در تمام سال‌های کودکی، نوجوانی و جوانی این نهال 24ساله امروز، در هر شرایط و موقعیت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و با تمام انتقادات و گلایه‌ها و مشکلات طبیعی و غیرطبیعی، نمایشگاه کتاب و وعده‌گاهی برای اهل فرهنگ و ادب و دانش بوده است. نویسندگان و مترجمان و ناشران میزبانان جشنی بوده‌اند که میهمانانش از هر صنف و گروه و طبقه و با هر موقعیت سنی - از کودک و نوجوان گرفته تا دانشجویان و طلاب و از کتابخوانان حرفه‌ای تا استادان و علما و شخصیت‌های سیاسی، فرهنگی - با شور و شوق فراوان نسبت به حضور در آن شتافته‌اند.
هر سال نمایشگاه گسترده‌تر شد، ناشران بیشتر، کشورهای بیشتر و در نتیجه مشکلات ترافیکی و ازدحام بیشتر اما همواره با استقبال بیشتر و حضور گسترده‌تر مردم برگزار می‌شود.هنوز هم پس از گذشت 23 سال برخی گمان می‌کنند اگر نمایشگاه کتاب فقط نمایشگاه باشد بهتر است و اگر فقط نویسندگان و مترجمان و ناشران در آن با هم آشنا شوند و مذاکره‌کنند، نمایشگاه تهران هم مثلا شبیه فلان نمایشگاه خارجی کتاب می‌شود که همه بازدیدکنندگانش از تعداد جوانانی که در یک ساعت از یک روز نمایشگاه و فروشگاه بین‌المللی کتاب تهران بازدید می‌کنند، کمتر است. البته برپایی آن نوع نمایشگاه هم در جای خود مطلوب است اما چرا چنین نعمت برپایی بزرگ‌ترین اجتماع کتاب‌دوستان در مرکز جمهوری اسلامی ایران را ناسپاسی کنیم؟ چرا به حضور میلیون‌ها کودک و نوجوان و جوان و زن و مرد اهل کتاب و کتابخوانی در چنین محیط فرهنگی‌ای افتخار نکنیم؟
چرا به وجود این باشگاه فرهنگی عمومی که ملتقا و محل دیدار اهل فرهنگ است به خود نبالیم؟ اینکه باید مشکلات محیط و رفت و آمد و خدمات‌دهی به مردم را برطرف کرد، غیرقابل انکار است اما برخی خرده‌گیری‌ها نیز منصفانه نیست.آیا به این اندیشیده‌ایم که پس از راهپیمایی افتخاربرانگیز مردم در بیست‌ودوم بهمن‌ماه هر سال که میعاد همه مردم معتقد به انقلاب اسلامی است و نماد حماسه ملی - دینی این مردم است و پس از حضور مردم در انتخابات‌هایی که در دوره‌های مختلف صورت می‌گیرد و نماد شعور و حضور مردم هشیار ایران است، نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران بزرگ‌ترین اجتماع مردمی و نماد فرهنگ‌دوستی و علاقه به کتاب و کتابخوانی مردم ماست. آری، وظیفه همه نهادهای فرهنگی، دولتی، عمومی و خصوصی کشور آن است که به ترویج کتاب و کتابخوانی بپردازند.
به گسترش مراکز عرضه کتاب در سراسر کشور اقدام کنند، تا می‌توانند به معرفی کتب خوب و ارزشمند کمک کنند، فکری برای گسترش اطلاع‌رسانی کتاب کنند، به غنی‌تر کردن کتابخانه‌های عمومی و احداث کتابخانه‌های تخصصی و عمومی در هر شهر و روستا، هر مرکز عمومی مثل بوستان‌ها و گردشگاه‌ها، پادگان‌ها و بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها و مدارس و مهدکودک‌ها، ایستگاه‌های مترو و راه‌آهن و اتوبوس و دیگر وسایط حمل‌ونقل عمومی همت گمارند.
همه اینها از وظایف قطعی همه نهادها و ارگان‌های دولتی و عمومی است، اما افتخار به برپایی چنین محفل عظیم کتاب آن هم در مرکز جمهوری اسلامی که در راه گسترش علم و دانش و فناوری می‌کوشد و مجاهدت در نهضت نرم‌افزاری را وجهه همت خود ساخته و به‌رغم تمام انحصارطلبی‌ها و تنگ‌نظری‌ها و تبعیض‌هایی که سلطه‌گران بین‌المللی برای جلوگیری از تکامل علمی جمهوری اسلامی برقرار کرده‌اند با توکل به خداوند متعال و تکیه بر پشتوانه اهمیت علم و معرفت در مکتب اسلام و با نگاهی به تمدن پرشکوه اسلامی در ادوار گذشته یعنی همان زمان‌ها که برخی کشورهای مدعی تمدن در اسارت جهل قرون‌وسطایی گرفتار بودند نیز وظیفه وجدانی همه اهل فکر و نظر است.