این شماره نگاه نو نام این نشریه را وارد باشگاه 20 ساله‌ها خواهد کرد. در این شماره نشریه علاوه بر یادداشت سردبیر نامه‌هایی که به نگاه نو رسیده و نیز نگاه برخی از اهل قلم به بیست سالگی نگاه نو آمده است.
در بخش اندیشه و جامعه نوشته خواندنی مصطفی ملکیان درباره «ضرورت علوم انسانی» جایگاهی ویژه را به خود اختصاص داده است.در کنار مطلب ملکیان مقاله «تأملی در باب ترجمة جمهوری افلاطون» اثر رسول نمازی آمده است
در بخش مسائل اجتماعی مطلب «نفرین منابع»غلامحسین حسن‌تاش، «نرمی تحمل‌ناپذیر دیکتاتوری»نوشته یاکوف کروتف و مارچین ویخچوفسکی با ترجمه روشن وزیری و مقاله «آلوده‌سازان بزرگ» علی میرزائی قرار گرفته است.
بخش تاریخ این شماره یک مطلب دارد با عنوان «چالش عقل با نقل در رسالة شیخ صفی و تبارش» نوشته آرمان نهچیری
بخش ادبیات وهنر اما پرملاط‌تر از بخش‌های دیگر است. نهمین بخش از «یادداشت‌های پکن »محمد دهقانی که به شعر چینی اختصاص دارد،«هرمنوتیک پویا در مردگان جیمز جویس » محمدرفیع محمودیان ،«مترجم باید به آفرینش برسد» گفت‌وگوی علیرضا اکبری با عبدالله کوثری،«گمگشته »ری براد‌بری با ترجمه پرویز دوایی، «خانة روستایی » هرمان هسه با ترجمه علی‌اصغر حداد،«دره و آسمان » ناصر زراعتی ،«تنها آب پاسخ عطش نیست» اثری از ادونیس با ترجمه موسی اسوار به همراه گزارشی مبسوط از پنجمین دوره جایزه مهتاب میرزایی مطالب مختلف این بخش را شکل میدهند.
همچنین در این بخش «یک سال با نگاه‌نو» الوند بهاری،«اهمیت زبان فارسی در ترجمه »عبدالله کوثری،«رواداری دینی از دیدگاه تالستوی » نوشته آبتین گلکار مطالبی است که ا ز قرار در همان مراسم قرائت شدو اکنون مکتوب شده آن در این شماره قرار گرفته است.
در بخش معرفی و نقد کتاب آثاری چون «بایزید و کتاب دستورالجمهور » نوشته دکتر محمدعلی موحد،«روایتگر ناگفته‌ها »از فرهاد طاهری و تازه‌های کتاب که به کوشش مهشید جعفری معرفی می‌شود آمده است.
بخش موسیقی این شماره به تحلیل ومعرفی آثاری از محسن نفر،سید عبدالحسین مختاباد و اقبال‌آذر اختصاص دارد که سید ابوالحسن مختاباد آن را تحلیل وتوضیح داده است.
«تلگرافی در باب دستگیری محمدعلی شاه » در بخش اسناد و توسط هاشم بناء‌پور تحلیل شده است.
اخباری از تازه‌های فرهنگ و هنر و کتاب و کاریکاتوری از منوچهر کریم‌زاده از دیگر بخش‌های این شماره است.
در کنار نشریه اصلی همانند چند شماره اخیر ضمیمه معرفی و نقد کتاب نگاه نو هم آمده است که در‌آن کتاب‌هایی در زمینه‌ةای مختلف معرفی و نقد شده‌اند که از جمله آنها نقدی است که علی میرزایی بر ترجمه‌ای از جاهد جهانشاهی نوشته است.
عکسی هم از همکاران نگاه نو در 20 سال اخیر زینت بخش این شماره است. عکسی که با دقت علی میرزایی تک تک افراد معرفی شده‌اند و البته یک فرد اضافی که جزو همکاران نگاه نو نبود ،اما مشخص نیست که چرا و به رغم اصرار سردبیر بر اینکه غیر همکاران نگاه نو کسی در این عکس نباشد، این بنده خدا خود را قاطی این عکس کرده است. در هر حال سردبیر نام این فرد را ننوشته اما نوشته که او همکار نگاه نو نیست تا بار دیگر صراحت و بی‌تعارفی اش را نشان داده باشد.