برای درک بیشتر و اهمیت این کلمه یعنی "احترام " تصور کنید، جهانی که در آن چیزی به نام " احترام" وجود نداشته باشد.
بدون احترام، آیا چیزی ارزش خواهد داشت. حتی خود ما و روابط ما.بدون احترام هیچ اعتباری نخواهد داشت. هیچ کس احساس توانمندی در جامعه نخواهد داشت. همه چیز بی‌معنا و پر از اختلال خواهد شد. چه جهان وحشتناکی!!
واژه احترام به معنای به فکر بودن، توجه نشان دادن، در نظر گرفتن، جلوگیری از مزاحمت غیر عمدی و جلوگیری از نقض است.
به عنوان والدین و مربیان کودکان ما می دانیم که عمل مهم‌تر از گفتار است. برای به دست آوردن احترام کودکان و آموختن احترام به آنها باید با آنها رفتاری با احترام داشت. البته نه تنها با آنها، بلکه با تمام افرادی کودک با آنها در ارتباط است.
ضرب‌المثل جالبی هست که می‌گوید:"احترام یک خیابان دو طرفه است." یعنی برای بدست آوردن احترام باید احترام بگذارید.
به نظر اکثر مردم جهان آموزش احترام به کودکان بسیار مهم و در واقع یک اولویت است. به طور قطع همانند، تمام مسائل دیگر جامعه‌شناسی و رفتار‌شناسی، دیدگاه‌ها در مورد نکات مهمی که باید به کودکان آموخت و اولویت‌بندی آنها در هر فرد با فرد دیگر متفاوت است.
با این وجود به نظر می‌رسد، والدین سرتاسر جهان، بیش از هرچیز مهارت "احترام" گذاشتن را به عنوان اولین مهارتی که باید به کودکان آموخت، قبول دارند. آنها آموزش "احترام گذاشتن" را مهم‌تر از مهربانی، شوخی، وطن‌پرستی و مسائلی مانند اینها دانسته‌اند.
با این وجود، در میان کشورهای جهان والدین آلمانی، چینی و روس اعتقاد دیگری دارند. آنها الویت اول را آموزش مهربانی و کمک به دیگران می‌دانند.
نکته جالب در میان گزینه‌های این نظر سنجی جهانی، گزینه "وطن‌پرستی" بود که تقریبا در تمامی موارد به عنوان آخرین گزینه توسط والدین ملیت‌های مختلف انتخاب شده بود. در واقع، تمام والدین شرکت کننده در این نظرسنجی اعتقاد داشتند، آموزش مسائل اخلاقی و رفتاری مهم‌تر از مسائل ملی است.
البته سن والدین در دیدگاه‌ها و انتخاب اولویت‌های آنها برای فرزندانشان بسیار مهم و تاثیر گذار است. یعنی اکثریت، والدین بالای ۴۵ سال بر این باور بودند که باید احترام گذاشتن را به عنوان اولین نکته به کودکان آموخت. در حالی که در سن‌های پایین‌تر چنین تفکری کمتر اهمیت داشت.
برای مثال در نظرسنجی کشور فیلیپین 100 درصد افراد یا والدین بالای ۴۵ سال، همه گزینه احترام را انتخاب کرده بودند. در حالی که والدین زیر ۳۰ سال در همین کشور تنها ۶۸ درصد موفق این گزینه بودند.
تنها کشوری که والدین، آموزش بامزه بودن و شوخی کردن را قبل از "احترام گذاشتن" در خصوص کودکان انتخاب کردند، آلمانی‌ها بودند. جالب است؟ نه؟!
یعنی تمام کشورها گزینه اول را "احترام گذاشتن و فرمانبرداری"، گزینه دوم، "مهربانی" و گزینه سوم "شوخی کردن و بامزه بودن"، انتخاب کردند.
در صورتی که نتایج نظر سنجی در کشور آلمان بسیار متفاوت بود. آلمانی ها گزینه اول را "مهربانی"، گزینه دوم، "شوخی کردن و بامزه بودن" و گزینه سوم، "احترام گذاشتن"، انتخاب کردند.
آنها معتقدند؛ مهربانی و حس شوخی کردن، بسیار مهم است. چرا که با همین دو ویژگی کودک من می‌تواند به خوبی با بقیه کودکان کنار بیاید. همچنین بر این باور هستند که کودک باید شاد باشد، با شوخی کردن و خندیدن است که یک کودک می‌تواند از کودکی خودش لذت ببرد.
نکته جالب دیگر اینکه تنها در کشورهای چین و روسیه بود که گزینه وطن‌پرستی به عنوان آخرین گزینه انتخاب نشد. در صورتیکه در بقیه کشورها این گزینه آخرین گزینه انتخابی بود.
البته همانند سایر نظرسنج‌ها تفاوت‌های جنسیتی هم نقش بسزایی در آمار ایفا کرده است. بدین معنا که زنان دوست دارند، اولین مهارتی که کودکان می‌آموزند، "مهربانی" باشد، در صورتیکه مردان دوست دارند اولین مهارتی که کودکان می‌آموزند، " شوخی کردن" باشد.