بازى کردن یک فعالیت لذت بخش است که دربرگیرنده افراد، اشیاء و تحرک است. هر چیزی، از فوت کردن حباب هاى صابون به اطراف گرفته تا خواندن یک قطعه شعر نوعى بازى محسوب مى‌شود.
بازی برای کودکان یک نیاز طبیعی است و مانند نفس کشیدن برای حیات آنها ضرورت دارد و والدین نباید نگران و مانع بازی و بازیگوشی‌های کودکان شوند.
بسیاری از خانواده‌ها، بازی کودکان را یک نوع سرگرمی می‌دانند. بعضی دیگر، بازی را بیهوده، هدر دادن وقت و حتی مایه خجالت می‌دانند. در حالی که بازی جنبه‌های آموزشی و سازندگی داشته و به کودک، فرصت رشد جنبه‌های؛ جسمی، ذهنی، روحی، روانی و عاطفی می‌دهد و فراتر از آن کودک اصول اخلاقی و اجتماعی را در این میان بخوبی فرا می‌گیرد.
بازی هفت سنگ یک بازی پر جنب و جوش
یه قل و دو قله مادر بزرگم بسیار تو این بازی ماهر بود.یادش بخیر، همیشه برنده بازی بود.
بازی لی لی بازی مورد علاقه من
خروس جنگی بازی مورد علاقه پسر‌ها
کارشناسان معتقدند؛ علاقه مندی کودک به بازی نشانه سلامتی اوست و اگر کودکی بازی نکند باید به سلامت او مشکوک و به فکر درمان بود.
از نظر آنها بازی موجب رشد کـــودک از نظر جسمی و تقویت پنج حس او می‌شود. همچنین بازی، حس کنجکاوی کودک را بر می‌انگیزد و به کــــودک قدرت ابتکار، روحیه جمع گرایـــی، بـــرقرای رابطه، مقاومت در برابر مشکلات، پذیرش اختلاف سلیقه‌ها و اعتماد به نفس می‌دهد.
آنها معتقدند؛ چنانچه کودکی در خردسالی بازیگوش و پر جنب و جوش باشد در بزرگسالی از بردباری، خویشتن داری، مقاومت و پایداری خوبی برخوردار خواهد شد.
به طور کلی، آدمی در هر سن و سالی که باشد، نیاز به بازی دارد، بازی تاریخ تولد نمی‌شناسد. حتی حیوانات نیز، نیاز به بازی دارند. در طول شباه روز، هر فردی بخشی از زمان خود را صرف بازی و تماشا می‌کند. زمانی که کمک می‌کند او لحظه‌ای از فشار و سختی دنیای حاضر را فراموش کند. اما دنیای کودکان همان دنیای بازی است.
دختر اینجا نشسته گریه می کنه...بازی همیشگی ما در حیاط دبستان
عمو زنجیر باف...بعله...زنجیر منو بافتی...بعله...
این بازی رو یادم نمیاد! ولی به چهره‌های شاد و هدفمند توجه کنید!
کودک با بازی بزرگ می‌شود، تحول یافته و به سمت کمال می‌رود. کمال جسمی، عقلی و احساسی. این تغییرات در روند رشد و تکامل ممکن است از چشم پدر، مادر و نزدیکان کودک دور بماند. اما از نظر روان شناسان و محققان این زمینه، دور نمانده و بسیار مهم است.
از نظر تاریخ و پیشینه بازی باید گفت؛ بازی از بدو حیات آدمی با او همراه بوده و جزئی از زندگی اوست. بنابراین تاریخ بازی با تاریخ پیدایش انسان بر روی این کره خاکی برابری می کند.
چون آدمی در طول حیات خود با دگرگونیهای بسیاری همراه بوده است، طبعا بازی هم که ساخته و پرداخته آدمی است، دگرگون شده و بعضی از آنها به مرور زمان از میان رفته است و بعضی دیگر پا به عرصه حیات گذاشته است.
از نظر تعریف بازی باید گفت؛ بازی عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که به صورت فردی یا گروهی انجام شود و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک یا فرد شود.
بازی ریشه در فرهنگ، باورهای دینی و اجتماعی هر جامعه دارد. یا به سخنی دیگر، بازی نشان‌گر فرهنگ اجتماعی و باورهای سنتی هر جامعه است.
هدف از این مقدمه چینی، خاطر نشان ساختن و یادآوری بازی‌های دوران کودکی است. شاید شما هم دوست داشته باشید با ما در این کند و کاو و یادآوری بازی‌های کودکی همراه شوید. بسیاری از آنها، دیگر وجود ندارند و به دست فراموشی سپرده شده‌اند.
با این وجود، نمی‌توان انکار کرد که اندیشمندان، دکترها، مهندس‌ها، هنرمندان، کارکنان و... یک جامعه به گونه‌ای دست پروده این بازی‌ها بودند.
یکی از وسایل بازی و سرگرمی قدیمی، طبل دستی
به نظرم پرتاب چوب، بازی شبیه بیسبال باید باشد
بازی توپ چرخی یک بازی پسرانه
بازی‌های چون؛ بالا‌بلندی، توپ چرخی، تیله بازی،کلاغ پر، گل یا پوچ، لی لی، هفت‌سنگ، خاله بازی، معلم بازی، گرگ و گله، خروس جنگی، زو، شاه و وزیر، شمع گل پروانه، عمو زنجیر باف، قایم باشک، قلعه، وسطی، خاله قزی و صد‌ها بازی دیگر که هر یک خاطره و یا خاطراتی را برای افراد بیشماری از جامعه ایرانیان زنده می‌کند.
امروزه با تکنولوژی‌های دیجیتالی بازی‌ها هم دیجیتالی شده است و در این میان، جای خالی بازی‌های خلاقانه، مبتکرانه، شادی‌آور و پر تحرک قدیم به گونه‌ای خودنمایی می‌کند.
در عصر حاضر، کودکان به بازی‌های دیجیتالی، نشسته و انفرادی روی می‌آورند و کمتر به بازی‌های پر تحرک و پر جنب و جوش علاقه نشان می‌دهند. بازی‌های گروهی کودکان کم کم رو به فراموشی و درحال انقراض هستند.
گرگم و گله می‌برم...چوپون دارم نمی‌زارم...
شاید یکی از دلایل؛ شرایط زندگی آپارتمانی است. چرا که برای جلوگیری از مزاحمت برای همسایگان و عدم احساس امنیت در کوچه و خیابان‌ها(به دلیل کثرت تردد وسایل نقلیه)، کودکان شهر‌های کلان از بازی‌های طبیعی محروم شده و به بازی‌های آرام و نشسته کامپیوتری رو آورده‌اند.
تصاویر شاد و پر جنب و جوش این بازی‌ها را ببینید. همه آنها به نوعی یادآور خاطرات کودکی ما هستند. جای خوشحالی است که هنوز در بعضی از نقاط کشورمان بچه‌ها به این بازی‌ها اجازه حیات داده‌اند.
به راستی، آینده نسل کودکان ما با بازی‌های نشسته و بی تحرک کامپیوتری چه خواهد شد؟
