برای همین«در»ها به من احساس خوشایندی می‌دهند، چون آنها می‌توانند مرا به دنیای بیرون ببرند؛ دنیایی بزرگ‌تر و ناشناخته که پشت آنها پنهان شده. به همین خاطر شروع کردم به جست‌وجوی درهایی که در جاهای مختلف دنیا وجود دارند.
رویشان کار کردم، تصویرشان را درست کردم و این تصویرها را به دیوارهای شهر چسباندم. این درها تخیل آدم را به‌کار می‌اندازند. هر کسی آنها را می‌بیند می‌تواند دنیایی متفاوت را پشت آنها مجسم کند».
اینها را «پابلو دِلگادو» می‌گوید؛ هنرمند ۳۲ساله مکزیکی که در لندن زندگی می‌کند. او تصویر حدود ۵۰ در را درست کرده و به دیوارهای بخشی از شهر که در آن زندگی می‌کند، چسبانده. درهایی متفاوت که واقعیت هم ندارند و فقط تصویرند، روی دیوارهای شهر خودبه‌خود توجه رهگذران را به خودشان جلب و از آنها دعوت می‌کنند تا با نیروی تخیلشان از این درها بگذرند.
اما این درها ویژگی دیگری هم دارند که تخیل بیننده‌ها را بیشتر به‌کار می‌اندازد: این درها خیلی کوچک‌اند؛ شاید حدود دوازده سانتی‌متر، کمی بیشتر یا کمتر. این ویژگی باعث می‌شود ذهن بیننده‌ها از چیزهایی که می‌توان پشت درهای معمولی تجسم کرد، دور شود و آنها را به دنیاهای تخیلی‌تری می‌برد.
به‌جز این درها، دلگادو تصویرهای دیگری را هم درست کرده و به دیوارهای شهر چسبانده: تصویر آدم‌ها در حالت‌های مختلف یا حیوان‌ها و... یک دوچرخه‌سوار، یک خدمت‌کار رستوران، زنی که از خرید بر‌می‌گردد، سگی که به یک پاندا نگاه می‌کند، یک فیل و...
همه این تصویرها هم خیلی کوچک‌اند، آن‌قدر که حتی ممکن است رهگذرها آنها را نبینند، اما وقتی متوجه‌شان می‌شوند، احساس می‌کنند وارد دنیای دیگری شده‌اند. دنیایی که همه‌چیزش با دنیای آشنای همیشگی فرق می‌کند؛ دنیای موجوداتی کوچک که همه دوبُعدی‌اند و سایه‌هایی بلند دارند. این سایه‌ها هم عجیب‌اند، چون در جهتی قرار گرفته‌اند که آدم فکر می‌کند یک منبع نور نامرئی پشت دیواری قرار گرفته که این تصویرها روی آنها چسبانده شده‌اند و آن‌وقت این نور از دیوار عبور کرده و این سایه‌ها را به وجود آورده.
این‌طور که به نظر می‌رسد مردم از این تصویرها خیلی خوششان می‌آید، آن‌قدر که بعضی از آنها را کنده و به خانه‌هایشان برده‌اند. دلگادو از این موضوع ناراحت نیست. او می‌گوید از این که آدمک‌هایش تحت‌تأثیر عوامل بیرونی تغییر می‌کنند، خوشش می‌آید. باد و باران و خاک روی آنها تأثیر می‌گذارد و وقتی هم مردم آنها را از دیوار می‌کنند و با خود می‌برند، جایشان باقی می‌ماند. جای خالی یک تصویر روی دیوار به علاوه سایه‌اش روی زمین، این احساس را به بیننده‌ها می‌دهد که آن‌جا یک شبح وجود
دارد!