قانون حالت اشتغال به منظور رفع نقایص قانون برقراری حقوق وظیفه مصوب25/11/61 به تصویب مجلس رسیده است.
برابر این قانون، وضعیت خدمتی شهدا، جانبازان ازکارافتاده کلی و آزادگان از کارافتاده کلی، از لحاظ پرداخت حقوق، فوق‌العاده شغل، مزایای مستمر، افزایش سنواتی، ارتقای گروه و سایر عناوین مشابه همانند مستخدمین شاغل بوده و همواره از امتیازات و تسهیلات دو گروه یا دو درجه بالاتر برخوردار می‌شوند. مشمولین این قانون پس از رسیدن به سنوات مقرر، بازنشسته می‌شوند و پس از بازنشستگی از حقوق بازنشستگی و پاداش پایان خدمت همانند شاغلین برخوردار خواهند شد.
مشمولین حالت اشتغال بدون نیاز به کسب امتیاز در سیستم‌های امتیازی یا طی دوره‌های آموزشی و بدون رعایت هرگونه شرطی از ارتقای گروه یا احراز پست‌های بالاتر همانند شاغلین برخوردار خواهند شد. مشمولین حالت اشتغال برای مدتی که مشمول حالت اشتغال بوده از سالانه، 30روز مرخصی برخوردار خواهند بود که در پایان خدمت، همراه پاداش پایان خدمت و سایر مطالبات آنان باید به آنان پرداخت شود. مشمولین حالت اشتغال تا زمان بازنشستگی همانند شاغلین از تمامی مزایای رفاهی و خدماتی اعم از نقدی و غیرنقدی برخوردارند. حقوق و مزایای مشمولین حالت اشتغال برابر حقوق و مزایای کادر ثابت نیروهای مسلح پرداخت خواهد شد، لذا حکم این افراد باید توسط نیروهای مسلح صادر و توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران پرداخت شود.
البته آن دسته از مشمولین حالت اشتغال که در مأموریت نیروهای مسلح نبوده‌اند مانند بمبارانی‌ها، تابع احکام بنیاد خواهند بود. حقوق حالت اشتغال که خاص ایثارگران به تصویب رسیده است، منشأ ایثارگری دارد و به دلیل ایثارگری (شهادت، جانبازی و آزادگی) به آنان پرداخت می‌شود. البته جانبازی و آزادگی که سبب ازکارافتادگی کلی فرد شود، معیار پرداخت حقوق حالت اشتغال است. معیار پرداخت این حقوق از تاریخ تصویب قانون یعنی30/6/72 است، لذا کلیه جانبازان و آزادگانی که بعد از این تاریخ توسط کمیسیون پزشکی معاینه و ازکارافتاده کلی شناخته شده‌اند، از تاریخ30/6/72 به آنان حقوق تعلق می‌گیرد و می‌توانند پیگیر مطالبات قانونی خود باشند.