به گزارش خبرگزاری فرانسه بیش از 50 فرد قطع عضو شده، که بسیاری زا آنها کهنه‌سربازانی هستند که در جریان جنگ دچار قطع عضو شده‌اند، چنین اندامهای مصنوعی را دریافت کرده‌اند برای اولین بوسیله پزشک آمریکایی تاد کویکن در سال 2002 تولید شد.
این دست مصنوعی از تکنولوژی به نام "عصبی‌دهی مجدد هدفمند عضلات" (TMR) استفاده می‌کند، که با تغییر مسیر دادن پیام‌های مغزی از اعصابی که قطع شده‌اند به عضلاتی که سالم هستند و کار میکنند، عمل می‌کند.
کویکن می‌گوید: "آنچه ما انجام می‌دهیم استفاده از اعصابی است که سالم باقی مانده‌اند. در این شیوه عضله به یک تقویت‌کننده زیستی بدل می‌شود."
گلن لمان، یک گروهبان بازنشسته ارتش آمریکا که بازویش را در عراق از دست داده بود، این آخرین تکنولوژی در زمینه اعضای مصنوعی را در کنفرانس سالانه "انجمن پیشرفت علوم آمریکا" در واشنگتن به نمایش گذاشت.
لمان که ساعد و آرنجش را در جریان یک حمله با نارنجک در بغداد در سال 2008 از دست داده است، گفت:"خیلی عالی احساس می‌شد، حس مستقیمی به آدم می‌داد. خیلی بهتر از دست‌های مصنوعی دیگری است که تا به حال داشته‌ام."
او افزود: "دست مصنوعی قبلی من بوسیله تکانه‌های عضلانی کنترل می‌شد، باید عضلات را خم می‌کردید تا آن را به راه بیندازید، در نتیجه احساس مستقیمی نمی‌کردید. این دست مصنوعی به من تعلیم می‌دهد، در حالیکه در مورد دست مصنوعی قبلی من باید به آن تعلیم می‌دادم."
لمان به خبرنگاران نشان داد که انگشت‌هایش و شستش را به هم می‌رساند، ساعدش را بلند کند، آرنجش را خم کند و مچش را بچرخاند، و همه این کاره را تنها با فکر کردن انجام دهد.
در این کنفرانس خبری رشته‌ای دیگر از تلاش‌ها برای آزمایش و بهبود بخشیدن به این روباتیک‌‌های ذهن‌خوان، که میانجی‌های مغز- کامپیوتر، خوانده می‌شوند به نمایش در آمد.
کویکن گفت پیشرفت‌های بیشتری مانند توانایی انتقال برخی از احساسات به این عضو، در آزمایشگاه تحت بررسی است،اما هنوز روی بیماران آزمایش نشده است.
سایر موانع شامل ناتواتی در حس این است که این دست مصنوعی باتری‌دار با چه شدتی در حال فشار دادن است، اما کویکن گفت دانشمندان در حال کار بر روی شیوه‌هایی هستند تا با اضافه کردن حسگرها این تکنولوژی را بهبود بخشند.
کویکن گفت: "هدف ما این است که حسگرهایی را در این دست مصنوعی بگذاریم تا میزان فشار بوسیله فرد را حس کنند و بعد این حس را به بالا بفرستند و وسیله‌ای را به کار اندازند روی عضله دوسر جلوی بازوی بیمار قرار گرفته است، و به این ترتیب بیمار بتواند دریابد با چه شدتی دست مصنوعی را فشار می‌دهد."
از جمله نشان داده شد که چگونه پژوهشگران اکنون تراشه‌های کامپیوتری را در سطح مغز نصب میکنند تا فعالیت عصبی را تفسیر کنند، و این شیوه بالقوه به بیماران قطع نخاعی امکان خواهد داد تا طیفی از وسائل از بازی‌ها کامپیوتری تا اندامهای مصنوعی را کنترل کنند.
اما با اینکه این تکنولوژی ممکن است فوق‌العاده به نظر برسد، کار با آن برای بیماران چندان ساده نیست.
خوزه دل آر میلان و گروهش در دانشکده فدرال پلی تکنیک لوزان در سوئیس می‌گویند در "تنظیم معمول میانجی مغز- کامپیوتر (BCI) کاربران پیام‌های ذهنی را یا به چپ یا به راست می‌فرستند یا فرمانی نمی‌دهند."
"اما معلوم شده است که حفظ حالت فرمان‌ندادن بسیار مشکل است و نیاز به تمرکز شدیدی دارد. پس از یک ساعت، اغلب کاربران خسته می‌شوند. چنین وضعیتی هنگامی مثلا می‌خواهید صندلی چرخدار را در یک فرودگاه هدایت کنید، برای‌تان مشکل ایجاد می‌کند."
بنابراین پژوهشگران اکنون به دنبال این هستند که دریابند چگونه می‌توان ماشین را به تفسیر کردن پیام‌های مغز و درک قصد آنها واداشت.
از کاربران خواسته می‌شود حتی‌المقدور هنگامی به حرکت به چپ یا راست یا فرمان ندادن فکر میکنند، به خواند یا صحبت کردن بپردازند. این تکنولوژی می‌آموزد تا فرمان مناسب را در میان این فعالیت‌ها پیدا کند و یاد بگیرد چه هنگامی فرمان را ارائه دهد.
به گفته این پژوهشگران نتیجه آن خواهد بو د که انجام چند کار به طور همزمان بوسیله این افراد امکان‌پذیر شود و در عین حال آنها بتوانند از دست مصنوعی‌شان استفاده کنند.