دکتر محمدرضا سعید آبادی که عصر سه شنبه،31 خرداد در مراسم تجلیل از کوشندگان ثبت موسیقی بخشی‌های خراسان سخن می‌گفت با اشاره به این مطلب افزود:
حساسیت به مواریث فرهنگی و ساختمان ها امری برکت خیز و مبارک است، چنانکه در ماجرای میدان نقش جهان اصفهان اگر رسانه‌ها و نهادهای مردم نهاد نبودند و نسبت به تجاوز به حریم این اثر جهانی انتقاد و اعتراض نمی‌کردند، قطعا برج نقش جهان و سازندگان آن فضای مزبور را به سمتی سوق می‌دادند تا بخش تجاری ماجرا پیروز میدان شود،اما متاسفانه این حساسیت در بخش انسانی ماجرا و به خصوص در حوزه موسیقی و هنرمندان نواحی کمتر به چشم می‌آید ،چرا که وقتی هنرمندی از نوازندگان یا خنیاگران و بخشی‌های خراسان به دیار باقی می‌شتابد، کسی معترض و منتقد نمی‌شود که چه چیزی از این هنرمند به جای مانده است در حالی که او تاریخی شفاهی از خود و آنچه را در حافظه داشت با خود می‌برد و ما دیگر دسترسی به آنها نداریم.
به گزارش همشهری آنلاین در این مراسم ابتدا محمد سریر رئیس خانه موسیقی سخنانی درباره جایگاه میراث شفاهی وناملموس بر زبان آورد و ابراز امیدواری کرد که این سنت استمرار یابد و بخش‌های دیگر موسیقی نواحی ایران هم فرصت ثبت در یونسکو را بیابند.
بعد از آن ای تی کلمنت (معاون دفتر منطقه ای یونسکو) و چون لی هان (رئیس دفتر منطقه‌ای یونسکو ) به ایراد سخن پرداختند تا نوبت به بهروز وجدانی رسید که مدیریت ثبت پروژه در یونسکو را بر عهده داشت.
وجدانی از کمک‌های یونسکو و نیز میراث فرهنگی قدردانی کرد و به حضور موثر ایران در میراث ناملموس و شفاهی در یونسکو پرداخت و گفت که مواریثی چون ردیف موسیقی ایران، نوروز و بخشی های خراسان در زمره 90 اثر میراث جهانی ناملموس قرار گرفته اند که برای ایران هم بسیار امتیاز مثبتی است.
سپس فیلمی که ضمیمه پرونده موسیقی بخشی های خراسان بود به نمایش در آمد که در آن ساز و آواز هنرمندانی چون سهراب محمدی، حاج قربان سلیمانی و محمد یگانه و برخی دیگر در این فیلم آمده بود.
سخنران بعدی هوشنگ جاوید، قوم موسیقی پژوه با سابقه بود که وقتی به جایگاه آمد گفت از این فرصت استفاده می‌کند و برخی نکاتی را که سال‌ها در دلش مانده است می‌گوید که امیدوار است دست اندرکاران بشنوند و برایش راه حلی پیدا کنند.
او گفت که بهتر است یونسکو به فکر ثبت هرایی‌های مازندران باشد که نغمه‌هایی منحصر به فرد دارند و تکرارپذیر نیست و امکان از بین رفتن این نغمه‌ها وجوددارد.
جاوید در ادامه گفت که مقامات موسیقی کرمانشاه، بیت و حیران خوانی در کردستان و آذربایجان غربی، دالغاها در آذربایجان و موسیقی ترکمن‌های ایران و لالایی‌ها و موسیقی کار به مانند موسیقی بخشی‌های خراسان مهمند و جا دارد برای ثبت آنها هم فکری شود.
او سپس به بیان خاطره‌ای از دیدار خودبا یک نوازنده بنام منطقه خراسان پرداخت که وقتی به دیدارش رفت چشمان او در حال کور شدن بود که از بودجه پژوهشی مبلغی را صرف درمان و هزینه بیمارستان کرد که وقتی به ذیحساب این نکته را گفت او بر آشفت که چرا پول بی‌زبان را صرف کاری دیگر کردی؟
جاوید گفت که ما هم اینک تنها 5 بخشی در کل خراسان داریم که اینها هم در سنی به سر می‌برند که به زودی باید با آنها وداع کنیم.
درپایان این مراسم از بهروز وجدانی، هوشنگ جاوید، قیطاقی،انگجی و بهروز وجدانی با اهدای لوح تقدیر به عمل آمد.