز شادمانی تأیید و تصویب کرد.