در این میان تیمهای لیگ برتری حق استفاده از دروازهبان خارجی را نداشتند ولی در پست دفاع، هافبک و مهاجم بازیکنان خارجی زیادی حضور داشتند. نگاهی به عملکرد خارجیهای لیگ برتر در سال گذشته نشان میدهد که مهاجمان نسبت به هافبکها و مدافعان عملکرد بهتری داشتهاند.
عملکرد مهاجمان
در فصل گذشته ابراهیم توره(سپاهان)، ادر لوسیانو ادینهو(مس کرمان)، جاسم کرار(تراکتورسازی)، ایگور کاسترو(ذوب آهن) و یانوش(سپاهان) مهاجمانی بودند که عملکرد آنها راضیکننده بود. آنها در تیمهای خود جزو بازیکنان تأثیرگذار و گلزن محسوب میشدند. هرچند کاسترو و یانوش در چند بازی نیمکتنشین شدند اما آنها هم جزو مهاجمان موفق لیگ بودند و نزول نکردند. در این بین اشپیتیم آرفی فصل ناموفقی را از لحاظ تعداد بازی پشت سر گذاشت.
نیمکتنشینی برای آرفی نا امید کننده بود ولی او در معدود بازیهایی که توسط علی دایی به میدان فرستاده شد عملکرد خوبی داشت. روزا فریرا هم که در میانه فصل به نفت تهران پیوست، گلهای مهمی برای این تیم زد. آدریانو آلوز(ملوان) و دوسانتوس(استقلال) جز مهاجمانی بودند که قراردادشان فسخ شد و به برزیل بازگشتند. باکاری دیاکیته(فولاد خوزستان)، جراردو جونیور(شهرداری تبریز)، امانوئل دسوزا( نفت تهران)، ریکادو دسوزا(راهآهن)، جونیور توتا(پیکان) و پائولو زالدرون(مس کرمان) مهاجمانی بودند که در سال گذشته عملکرد ناامیدکنندهای داشتند؛ در ضمن عماد رضا هم از نیمههای لیگ پیراهن شاهین را به تن کرد ولی فقط 2بار موفق به گلزنی شد و به هیچ عنوان نتوانست روزهای درخشان خود را در سپاهان تکرار کند.
عملکرد هافبکها
با بررسی عملکرد هافبکهای خارجی لیگ برتر میتوان به این نتیجه رسید که عملکرد آنها نسبت به مهاجمان خارجی ضعیفتر بود. اگر بخواهیم از هافبکهای موفق لیگ برتر نام ببریم، باید به فابیو جانواریو(سپاهان)، حوار ملامحمد(استقلال)، لئون پاچاچیان(صنعتنفتآبادان)، کارلوس ادواردو(شهرداری تبریز)، اکمل هولماتف(پاس همدان)، رودیگو لوپز و محمود آمنه(راهآهن) اشاره کنیم. البته هافبکهای دیگری هم در لیگ امسال حضور داشتند که عملکرد بعضی از آنها ناامیدکننده بود و در طول بازیها یا نیمکتنشین بودند یا اینکه به هیچ عنوان در حد لیگ برتر حاضر نشدند. آلخاندرو هافبک برزیلی ذوبآهن، فیلیپ آلوز دسوزا هافبک برزیلی استقلال، تیاگو فراگا هافبک برزیلی پرسپولیس، لئوناردو پیمنتا هافبک برزیلی تراکتورسازی تبریز، آندره رینالدو هافبک برزیلی فولاد خوزستان و ادوکو هافبک مالتی پاس همدان جزو خارجیهای ضعیف لیگ برتر بودند و بازیکنانی مثل صالح سدیر(پیکان) و خلدون ابراهیم (نفت تهران) عملکرد متوسطی داشتند. نکته قابل توجه در مورد هافبکهای خارجی لیگ برتر این بود که عملکرد اکثر آنها تحتتأثیر عملکرد هافبکهای ایرانی لیگ برتر قرار گرفت.
عملکرد مدافعان
فوتبال ایران در دو دهه اخیر همیشه در پست دفاع میانی دچار مشکلاتی بوده است اما نکته قابل تأمل این است که تیمهای لیگ برتر در این سالها خیلی کم سراغ مدافعان خارجی رفتهاند در حالی که برخی از کارشناسان معتقدند که حضور مدافعان خارجی سطح بالا میتواند کیفیت فنی بازیهای لیگ را بالا ببرد. در لیگ امسال مدافعانی مثل سکوبرت(پرسپولیس)، آندره لوییز(استقلال)، آلو ترائوره (تراکتورسازی)، جابا موجیری(فولاد)، آلن باسیچ(ملوان)، ماتیوس(استیلآذین) و ساشا کلونیجا(پاس همدان) به میدان رفتند که عملکرد آنها ضعیف و ناامیدکننده بود. مدافعانی مثل الونگ(پیکان)، مارسیو رودریگز(شهرداری تبریز)، لک چیرا (شاهین بوشهر) و مارسیو خوزه (نفت تهران) هم جزو بازیکنانی بودند که عملکرد قابلقبولی داشتند ولی در مجموع باید گفت که مدافعان خارجی حاضر در لیگ برتر عملکرد ضعیفی داشتند و بهنظر میرسد تیمهای حاضر در لیگ برتر تمایلی به جذب مدافعان خارجی ندارند و اکثر تیمها بهدنبال هافبک یا مهاجم هستند؛ در حالی که در فوتبال روز دنیا داشتن مدافعان مطمئن یا یک ساختار دفاعی منظم، نقش تعیینکنندهای در موفقیت تیمها دارد.
برزیلیهای ضعیف
برزیل و آرژانتین در ترانسفر بازیکن خارجی به نقاط مختلف دنیا رکورددار هستند که در این میان فوتبال ایران در سالهای اخیر توجه زیادی به جذب بازیکنان برزیلی داشته است. بهجرأت میتوان گفت که ادینهو و جانواریو جزو معدود برزیلیهای لیگبرتر بودهاند که در حد ستاره ظاهر شدهاند ولی فوتبال ایران خاطرات خوبی از جذب بازیکنان برزیلی ندارد. امسال در پستهای دفاع، هافبک و مهاجم، برزیلیهای زیادی در لیگ برتر حضور داشتند که عملکرد آنها ناامیدکننده بود. در سالهای اخیر برزیلیهایی مثل دوسانتوس، دیکارمو، برزیلیا، فابریتسیو و... مهاجمانی بودند که بهدلیل عملکرد ضعیفشان مدتها سوژه رسانهها شدند.در این میان یکی از دلایل حضور بازیکنان ضعیف برزیلی در لیگ برتر این بود که اکثر مربیها فقط با تماشای چند بازی آنها از طریق سیدی یا اینترنت، مجوز جذب خارجیها را صادر میکردند. البته این موضوع باعث شد تا تیمها برای جذب بازیکنان خارجی دیگر مثل گذشته ریسک نکنند و بیجهت نیست که حالا اکثر تیمها برای جذب بازیکنان خارجی ترجیح میدهند به سمت گزینههایی بروند که در حال حاضر در فوتبال ایران مشغول بازی هستند.نکته مهم دیگر این است که فوتبال ایران نسبت به سالهای گذشته دید وسیعتری روی بازیکنان عراقی پیدا کرده و انتظار میرود که در سالهای آینده تعداد عراقیهای حاضر در لیگ برتر بیشتر شود. این بازیکنان از لحاظ خصوصیات رفتاری شبیه بازیکنان ایرانی هستند و نسبت به بازیکنان برزیلی بیشتر در معرض دید قرار دارند.
نامجو مطلق: کیفیت خارجیهای لیگ افتضاح بود
مجید نامجومطلق، بازیکن اسبق تیم ملی که سابقه بازی در لیگهای قطر و سنگاپور را دارد درباره کیفیت خارجیهای لیگ برتر میگوید: «به نظر من کیفیت فنی آنها افتضاح بود. وقتی قرار است لژیونر وارد فوتبال یک کشور شود، بدین معنی است که سطح آن بازیکن بالاتر از بازیکنانی باشد که اهل آن کشور هستند. من زمانی که در قطر و سنگاپور بازی میکردم، مربیانم تأکید داشتند که ما بهعنوان بازیکن خارجی باید نسبت به بقیه در سطح بالاتری قرار داشته باشیم؛ یعنی اگر بازیکنان بومی 50درصد بودند ما باید بالای 80درصد کارایی میداشتیم».او ادامه میدهد: «متأسفانه اکثر بازیکنان از طریق سیدی یا تصویرهای چنددقیقهای جذب تیمها میشوند و در این میان واسطهها هم بهدنبال پورسانت خودشان هستند. عاقبت هم میبینید که بهعنوان مثال یک بازیکن برزیلی به استقلال میآید و وقتی در تمرینات حاضر میشود 30کیلو اضافهوزن دارد.
ما اقدام به جذب بازیکنان خارجی میکنیم تا بازیکنان داخلی از آنها چیزهایی یاد بگیرند ولی متأسفانه بسیاری از بازیکنان خارجی در تیمهای خود ذخیره هستند. تعداد لژیونرهای حاضر در فوتبال ایران که توانستند سطح توقع را برآورده کنند حتی به 5نفر هم نمیرسد». نامجومطلق در پایان حرفهایش میگوید: «باشگاههای ایرانی برای جذب بازیکنان خارجی هزینه میکنند، وقت میگذارند، با مشکلاتی مثل تهیه مجوز کار و گرفتن مسکن مواجه هستند ولی نکته ناامیدکننده این است که اکثر بازیکنان خارجی کیفیت بسیار ضعیفی دارند و این شرایط بد همچنان در فوتبال ایران پابرجاست. اگر قرار نیست مثل لیگهای عربی از بازیکنان خارجی سطح بالا استفاده کنیم، پس بهتر است که برای بازیکنان جوان و آیندهدار فوتبال ایران هزینه کنیم».