نوبت ما هم می‌رسد!

علی شاکری : حتی داشتن کارنامه‌ای درخشان در میان مربیان ایرانی هم باعث نشد تا مهران شاهین‌طبع پس از نایب‌قهرمانی مهرام در جام باشگاه‌های آسیا از گزند انتقادات برخی منتقدان (‌بخوانید مربیان رقیب‌) و مسئولان فدراسیون بسکتبال که چندان رابطه صمیمانه‌ای با او در این سال‌ها ندارند مصون بماند.

در طول یک هفته گذشته او آماج بیشترین حملات واقع شد و جالب آنکه هیچ کس به جز عنایت آتشی از عملکرد مهرام و شاهین طبع دفاع نکرد. این در حالی است که در ماه‌های گذشته تیم نوجوانان کشورمان در غرب آسیا در جمع 4 تیم سوم شد و تیم جوانان از رسیدن به مسابقات جهانی در مسابقات آسیایی یمن بازماند اما آب از آب تکان نخورد! این حملات به زعم پر افتخارترین مربی ملی و باشگاهی بیشتر تابع احساس و به نوعی تسویه‌حساب با او بوده و کمتر ریشه کارشناسی دارد. فشار به شاهین‌طبع به‌قدری فزونی گرفته بود که وی در واکنش به این انتقادات یکسویه با این جمله جواب منتقدین خود را داد: «متأسفانه بعضی از دوستان اشراف زیادی به این مسابقات نداشتند و باید با اطلاعات بیشتری درخصوص تیم ما صحبت می‌کردند. آنها حتی اسم بازیکنان خارجی تیم‌ها را هم نمی‌دانستند».

در همین حال مربی امتحان پس‌داده‌ای که قبلا 2 بار با صباباتری قهرمانی در این رقابت‌ها را تجربه کرده و مدال طلای جوانان آسیا را در کارنامه خود دارد معتقد است که خود با توجه به روحیه جاه‌طلبانه‌‌اش بیش از همه از نایب‌قهرمانی مهرام ناراضی است ولیکن حرفش این است که چرا هیچکس در نقد عملکردش اشاره‌ای به این موضوع نکرده که مهرام با چه شرایطی در این فصل قهرمان لیگ برتر شده یا با چه وضعیتی راهی مسابقات باشگاه‌های آسیا شده است.

چرا مهرام نتوانست انتظارات و توقعات را همانند دو فصل گذشته در آسیا برآورده کند و آیا نایب‌قهرمانی مهرام برای شما به‌عنوان سرمربی این تیم راضی‌کننده است؟

کدام توقعات!؟ توقعات باید منجر به ایجاد توهم نشود. توقع زمانی باید ایجاد شود که اطلاعات درستی از یک رویداد داشته باشیم. بدانیم تیم‌ها برای حضور در این تورنمنت چگونه آماده و بسته شده‌اند. میزبان با چه کیفیت و چه کارهایی در بازی‌ها حاضر شده و با ارزیابی دقیق تمامی شاخص‌ها بتوان اظهارنظر واقع‌بینانه‌ای داشت که ابهام‌آفرین نباشد. چند شب پیش در یک برنامه تلویزیونی حاضر شدم که ای‌کاش حاضر نمی‌شدم. مجری با گرفتن خط و خطوط از دیگران طوری صحبت می‌کرد که انگار ما دهم شده‌ایم! اگر مقام دومی بد است نوبت به ما هم خواهد رسید تا در آینده از نایب قهرمانی دوستان انتقاد کنیم. البته من خودم از نایب‌قهرمانی ناراضی‌ام ولی باید با دیدن شرایط، قضاوت کرد که ما در چه شرایطی به این عنوان دست پیدا کردیم. برای کسب همین عنوان هم بازیکنان با وجود خستگی بازی‌های فشرده باشگاهی و مسئولان مهرام زحمت کشیدند و نباید با این حرف‌ها آنها را دلسرد کرد.

خیلی‌ها گفتن این جمله ازسوی شما مبنی بر بالا بودن سطح رقابت‌های این دوره از مسابقات را نوعی توجیه و سرپوش گذاشتن روی کاستی‌های فنی‌تان قلمداد کرده‌اند؛ با توجه به حضور
پنج دوره‌ای شاهین‌طبع در این بازی‌ها سطح کیفی این مسابقات واقعا چقدر با گذشته تفاوت پیدا کرده بود؟

باور کنید اینکه گفته‌ام سطح این رقابت‌ها بالا بوده توجیهی برای نایب‌قهرمانی و کاستی‌هایی که داشته‌ایم نبوده است و آنانی که من را می‌شناسند خوب می‌دانند که در طول دوران مربیگری‌ام هیچ‌گاه از حقیقت گریزان نبوده‌ام و برای شکست‌هایم هرگز بهانه‌ نتراشیده‌ام. همه تیم‌ها با بازیکنان خوب کمکی و فوق‌العاده‌ خارجی در این رقابت‌ها شرکت کرده بودند. به‌طور مثال سی‌جی گیلز که با پتروشیمی ایران در فصل گذشته قرارداد امضا کرده بود و دو فصل پیش برای الریاضی لبنان بازی می‌کرد، در این رقابت‌ها در ترکیب تیم دهوک عراق ظاهر شد و این خود می‌تواند یکی از مصداق‌های افزایش کیفی این بازی‌ها باشد. در 5 دوره‌ای که در این بازی‌ها حاضر بوده‌ام می‌توانم بگویم این دوره از رقابت‌ها بسیار دشوار وبا کیفیت‌تر از سال‌های گذشته بوده است و همه تیم‌ها به نوعی با ترکیب تیم‌های ملی خود قدم به این رقابت‌ها گذاشته بودند.

منتقدین شما هم همین اعتقاد را در مورد مهرام دارند و می‌گویند این قوی‌ترین تیم باشگاهی ایران بوده که راهی مسابقات باشگاه‌های آسیا شده است.
مگر مهرام و صباباتری در سال‌های قبل ضعیف‌تر از تیم این دوره راهی این مسابقات شده بودند؟ من ثابت می‌کنم که این چنین نبوده و کافی است بدون غرض نگاهی به تیم فصل پیش مهرام بیندازید تا بهتر متوجه شوید که آن تیم هرگز شرایطی مشابه با تیم این فصل نداشته است. نخست آنکه ما در این فصل تیم به‌هم‌ریخته‌ای داشتیم که بیشترین تغییرات را داشت. از یک‌سو صمد نیکخواه را تا هفته پایانی
لیگ برتر در اختیار نداشتیم، آفاق به ذوب‌آهن رفت و ورومن و ودز راهی چین و لبنان شدند و برای هماهنگی تیمی زمان زیادی طول کشید تا بتوانیم با بازیکنان جدید به ثبات تیمی برسیم. با این شرایط قهرمان لیگ برتر شدیم و بدون کمترین فرصت استراحت بلافاصله به مانیل رفتیم و با زحمت بازیکنان و شکست‌د ادن نایب‌قهرمان دوره قبل و پیروزی مقابل تیم میزبان توانستیم نایب‌قهرمان شویم. از آن مربی که همه چیزش را از مهرام دارد و در این فصل با یک تیم مدعی قهرمانی 10 شکست داشته و از اینکه مهرام موفق به قهرمانی نشد اظهار تأسف کرده می‌پرسم که آیا می‌توان دو بازیکن خارجی سال قبل مهرام (جکسون ورومن و لورن ودز) را با شیخ سمب و کریس ویلیامز مقایسه کرد؟ اگر امسال آفاق به‌عنوان بازیکن کمکی در مهرام بازی کرد سال قبل جزو 3تفنگدار اصلی تیم مهرام بود و به جای ساهاکیان و داوودی هم حامد سهراب نژاد و سامان ویسی این تیم را همراهی کردند. خودتان قضاوت کنید تیم سال پیش ضعیف‌تر از تیم امسال بوده است؟

و شما هم در واکنش به این انتقادات، منتقدین را متهم به بی‌اطلاعی کردید و بسیاری از این انتقادها را نیز غیرکارشناسی خواندید!

چون یکی از آنها بدون اینکه حتی اسم یک بازیکن خارجی تیم‌ها را بداند یا بازی‌ها را دیده باشد حرف‌هایی زد که باعث تعجبم شد و من هم در جواب گفتم متأسفانه بعضی از دوستان اشراف زیادی به این مسابقات نداشتند و باید با اطلاعات بیشتری درخصوص تیم ما صحبت می‌کردند.

اما بزرگ‌ترین ایرادی که به شما گرفته می‌شود این است که شاهین‌طبع در مقابل برخی از تیم‌ها مثل ذوب‌آهن یا همین الریاضی دچار ضعف و مشکل بود و به همین دلیل طی 4بازی نتوانسته حتی برای یک بار هم که شده راه شکست نماینده لبنان را پیدا کند.

اصلا اینگونه نبوده است. با ذوب‌آهن از 8 رویارویی که دو تیم در این فصل داشتند 5 بازی را بردیم. در2 بازی رفت و برگشت در غرب آسیا مقابل الریاضی هم در لحظاتی کوتاه در بازی برگشت صمد را و آن هم پس از ماه‌ها دوری از میدان در اختیار داشتیم ولی در مجموع معتقدم که در هر 4بازی با این تیم، ما در 2دقیقه پایانی بازی را هنگامی باختیم که بازیکنان من تمرکز لازم را نداشتند. در همین بازی آخر دو تیم و در شرایطی که دو پرتاب 3 امتیازی شیخ سمب وارد سبد نشده بود ما روی ضد‌حمله حریف بازی را واگذار کردیم. این بازیکن (سمب) یکی از دلایل ناکامی ما در این دوره از مسابقات بود و در مجموع در هر بازی با الریاضی تنها 15دقیقه برای مهرام بازی کرد. من بارها فیلم بازی را دیده‌ام وگرنه با شهامت اعلام می‌کردم روی اشتباهات من جام قهرمانی از چنگ ما پریده است.

یعنی قهرمانی حق الریاضی در این دوره بود؟

آنها تیم‌شان را براساس تیم مهرام بسته بودند و انگیزه زیادی هم داشتند که بتوانند با شکست مهرام عنوان قهرمانی را به دست آورند. آنها به جز لورن ودز (بازیکن فصل پیش مهرام) اسماعیل احمد مصری را هم داشتند که هر دو جزو بهترین خارجی‌های این مسابقات بودند. با اضافه شدن فادی‌الخطیب هیچ ملی‌پوش مطرح لبنانی از این تیم بیرون نمانده بود. تیم اسمارت گیلاس نماینده فیلیپین با ایگور ترومن (سرمربی سابق تیم ملی ایران) هم همین شرایط را همراه با الریان قطر داشت. البته روزنامه‌های فیلیپینی پس از چهارمی این تیم ترومن را به باد انتقاد گرفته بودند که چرا حضور سه ساله‌اش هنوز برای این کشور ارمغانی به همراه نداشته است. از 10تیم، 8تیم مربی خارجی داشتند و فقط ما و لبنان با مربیان بومی در این مسابقات حاضر شده بودیم. عراق پیشرفت زیادی کرده ولی بر عکس اردنی‌ها ضعیف شده بودند. ژاپنی‌ها، چینی‌ها و کره‌ای‌ها هم اگر می‌آمدند می‌توانستند باعث جذابیت مسابقات شوند ولی هیچ کدام قدرت مقابله با نمایندگان غرب آسیا را نداشتند.